ที่มารูป : http://fontsinuse.com
โดย Average Joe
2 มกราคม 2015
การสำรวจอวกาศเป็นหนึ่งในความทะเยอทะยานของมนุษยชาติ สืบเนื่องจากการศึกษาดาราศาสตร์ที่ยาวนานนับหลายพันปี และเพิ่งจะทำสำเร็จเมื่อไม่กี่สิบปีนี้เอง มาถึงสมัยนี้ การสำรวจอวกาศดูจะกลายเป็นเรื่องธรรมดาสามัญไปเสียแล้ว หนังที่เกี่ยวกับอวกาศก็สร้างออกมากันหลายเรื่องหลายแนว มีทั้งผจญภัย แฟนตาซี สยองขวัญ หรือกระทั่งแนวปรัชญา หนังสำรวจอวกาศบางเรื่องก็แสดงให้เราเห็นว่า สิ่งที่ลึกลับซับซ้อนและน่าค้นหามากกว่าห้วงอวกาศอันไกลโพ้น ก็คือจิตใจของคนเรานี่เอง
ที่มารูป : http://fontsinuse.com
ในอนาคต ชั้นบรรยากาศของโลกเราเกิดวิกฤตอย่างรุนแรง ทำให้สภาพอากาศเข้าขั้นเลวร้าย มีแต่พายุฝุ่นโหมกระหน่ำ เพาะปลูกอะไรก็ไม่ขึ้นนอกจากข้าวโพด (ที่มีแนวโน้มว่าจะไม่รอดตามไปอีกหนึ่ง) คูเปอร์ อดีตวิศวกรการบินที่ผันตัวเองมาเป็นชาวไร่จำต้องจากครอบครัวไปปฏิบัติภารกิจค้นหาดาวเคราะห์ดวงใหม่สำหรับมนุษยชาติ โดยให้สัญญาว่าเขาจะกลับมาหาลูกอีกครั้งแน่นอน แม้ความหวังจะริบหรี่เพียงใดก็ตาม
พล็อตหลักๆ ของ Interstellar มีเรื่องการเดินทางในอวกาศ การค้นหาดาวดวงอื่นในอีกแกแล็กซี่ และความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกสาว ซึ่งอาจจะทำให้ใครหลายคนนึกถึงหนังเรื่อง Contact ได้ (แถมยังมี Matthew McConaughey แสดงนำเหมือนกันอีก) แต่แก่นเรื่องของหนังทั้งสองก็ต่างกัน ในขณะที่ Contact ตั้งคำถามเกี่ยวกับความศรัทธา
ส่วนสิ่งที่ Interstellar นำเสนอควบคู่ไปกับการตามหา “โลกใหม่” คือการให้คุณค่าและความสำคัญของมนุษย์ คูเปอร์ตัดสินใจเสียสละความต้องการส่วนตัวเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม คนทั่วไปอาจยกย่องเขาให้เป็นวีรบุรุษ แต่เขาจะได้เป็นวีรบุรุษในสายตาของลูกๆ จริงไหม เมื่อเขาได้พบกับความจริงที่ว่า ภารกิจที่ได้รับมอบหมายอาจจะไม่สำเร็จตามที่คาดไว้ และครอบครัวที่เขาจากมาอาจจะต้องตายอยู่บนโลกที่เสื่อมโทรมก็ได้ หากเป็นเช่นนั้น การณ์จะกลับกลายเป็นว่า เขาให้ความสำคัญกับการช่วยคนอื่นมากกว่าชีวิตของลูกตัวเองอย่างนั้นหรือ ในขณะเดียวกัน นักสำรวจคนอื่นๆ ที่ถูกส่งออกไปค้นหาดาวอื่นก่อนทีมของคูเปอร์ล่ะ พวกเขามีความสำคัญเพียงใด แน่นอนว่าหากภารกิจสำเร็จตามเป้าหมายที่คาดไว้ เขาย่อมกลายเป็นบุคคลสำคัญที่มีคุณูปการแก่มนุษยชาติแน่ แต่หากไม่สำเร็จ เขาก็จะกลายเป็นแค่คนคนหนึ่งที่โดนลอยแพอยู่บนดาวนิรนามกลางอวกาศอย่างไร้คนเหลียวแลไปโดยปริยาย
