โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
9 ตุลาคม 2015
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 047; ไปปีนภู Everest ในราคาย่อมเยา ที่ลิโด
หนังเรื่องนี้สร้างจากเหตุภัยพิบัติเมื่อ 19 ปีที่แล้ว ซึ่งเรียกกันว่า The 1996 Mount Everest Disaster เป็นเหตุการณ์ที่นักปีนเขาและไกด์จากบริษัทท่องเที่ยว 2 บริษัท ติดอยู่ท่ามกลางพายุหิมะขณะลงจากยอดเขา ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตมากที่สุดในประวัติศาสตร์การปีนเอเวอเรสต์ จนกระทั่งถูกทำลายสถิติไปเมื่อเดือนเมษายนปีนี้ด้วยเหตุหิมะถล่มเนื่องจากแผ่นดินไหวที่เนปาล
บริษัททั้งสองที่กล่าวไปนั้น ได้แก่ Adventure Consultants ซึ่งประกอบด้วยไกด์ 3 คน คือ ร็อบ ฮอลล์ (แสดงโดย เจสัน คลาร์ก) แอนดี “แฮโรลด์” แฮร์ริส และ ไมค์ กรูม กับลูกทัวร์ 8 คน อาทิ เบ็ค เวทเธอร์ส (แสดงโดย จอช โบรลิน) ดั๊ก แฮนเซน (แสดงโดย จอห์น ฮอว์กส์) จอน คราคาวร์ (แสดงโดย ไมเคิล เคลลี) และยะสึโกะ นัมบะ ผู้หญิงคนเดียวและชาวเอเชียเพียงหนึ่งเดียวในทีม ส่วนอีกบริษัทหนึ่ง ได้แก่ Mountain Madness นำโดยไกด์ สก็อตต์ ฟิชเชอร์ (แสดงโดย เจค จิลเลนฮาล) อนาโทลี บูครีฟ และ นีล บีเดิลแมน บุคคลทั้งหมดนี้ปีนเขาเหยงๆ ทั้งเรื่อง แต่กลับถูกขโมยซีนโดยสตรีสองคนที่เฝ้ารอสามีอยู่ที่บ้าน ได้แก่ แจน อาร์โนลด์ (แสดงโดย คีรา ไนต์ลีย์) ภรรยาของร็อบ และ พีช เวทเธอร์ส (แสดงโดย โรบิน ไรต์) ภรรยาของเบ็ค ดิฉันรู้สึกว่าการแสดงของทั้งสองทำให้หนังสนุกยิ่งกว่าฉากผจญภัยในเอเวอเรสต์ซะอีก เป็นงั้นไป 555
สำหรับดิฉัน สิ่งที่น่าสนใจที่สุดในหนังเรื่องนี้ ซึ่งหนังก็นำเสนอได้ค่อนข้างดี คือประเด็น “ความเป็นธุรกิจ” ในการปีนเอเวอเรสต์ เมื่อก่อนนี้ใครที่ใฝ่ฝันอยากจะพิชิตยอดเขา ก็คงจะต้องดั้นด้นขึ้นไปเองและจ้างผู้ช่วยชาวเชอร์ปาเอง (เชอร์ปา คือชนพื้นเมืองแถบนั้น มีความสามารถในการปีนภูเขาหิมะและการใช้ชีวิตในที่ที่มีออกซิเจนเบาบาง) แต่เดี๋ยวนี้ (ไม่ใช่เดี๋ยวนี้สิ ตั้งแต่ยี่สิบกว่าปีที่แล้วโน่น) เราสามารถใช้บริการบริษัทนำเที่ยวแนวแอดเวนเจอร์ให้พาขึ้นไปได้ บริษัทเหล่านี้จะมีทีมเชอร์ปาในสังกัด ทำหน้าที่บุกเบิกเส้นทาง พาดกะไดลิงข้ามช่องเขา วางถังออกซิเจนไว้ตามจุดต่างๆ แบกหามสัมภาระ และเป็นหน่วยกู้ภัย แล้วก็จะมีทีมไกด์พานักปีนเขาขึ้นไป คอยดูแลทุกสิ่งอย่าง มีศูนย์บัญชาการอยู่ที่ Base Camp มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกเท่าที่จะมีได้ เวลาขึ้นเอเวอเรสต์แต่ละทริป บริษัทจะต้องพาคอลัมนิสต์ของนิตยสารท่องเที่ยวแนวแอดเวนเจอร์ไปด้วย 1 คน เพื่อให้นำเรื่องราวการเดินทางไปเขียนลงนิตยสาร เป็นการโปรโมตบริษัท โดยคอลัมนิสต์เก่งๆ ก็จะถูกชิงตัวกันยกใหญ่ เช่น จอน คราคาวร์ แห่ง Outside Magazine ปกติเขียนให้เมาน์เทนแมดเนส แต่ถูกแอดเวนเจอร์คอนซัลแทนส์ชิงตัวมาก่อนเริ่มทริปไม่กี่วัน การแข่งขันกันของบริษัทต่างๆ เช่นนี้ ทำให้มีนักท่องเที่ยวขึ้นเอเวอเรสต์เป็นจำนวนมาก จนกลายเป็นปัญหาพอสมควร และการมุ่งที่จะทำความฝันของลูกค้าให้เป็นจริง ก็อาจจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมในครั้งนั้นก็ได้
ความรู้สึกของดิฉันเมื่อดูจบก็คือ ดีนะเนี่ย ที่ความใฝ่ฝันและความรักความชอบของเราเป็นสิ่งที่ทำได้ไม่ยากเย็นและไม่ลำบากลำบนเกินไปนัก อย่างน้อยๆ ก็ไม่แพงเท่า และไม่เสี่ยงชีวิตก็แล้วกัน
สรุป: จ่าย 120 ได้กลับมา 110
หมายเหตุ: ชอบชื่อไทย “ไต่ฟ้าท้านรก” มันใช่!
