โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
7 กันยายน 2014
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 006; ทำตัวรวย ไปดู ตุ๊กแกรักแป้งมาก ที่โรงเมเจอร์ เพราะหนังไม่เข้าเครือเอเพ็กซ์กับ House RCA
ที่มารูป: pantip.com
จริงๆ ก็เกือบไม่ไปดูแล้วล่ะเพราะชื่อหนังกับการโปรโมตไม่ค่อยโดนดิฉันเท่าไหร่ เช่น โปรโมตว่าเป็นหนังน่ารัก (ดิฉันชอบหนังสนุก ไม่ต้องน่ารักก็ได้) หรือโปรโมตว่าเป็นหนังรักในยุคที่ผู้คนยังไม่มีช่องทางติดต่อกันในโลกออนไลน์ (แล้วไง?) แถมโปสเตอร์ก็ยังไงไม่รู้ ตามภาพ แต่เห็นใครๆ ก็บอกว่าหนังดี ดิฉันเลยไปพิสูจน์ด้วยตัวเอง ผลปรากฏว่า ที่จริงมันไม่ใช่หนังน่ารัก แต่เป็นหนังเลียนล้อ (Parody) ซึ่งล้อได้อย่างแนบเนียนและมีชั้นเชิง ทั้งล้อหนังฟีลกู๊ด เช่น แฟนฉัน ล้อโมทีฟหนังเด็ดๆ เช่น Cinema Paradiso, Forrest Gump และล้อวงการหนังไทยถึงขั้นจิกกัดในแทบจะทุกองค์ประกอบและทุกขั้นตอนของการทำหนัง (ดูแล้วเจ็บปวดพิลึก) การโปรโมตทั้งหลายทั้งปวงนั้นได้ทำหน้าที่ลวงเราในตอนต้นเพื่อนำไปสู่การยั่วล้อที่แฝงอยู่ภายใน และชื่อเรื่องกับโปสเตอร์ที่ดูเหมือนภาพเซลฟีของเอลเลน ดีเจนเนอเรสในงานออสการ์ ก็เป็นส่วนหนึ่งของการยั่วล้อด้วย(อย่างนี้นี่เอ๊งงงง) ซึ่งโปสเตอร์นี้ก็ล้อการโปรโมตของหนังในเรื่องการสื่อสารก่อนยุคออนไลน์ อีกทีหนึ่ง (ซับซ้อนหลายชั้นมาก) ความเป็นหนังรักก็ยังมีอยู่เต็มเปี่ยม เด็กๆ ทุกคนน่ารักมาก น้องเก้าเก่งมาก น้องเพลงก็ไม่เลวเลย ส่วนตัวละครผู้ใหญ่อื่นๆ เหนือความคาดหมายและทำให้ขำได้ตลอด โดยรวมแม้จะมีบางจุดที่…อารายยยยวะ??…อยู่บ้าง แต่ก็เป็นหนังที่ดีเรื่องหนึ่งทีเดียว
สรุป: จ่าย 180 ได้กลับมา 170
