โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
20 พฤศจิกายน 2014
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 010; ใช้บัตรสะสมแต้มดู Interstellar ที่ลิโด ตลอดสามชั่วโมงนั้น…ตายข่าาา…คริสโตเฟอร์ โนแลน ทำไมทำกับเดี๊ยนอย่างงี้!! ฮีทำหนังมาแต่ละเรื่องดูแล้วตามทันบ้างไม่ทันบ้าง งงบ้างอะไรบ้าง แต่โคตรสนุกตรึงเราให้แนบแน่นอยู่กับมัน มัวเมาในตรรกะและมนต์สมมุติ (magic if) ของมันอย่างถอนตัวไม่ขึ้น อย่างเรื่องนี้ ดูจบเหนื่อยราวกับกุไปอวกาศเองสามมิต่งสามมิติชิดซ้ายไปเลย
หนังนำเสนอประเด็นหลากหลายซึ่งหนังไซ-ไฟอวกาศทั่วไปไม่ค่อยพูดถึงเช่น เรื่องมิติแห่งเวลา ซึ่งถูกนำเสนอในฐานะปมปัญหาสำคัญที่ตัวละครต้องแก้ไขและต่อสู้กับมัน ทั้งนี้โนแลนเป็น ผกก. ที่เชี่ยวชาญในการเล่นกับเวลาอยู่แล้ว ผลจะเป็นยังไง ก็ระเบิดระเบ้อสิคะ น้ำตาเดี๊ยนไหลพรากๆๆ ค่ะ อารมณ์สะเทือนใจอย่างสูงที่เกิดขึ้นนี้ก็ต้องยกเครดิตให้นักแสดงด้วย คือแต่ละคนสุดยอดจริงๆ แมตธิว แมคคอนาเฮย์ พ่อทุกสถาบัน แอนน์ แฮตธาเวย์ เราเชื่อทุกอย่างที่นางทำ ส่วนเจสสิกา แชสเทน แค่ฉากแรกที่นางปรากฏผ่านจอมอนิเตอร์มัวๆ สีหน้าอันบ่งบอกความรู้สึกทั้งหมดของนางทะลุจอออกมาเลย แค่นี้เดี๊ยนก็ตายแล้วค่าาา เจสสิกาเล่นแต่ละเรื่องไม่เคยเหมือนกันนางกลืนเข้าไปเป็นตัวละครได้อย่างหมดจด เรื่องนี้นางไม่ใช่แค่เล่นดีแต่ยังเล่นเหมือน แมคเคนซี่ ฟอย ผู้แสดงเป็นนางตอนเด็กด้วย อีกสองตัวละครที่โดดเด่น คือ หุ่นยนต์ผู้ช่วย “ทาร์ส” กับ “เคส” รูปร่างหน้าตาเหมือนตู้เย็นแต่คาแร็กเตอร์ชัดมากกกก ได้ใจเราไป
ที่มารูป : http://vignette2.wikia.nocookie.net/
สรุป: จ่าย 0 ได้กลับมา 150
