โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 013; อยู่บ้านดู Rush ซึ่งฉายในทีวี ไม่เสียค่าตั๋วหนัง เสียค่าไฟนิดหน่อย
พ่อของดิฉัน เป็นคนชอบดูหนัง ดูละคร ดูกีฬา เวลาดูก็จะอินมาก ดูหนัง-ละครก็ร้องไห้ ดูกีฬาก็เชียร์ลั่นบ้าน
(ลูกได้มาเต็ม) กีฬาอย่างหนึ่งที่พ่อชอบดูทางทีวีคือ การแข่งรถฟอร์มูล่าวัน ตอนนั้นดิฉันยังเด็กมาก ไม่รู้สึกสนุกกับการดูรถแข่ง แต่ก็จำชื่อ “นิกิ เลาดา” ได้ขึ้นใจจนบัดนี้
ตอนที่หนังเรื่อง Rush เข้าฉาย ไม่ได้ไปดูเพราะมัวแต่ทำโน่นทำนี่ บังเอิญวันนี้เปิดทีวีเจอ หนังพาเราย้อนไปดู
การขับเคี่ยวแข่งขันระหว่างนิกิ เลาดา นักแข่งรถชาวออสเตรียน (รับบทโดยดาเนียล บรุห์ล นักแสดงชาวเยอรมัน) กับเจมส์ ฮันต์ นักแข่งรถชาวอังกฤษ (รับบทโดยคริส เฮมส์เวิร์ธ นักแสดงชาวออสเตรเลียน) ในการแข่งฟอร์มูล่าวันเมื่อปี 1976 (ภาพขาวดำคือตัวจริง ภาพสีคือตัวปลอม บรุห์ลเหมือนเลาดามากจนน่าตกใจ ได้ชิงลูกโลกทองคำปี 2014 จากบทนี้ด้วย)
หนังไม่ได้มันส์แค่ฉากแข่งรถเท่านั้น แต่การปะทะสังสรรค์ระหว่างสองท่านนี้ก็เอร็ดอร่อยทีเดียว คือคนสองคนแตกต่างกันมาก ประกาศตัวเป็นศัตรูกันอย่างเปิดเผย และตั้งหน้าตั้งตาเอาชนะกันทั้งในและนอกสนามแข่ง แต่ในขณะเดียวกัน conflict นี้กลับกลายเป็นแรงผลักดันให้ทั้งสองพุ่งทะยานไปข้างหน้าโดยไม่หยุดยั้งจนบรรลุถึงความสำเร็จ ได้เป็นแชมป์ด้วยกันทั้งคู่ (คนละปี) ดังที่เลาดาบอกกับฮันต์ว่า “คนฉลาดเรียนรู้จากศัตรูได้มากกว่าที่คนโง่เรียนรู้จากมิตร”
ถ้าพ่อยังอยู่ ก็คงไปดูในโรง แล้วพูดถึงเรื่องนี้ไปอีกอย่างน้อย 3 วัน
สรุป: จ่าย 0 ได้กลับมา 100
