โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
12 เมษายน 2015
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 027; ดู The Way He Looks ที่ House Rama RCA ทั้งโรงดูกัน 2 คน เริ่ดมาก สมกับเป็นโรงหนังบ้าน
หนังเรื่องนี้ดีกรีไม่ธรรมดา เป็นหนังบราซิล ใช้ภาษาปอร์ตุกีส (บราซิลเป็นประเทศเดียวในอเมริกาใต้ที่เคยเป็นอาณานิคมของโปรตุเกส จึงใช้ภาษาปอร์ตุกีสเป็นภาษาราชการ) เปิดตัวเมื่อปีที่แล้วในเทศกาลภาพยนตร์นานาชาติเบอร์ลิน ได้มา 2 รางวัล คือ FIPRESCI Prize (รางวัลสมาคมนักวิจารณ์และนักข่าวนานาชาติ) สาขาภาพยนตร์ยอดเยี่ยม กับ Teddy Award สาขาภาพยนตร์ LGBT ยอดเยี่ยม (LGBT ย่อมาจาก Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender) และยังได้รับเลือกเป็นตัวแทนประเทศบราซิลเข้าชิงออสการ์ภาพยนตร์ภาษาต่างประเทศยอดเยี่ยมด้วย
หนังเล่าความสัมพันธ์ของนักเรียน ม.ปลาย 3 คน ได้แก่ เลโอนาร์โด เด็กหนุ่มตาบอดหน้าตาจิ้มลิ้ม โจวานา
ที่มารูป: http://rogueauteurs.com
เด็กสาวน่ารักซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเลโอตั้งแต่เล็กๆ และกาเบรียล เด็กหนุ่มหล่อโฮกที่เข้ามาเป็นนักเรียนใหม่ในห้องเรียน เลโอไม่รู้ว่าโจวานาชอบเขา และเธอก็น้อยใจที่เขาสนิทกับกาเบรียลมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งทำให้เธอเหมือนถูกกันให้ห่างออกไป เลโอหลงรักกาเบรียล แต่ไม่กล้าแสดงออกเพราะไม่รู้ว่ากาเบรียลคิดยังไง กาเบรียลก็รักเลโอเช่นกัน แต่พอรู้ว่าเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้โจวานาเสียใจ เขาก็ถอยออกมา ปมขัดแย้งแบบนี้ตามปกติมันจะน้ำเน่ามาก และปรากฏอยู่เนืองๆ ในเรื่องรักสามเส้า โดยเฉพาะเมื่อเส้าหนึ่งเป็นหญิงอีกสองเส้าเป็นชายรักชาย แต่พอมาอยู่ในหนังเรื่องนี้ มันช่างสวยงาม และให้ความรู้สึกที่แตกต่างจากเรื่องอื่นๆ เพราะมันไม่ได้ถูกทำให้ดราม่าเกินควรหรือเร้าอารมณ์เกินไป ความรักของเด็กทั้งสามค่อยๆ งอกงามและคลี่คลายไปตามธรรมชาติ ทั้งยังสามารถเข้าใจได้ด้วยเหตุผลที่ชัดเจนในตัวมันเอง
การที่เลโอตาบอด ทำให้ความรักที่เขามีต่อกาเบรียลมีมิติที่ลึกซึ้ง เพราะมันไม่ได้เกิดและพัฒนาขึ้นจากการเห็นรูปกาย เลโอรักกาเบรียลเพราะกาเบรียลปฏิบัติต่อเขาอย่างคนปกติ ไม่ใช่คนตาบอด เลโอเติบโตมาท่ามกลางความห่วงใยและการดูแลที่ดีเยี่ยมจากพ่อแม่และคนรอบข้าง แต่ยิ่งโตขึ้นเขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามันมากเกินไปจนน่าอึดอัด ทั้งยิ่งเป็นการตอกย้ำว่าเขาพิการและแตกต่างจากคนอื่นด้วย พอกาเบรียลเข้ามาเป็นเพื่อนใหม่ในห้อง ด้วยความที่กาเบรียลไม่เคยมีเพื่อนตาบอด (หรืออีกนัยหนึ่ง ไม่เคยจีบคนตาบอด 555) หรือไม่เขาก็อาจจะไม่รู้สึกว่าเลโอตาบอดก็ได้ เขาจึงทำอะไรหลายอย่างที่ไม่เคยมีใครทำกับเลโอ เช่น ขอยืมยางลบทั้งที่เลโอกำลังเล็กเชอร์ด้วยการพิมพ์อักษรเบรลล์โป๊กๆ อยู่ ชวนคุยด้วยการถามว่าดูคลิปแมวกระโดดหรือยัง ชวนไปดูหนัง ชวนเต้น ชวนไปดูจันทรคราส ที่จริงสิ่งเหล่านี้คือการปล่อยไก่ แต่มันกลับกลายเป็นโดน แล้วความรักก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นในใจของเลโอ
แต่ในอีกแง่มุมหนึ่ง การที่เลโอตาบอดก็เป็นอุปสรรคของความรักเหมือนกัน เพราะทำให้เขามีข้อจำกัดที่จะมองเห็นความรักของคนอื่น ถ้าเลโอตาดี ก็คงจะเห็นเหมือนที่คนดูเห็นว่าโจวานากับกาเบรียลรักเขา ดังนั้น ไม่ว่าเราจะเป็นคนเพศไหน รักเพศไหน ถ้าเราไม่สามารถมองเห็นความรัก ไม่รู้ว่าเรารักใคร ไม่รู้ว่าใครรักเรา และไม่รู้จะจัดการอย่างไรกับความรักทั้งในกรณีที่สมหวังและไม่สมหวัง เราก็ไม่ต่างอะไรกับคนตาบอด หนังทำให้เราเห็นว่า ถ้าเรารู้และจัดการมันได้ เราจะมีความสุขแค่ไหน และจะเติบโตขึ้นอย่างไร นั่นทำให้บทสรุปของหนังเรื่องนี้ ทั้งน่ารัก อิ่มเอมใจ ซาบซึ้ง และน่าจดจำ
สรุป: จ่าย 100 ได้กลับมา 120
