โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
21 มกราคม 2015
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 017; ดู The Tale of Princess Kaguya ที่ House Rama โรงหนังบ้าน (กุเอง)
เรื่องราวของเจ้าหญิงแห่งดวงจันทร์ที่มาจุติในต้นไผ่ประดุจนางยอพระกลิ่นนี้ เป็นตำนานโบราณของญี่ปุ่น สตูดิโอจิบลิที่รักของเราได้นำมาเล่าใหม่ในรูปแบบอะนิเมะวาดมืออันงดงามอิ่มตาอิ่มใจอย่างที่ไม่มีซอฟต์แวร์ตัวใดทำเทียบเทียมได้ แต่ในความอิ่มนั้นก็มีความว่างโหวงซ้อนทับขึ้นมาอยู่ตลอด เพราะอย่างที่รู้ๆ กันหนังญี่ปุ่นก็จะมี ‘ความร้าวรานแบบญี่ปุ่น’ อยู่ ซึ่งเกิดจากการใช้กลวิธีต่างๆ ในการนำเสนอเรื่องและตัวละคร อย่างเรื่องนี้ ก็ให้ภาพที่ contrast (แตกต่างหรือขัดกัน) ในหลายๆ องค์ประกอบ รวมทั้งการใช้ลายเส้นและใช้สี เพื่อแสดงให้เห็นว่า ตอนที่เจ้าหญิงคางุยะยังเป็นเด็กบ้านนอกบ้านนานั้น ชีวิตมีความสุขสนุกสนานมาก แต่พอต้องทำตัวเป็นคนชั้นสูงตามความต้องการของพ่อ ความสุขก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ จนแทบไม่เหลืออยู่เลย (contrast เอี้ยๆ)
ใครที่เคยดูละครย้อนยุคเกี่ยวกับราชสำนักของญี่ปุ่นคงจะนึกออกว่าชีวิตของคนชั้นสูงเต็มไปด้วยกฎเกณฑ์และขนบธรรมเนียมประเพณีที่เคร่งครัดรัดรึงขนาดไหน แต่ชีวิตเจ้าหญิงคางุยะหนักกว่านั้นอีกเพราะนอกจากจะต้องทำตามขนบประเพณีแล้วยังมีความสุขของพ่อครอบทับไว้อีกชั้นหนึ่ง คือจะไม่ทำก็ไม่ได้เพราะรักพ่อมาก ก็ต้องทำไป แต่ในใจดิ้นรนอย่างยิ่งที่จะไปให้พ้นจากสภาพนี้ (contrast เข้าไปอีก) และสุดท้าย เมื่อได้ไปจริงๆ ก็กลับเกิดความอาลัยอาวรณ์จนไม่อาจจากไปอย่างมีความสุขได้ (contrast ขั้นสุด) เจอแบบนี้คนดูก็ตายกันไป…โอ้! หนังญี่ปุ่น
สรุป: จ่าย 100 ได้กลับมา 130
ที่มารูป : https://gothicreviews.files.wordpress.com
