โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
8 กรกฎาคม 2014
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 002; อาศัยใบบุญนักวิจารณ์ไปดูหนังรอบสื่อ เรื่อง The Fault in Our Stars ซึ่งสร้างจากนวนิยายดังของจอห์น กรีน
ชื่อของนวนิยายเรื่องนี้ดัดแปลงมาจากไดอะล็อกหนึ่งในบทละครเรื่องจูเลียส ซีซาร์ ของวิลเลียม เชกสเปียร์ “The fault,…is not in our stars, but in ourselves, that we are underlings” ข้าพเจ้าแปลเองด้วยปัญญาหางอึ่งว่า “ความผิดพลาดทั้งหลายไม่ได้เกิดจากชะตาลิขิตหากเกิดจากเราทำเอง” จากไดอะล็อกดังกล่าว ผู้เขียนคือคุณกรีนคงจะเห็นว่า จริงๆ แล้วก็มีความผิดพลาดบางอย่างที่เกิดจากชะตาลิขิตล้วนๆ อยู่เหมือนกัน เช่น เด็กที่ป่วยเป็นมะเร็งงี้โรคมะเร็งในเด็กมันไม่ได้เป็นผลสืบเนื่องจากพฤติกรรมการใช้ชีวิต (ที่เราทำเอง) แบบมะเร็งในผู้ใหญ่ เด็กเหล่านั้นเกิดมาพร้อมโรค ขึ้นอยู่กับว่าจะตรวจเจอเมื่อใดและส่วนใหญ่เสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย คุณกรีนจึงตั้งชื่อนวนิยายที่บอกเล่าเรื่องราวความรักของเด็กหนุ่มสาวคู่หนึ่งซึ่งป่วยด้วยโรคนี้ว่า The Fault in Our Stars ถ้าจะแปลก็ประมาณว่า ผิดมาตั้งแต่เกิดละ (แปลได้วิบัติมาก)
หลังจากดูหนังจบ ดิฉันค้นจากวิกิพีเดีย เขาบอกว่า The New York Times ระบุว่าหนังสือเล่มนี้คือ “การผสานระหว่างอารมณ์เศร้าสร้อย หวานซึ้งปรัชญา และความขบขัน”ดิฉันอ่านแล้วก็รู้สึกปลื้มมากที่หนังก็ทำได้แบบนี้เช่นเดียวกันพระเอกนางเอกและเพื่อนมีชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ แต่พวกเขาก็ยังใช้ชีวิต ยังมีความรัก ยังไล่ตามความฝัน ยังหัวเราะ ยังสนุกกับสิ่งต่างๆ และพยายามตั้งรับความตายเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา การที่หนังไม่ได้พยายามบีบคั้นหรือเร้าอารมณ์ใดๆ ให้มากมายยิ่งทำให้เรารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดทั้งของตัวผู้ป่วยเองและของพ่อแม่ที่ดูแลลูกอย่างเข้มแข็งทั้งที่รู้ว่าอีกไม่นานลูกก็จะต้องจากไป ในขณะเดียวกันเราก็ได้ทราบซึ้งถึงคุณค่าของความรักซึ่งทำให้คนเรามีกำลังใจที่จะต่อสู้และมีช่วงเวลาอันมีค่าประดุจ “ชั่วนิรันดร์” แม้เวลาในชีวิตจะมีจำกัด ความสมจริงของอารมณ์ความรู้สึกทุกอย่างในฐานะที่เป็นมนุษย์สอดประสานเข้าด้วยกันอย่างสนิทแนบเนียน งดงาม อ่อนหวาน มีอารมณ์ขัน และเข้าใจโลก ไดอะล็อกเริ่ดมากจนอยากหาหนังสือฉบับภาษาปะกิดมาอ่าน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง คำสดุดีในงานศพที่พระเอกนางเอกเขียนให้กัน (นี่คือสิ่งที่ต่างฝ่ายต่างขอให้อีกคนทำให้ ขออย่างชื่นบาน เรียบง่ายและตอบรับอย่างเต็มใจราวกับเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ) ดูจบ คนดูตายค่ะ ตัวละครยังไม่ตายคนดูตายก่อนแล้ว
น้องเชลีน วู้ดลีย์ยอดเยี่ยมมากไม่เคยทำให้เราผิดหวังตั้งแต่ The Descendants, Divergent จนมาถึงเรื่องนี้ ส่วนน้องแอนเซล เอลกอร์ต ผู้รับบทพระเอก ก็แสดงได้จับจิตจับใจยิ่งนักออร่ากระจายตั้งแต่เล่นเป็นเคเล็บ พี่ชายนางเอกใน Divergent หวังว่าภาคต่อคือ Insurgent จะมีบทน้องเยอะๆ นะ
สรุป: จ่าย 0 ได้กลับมา 150