ที่มารูป : http://fontsinuse.com
เป็นที่รู้กันดีว่าหนังของ Christopher Nolan จะต้องมีฉากขายซีจีเนี้ยบๆ งานภาพล้ำๆ ซึ่ง Interstellar ก็ไม่ทำให้แฟนหนังของโนแลนต้องผิดหวัง ไม่ว่าจะเป็นฉากอวกาศอันเวิ้งว้าง (ที่สวยงามไม่แพ้ Gravity) ฉากดาวที่มีคลื่นยักษ์ การเดินทางผ่านหลุมดำ และโดยเฉพาะฉาก “มิติที่ห้า” ในตอนท้าย ต้องนับถือสุดยอดจินตนาการของผู้สร้างจริงๆแต่ฉากเหล่านั้นก็ยังไม่เซอร์ไพรส์คนดูเท่ากับการที่โนแลนใส่ฉากแสดงอารมณ์ดรามาเข้ามาเต็มๆ พล็อตรองเรื่องคำสัญญาที่พ่อให้ไว้กับลูกกลายเป็นฉากสะเทือนอารมณ์อย่างที่ไม่ค่อยเห็นในหนังของโนแลนมาก่อน และโนแลนก็คุมฉากอารมณ์ทั้งหมดได้อย่างพอดีๆ จนไม่โดดออกมาเป็นเมโลดรามาเกินไปนัก ที่รู้สึกว่ายังขาดและโดดๆ ไปบ้างก็คือตัวละครลูกชายที่มีพฤติกรรมบางอย่างที่ไม่ชัดเจนเท่าไรนัก
แม้ Interstellar จะไม่ได้เทศนา-สาธกเรื่องการอนุรักษ์ธรรมชาติหรือการทำลายทรัพยากรโลกโดยตรงก็ตาม แต่อย่างน้อยก็ช่วยเตือนใจให้เราได้ฉุกคิดได้บ้างว่าเราทุกคนที่เกิดมาบนโลกใบนี้มีชีวิตอยู่ได้ด้วยการใช้ทรัพยากรทั้งหมดที่โลกมีไว้ให้ ชั่วชีวิตของเราแต่ละคนก็เป็นเพียงเสี้ยวเวลาสั้นๆ เมื่อเทียบกับอายุขัยอันยาวนานของโลกใบนี้ บางครั้งเราก็อาจจะหลงลืมไปว่าการดำรงอยู่ของมนุษยชาติรุ่นแล้วรุ่นเล่า ได้ทำความเสียหายให้โลกเราไว้ขนาดไหน แม้ขณะนี้โลกยังพอ “เลี้ยง” เราได้อยู่ แต่คนรุ่นหลังที่เป็นลูกหลานของเราเอง จะต้องอยู่กับโลกในสภาพที่เสื่อมลงเรื่อยๆ แล้วเราเคยคิดกันบ้างไหมว่า เราจะทิ้งโลกแบบไหนไว้เป็น “มรดก” ให้ลูกหลานของเรา?
ที่มารูป : http://fontsinuse.com
8.5/10 ครับ
ปล. บางครั้งเราก็ตัดสินใจดูหนังเรื่องหนึ่งเพราะชื่อผู้กำกับ Christopher Nolan คือหนึ่งในชื่อผู้กำกับเหล่านั้น
ปล. 2 หลังจากการดูรอบแรกทำให้ข้าพเจ้ามึนตึ้บจากศัพท์แสงเฉพาะทางฟิสิกส์ที่อัดแน่นอยู่ตลอดเรื่อง จึงต้องยอมเสียตังค์ไปดูอีกรอบเพื่อเก็บรายละเอียดที่ตกหล่นจากรอบก่อนหน้า
ปล. 3 ประทับใจเจ้าหุ่น TARS และ CASE มากกว่าตัวละครที่เป็นคนเสียอีกนะ โดยเฉพาะรายแรกเนี่ย ปล่อยมุกฮาๆ ได้น่ารักน่าชังดีจริง อิอิ
ปล. 4 เขียนร่างๆ ทิ้งไว้ตั้งแต่วันที่ 5 ธันวา แต่ระหว่างที่รอความคิดตกตะกอน ก็มีธุระอื่นมาแทรกกลางเสียนี่ พอจัดการธุระอื่นเสร็จ ก็ดันลืมมาเขียนต่อ แล้วก็ปล่อยค้างคาไว้จนเกือบเดือนเนี่ย (ซึ่งหนังก็ลาโรงไปเรียบร้อยแล้วด้วย) ฮ่วย T_T
