?มาเอ๋ยมานุด
ประเสริฐสุดตรงที่มีภาษา
เก็บเก่าเกลากลั่นภูมิปัญญา
สืบทอดกันมาเป็นพันปี
มานุดเด็กต้องเพียรเรียนภาษา
ท่องคำมานุดครู ชื่อ “ภู่” นี้
เขาคิดเด่นเขียนเด่นเป็น”กวี”
อ่านเพราะดีสนุกได้คติพจน์
“…แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ ?
มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด
ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน
(พระอภัยมณี)
อันมนุษย์สุดจะเชื่อมันเหลือปด
พูดสะบถแล้วสะบัดไม่ขัดสน
เพราะแต่คำน้ำจิตคิดประจญ
ปากเป็นผลใจเป็นพาลเหลือมารยา
(โคบุตร)
เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก
จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา
แม้นพูดดีมีคนเขาเมตตา
จะพูดจาพิเคราะห์ให้เหมาะความ
(สุภาษิตสอนหญิง)
จงปลงจิตคิดในพระไตรลักษณ์
จงประจักษ์มั่นคงในองค์สาม
นิราศทุกข์สุขาพยายาม
คงมีความวัฒนาในสามัญ
(พระอภัยมณี)
เจ้าของตาลรักหวานขึ้นปีนต้น
ระวังตนตีนมือระมัดมั่น
เหมือนคบคนคำหวานรำคาญครัน
ถ้าพลั้งพลันเจ็บอกเหมือนตกตาล
(นิราศพระบาท)
ไม่ควรซื้อก็อย่าไปพิไรซื้อ
ให้เป็นมื้อเป็นคราวทั้งคาวหวาน
เมื่อพ่อแม่แก่เฒ่าชรากาล
จงเลี้ยงท่านอย่าให้อดรันทดใจ
(สุภาษิตสอนหญิง)
ถึงบางเดื่อโอ้มะเดื่อเหลือประหลาด
บังเกิดชาติแมลงหวี่มีในไส้เหมือนคนพาลหวานนอกย่อมขมใน
อุปไมยเหมือนมะเดื่อเหลือระอา(นิราศภูเขาทอง)
แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ
ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา
รู้สิ่งไรไม่สู้รู้วิชา
รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
(พระอภัยมณี)
?แมวเอ๋ยแมวน้อย
ซุกอ้อนนอนคอยประจำที่
อ่านกลอนเป็นหรือเจ้า? แหมเข้าที
อ่านกลอนกันวันนี้ดีจริงเอย
ด้วยจิตคารวะเนื่องในวันสุนทรภู่
สิริลักษณ์ หุ่นศรีงาม ผลพานิช
ผู้ประพันธ์
๒๖ มิถุนายน ๒๕๖๐
