ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 046; ตั้งท่าจะดู “ฟรีแลนซ์ ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ” ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่ติดงานช่วงเย็นตลอด (งานกุเข้ายิ่งกว่าฟรีแลนซ์) พอเมื่อวานตอนเย็นว่างเลยรีบซิ่งไปสกาลาทันที
ดิฉันตั้งปณิธานว่าจะดูหนังเรื่องนี้ตั้งแต่ได้ดูหนังตัวอย่างเป็นครั้งแรกแล้วหัวเราะกับทุกมุขในนั้น ขนาดดูหนังตลกดิฉันยังไม่ขำขนาดนี้เลย แต่พอหนังเข้าฉาย ก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ว่า นี่ไม่ใช่หนังฟีลกู๊ดนะ มันไม่ใช่หนังอย่างที่เราคิดกัน ฯลฯ บังเอิญดิฉันเป็นคนไม่ค่อยคิดอะไรเกี่ยวกับหนังก่อนที่จะได้ดูหนัง เลยรู้สึกว่าตัวเองจะปลอดภัยจากความคิดของตัวเองได้ 555 ดิฉันจึงไปดูด้วยสมองว่างๆ ตามปกติ ผลปรากฏว่า หนังตลกมาก ทั้งด้วยบท ด้วยการแสดง และด้วยเสียงบรรยายที่ยิ่งกว่า “เอาอยู่” ของซันนี่ สุวรรณเมธานนท์ นักแสดงนำ แต่ในขณะเดียวกัน หนังก็มีความดราม่าซึ่งดาร์กมาก แม้บทบาทของนางเอกจะดู “เกินเหตุ” จนขาดความสมจริงไปบ้าง แต่หนังก็นำเสนอ “ความจริง” ที่เป็นสากลอย่างยิ่ง คือ ชีวิตคนเราจะเป็นยังไง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับอาชีพที่เราทำ แต่ขึ้นอยู่กับ “ตัวตน” ของเราต่างหาก ดังนั้น ถึงเราจะไม่ได้เป็นฟรีแลนซ์ แต่ก็อาจจะประสบชะตากรรมแบบเดียวกับตัวละครก็ได้ ถ้าเรา identify ตัวเองด้วย “ความสำเร็จ” ในการทำงานเพียงอย่างเดียว โดยละเลยคุณค่าอย่างอื่นของชีวิตไป
ดิฉันเคยบอกเพื่อนคนหนึ่งว่า อย่าโหมงานมากนัก หาเวลาพักผ่อนบ้าง ถ้าตายคางานขึ้นมาจะทำยังไง สิ่งที่นางตอบกลับมาคือ ก็ดีนี่ เพราะเป็นงานที่ชอบอยู่แล้ว ชีวิตนี้ก็ไม่มีอะไรอีกแล้วนอกจากงาน ถ้าจะตายคางานก็โอเคนะ ดิฉันฟังแล้วเงิบระดับ 8 เข้าใจดีว่านางไม่ได้ประชด แต่คิดเช่นนั้นจริงๆ ดิฉันจึงหุบปากสนิท ได้แต่คิดในใจว่า แล้วแต่มึงละกัน
แต่ทว่า หลังจากนางได้ดูหนังเรื่องนี้ ได้เห็นชีวิตคนที่วนอยู่ในลูปเดิม โดยกอด “ตัวตน” เดิมๆ ไว้อย่างเหนียวแน่น แล้วก็ดิ่งลงเหวไปพร้อมกับตัวตนนั้น เพื่อนของดิฉันร้องไห้ เกิดความ “กลัวตัวเอง” ขึ้นมาเป็นครั้งแรก แล้วตั้งใจว่าจะพยายามอย่างที่สุดที่จะเปลี่ยนชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่
ดิฉันจึงรู้สึกว่า หนังเรื่องนี้เป็นมากกว่าหนังเพื่อความบันเทิง มันพุ่งตรงเข้าไปสั่นสะเทือน “ตัวตน” ของคน และมีพลังเปลี่ยนแปลงมุมมองของคนให้เป็นไปในทางที่ถูกต้องได้ นี่คือผลิตผลแห่ง “ความเข้าใจมนุษย์” ของผู้กำกับและเขียนบทโดยแท้
ที่มารูป: http://www.majorcineplex.com
สรุป: จ่าย 120 ได้กลับมา 180
โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
17 กันยายน 2558
(ขอบคุณภาพปกจาก imdb.com)
