โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
2 กุมภาพันธ์ 2016
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 052; เดิน 45 ก้าวไป House Rama ดู “45 Years” หนังจากประเทศอังกฤษ ซึ่งสร้างมาจากเรื่องสั้น “In Another Country” ของเดวิด คอนสแตนไทน์ กวี นักเขียน นักแปลชื่อดังของอังกฤษ
ที่มารูป: http://www.impawards.com
เรื่องราวของเคต เมอร์เซอร์ (แสดงโดย ชาร์ล็อตต์ แรมปลิง ปีนี้อายุ 69) กับเจฟฟ์ ผู้สามี (แสดงโดย เซอร์ ทอม คอร์ตนีย์ ปีนี้อายุ 78) ซึ่งกำลังจะมีงานฉลองครบรอบแต่งงาน 45 ปี แต่ก่อนจะถึงวันงานไม่กี่วัน เจฟฟ์ก็ได้รับจดหมายแจ้งว่า พบศพ “แคตยา” คนรักเก่าของเขา ผู้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตระหว่างปีนเขาที่สวิตเซอร์แลนด์แล้ว โดยศพถูกแช่แข็งอยู่ในภูเขาหิมะมาจนถึงบัดนี้ก็ 50 ปี เรื่องราวที่ได้รับรู้สั่นสะเทือนต่อมความรักความหลังของเจฟฟ์อย่างรุนแรง ตั้งแต่นั้นเขาก็หมกมุ่นแต่เรื่องแคตยา ทิ้งให้เคตประจักษ์ด้วยตัวเองว่า “ความรัก” ของสามีเธอนั้น แท้จริงได้ถูกสตัฟฟ์ไว้ไม่ต่างจากศพของคนรักผู้จากไป เวลาที่เดินหน้าไป 45 ปีของเขาและเธอ ไม่มีความหมายต่อเขาเท่าเวลาที่หยุดนิ่งไว้เมื่อ 50 ปีก่อน
ดิฉันชอบดูหนังที่นักแสดงสูงอายุเล่นเป็นตัวเอก เพราะเชื่อขนมกินได้ว่ายังไงเราก็ได้กำไร ความสามารถ
และประสบการณ์ที่สร้างสมมาตลอดชีวิตการทำงานของแต่ละท่าน จะกลั่นออกมาเป็นการแสดงที่ละเอียดละเมียดละไมจนเราหยิบยกมาศึกษาได้ไม่รู้จบ อย่างในเรื่องนี้ การแสดงของชาร์ล็อตต์ แรมปลิง พูดได้คำเดียวว่า “เอาตาย” (คือชะงัดกว่า “เอาอยู่” 555) ความรู้สึกของเคตค่อยๆ พัฒนาขึ้นจากความสะดุดใจระคนหึงนิดๆ ไปสู่ความหวาดระแวงโกรธเกรี้ยว และสุดท้ายคือความเจ็บปวดร้าวราน โดยเธอพยายามข่มมันไว้อย่างสุดความสามารถ เพื่อให้งานฉลองครบรอบแต่งงานผ่านไปด้วยดี นอกจากการแสดงที่งดงามสุดในสามโลกแล้ว พล็อตเรื่องก็ไม่ใช่ธรรมดา ความจริงที่ค่อยๆ เผยออกมาให้คนดูได้รับรู้ไปพร้อมๆ กับเคตนั้น มีทั้งส่วนที่ให้ความกระจ่าง มีทั้งส่วนที่สร้างความลังเลสงสัย โดยหนังก็ไม่ได้เฉลยหรือสรุปให้ว่าสุดท้ายแล้วเป็นอย่างไร ปริศนาที่หนังทิ้งไว้นี้ ทำให้คนดูเข้าถึงความรู้สึกกระอักกระอ่วนพิพักพิพ่วนของชีวิตคู่ที่สั่นคลอน โดยไม่ต้องคิดเทียบเคียงด้วยซ้ำว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนหากเราเพิ่งได้รู้ว่า คู่ชีวิตที่อยู่ด้วยกันมานานมีคนอีกคนอยู่ในใจมาโดยตลอด และไม่เคยเลยแม้สักขณะจิตเดียวที่เขาจะลืมคนคนนั้น
สรุป: จ่าย 100 ได้กลับมา 115
หมายเหตุ: 45 Years เข้าชิงออสการ์ 1 สาขา คือ นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม – ชาร์ล็อตต์ แรมปลิง
