โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
23 กรกฎาคม 2016
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 070; ได้รับความอนุเคราะห์จากสื่อมวลชน ไปดู ขุนพันธ์ รอบสื่อ ที่สกาลา ดูมาตั้งหลายวันแล้วล่ะ แต่เพิ่งมาเขียนวันนี้เพราะเกรงใจ แหะๆๆ
ก่อนจะไปร่วมงานนี้ ดิฉันได้ดูรายการคุณพระช่วย ตอนที่เชิญพี่โขม ก้องเกียรติ โขมศิริ ผู้กำกับ-เขียนบท มาพูดคุยเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้ พี่โขมเล่าว่า แกได้แรงบันดาลใจมาจากภาพถ่ายขุนพันธ์ในชุดเครื่องแบบเต็มยศ เข้าเฝ้าฯ เบื้องพระพักตร์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว กำลังยื่นมือไปต่อเทียนจากพระหัตถ์ แล้วในงานกาลาพรีเมียร์ที่สกาลา แกก็ให้สัมภาษณ์ว่า แกตั้งใจทำหนังเรื่องนี้เพื่อส่งต่อ “เทียนแห่งความดี” ให้คนไทยทุกคน ดิฉันฟังแล้วก็รู้สึกว่า พี่โขมทำสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่งตั้งแต่ตัดสินใจทำหนังเกี่ยวกับชีวประวัติขุนพันธ์แล้วล่ะ เพราะท่านเป็นแบบอย่างของข้าราชการที่อุทิศตนเพื่อประเทศชาติ เป็นแบบอย่างของคนไทยที่ทำหน้าที่ของตนอย่างสุดความสามารถเพื่อความสงบสุขของบ้านเมือง และเป็นแบบอย่างของตำรวจที่เป็น “ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์” อย่างแท้จริง
เมื่อสัก 70-80 ปีที่แล้ว เมืองไทยของเราก็มีปัญหาการเมือง เศรษฐกิจ สังคม เยอะแยะหยุมแหยะไม่ต่างจากสมัยนี้เท่าไหร่หรอก ที่ต่างนิดนึงคือสมัยนั้นมีชุมโจรเยอะมาก หัวหน้าโจรส่วนใหญ่มักจะเป็นชาวบ้านธรรมดามาก่อน ไม่ได้เป็นคนใจพาลสันดานหยาบ แต่ถูกสถานการณ์บีบคั้นก็เลยมาเป็นโจร ซึ่งเป็นการต่อต้านอำนาจรัฐที่เป็นรูปธรรมที่สุดแล้วในสมัยนั้น หัวหน้าชุมโจรนอกจากจะเก่งและมีอำนาจมากแล้ว หลายๆ คนยังมีวิชาอาคมด้วย แล้วตำรวจที่ไหนจะไปสู้โจรได้ ขุนพันธรักษ์ราชเดชจึงเป็นมือหนึ่งในการปราบโจร เพราะท่านศึกษาวิชาอาคมมาจนเชี่ยวชาญ (ทำไมกรมตำรวจสมัยนั้นไม่ให้เรียนวิชาอาคมเป็นวิชาบังคับไปเลยหว่า ออกจะจำเป็น) โจรชื่อดังในยุคนั้นถูกขุนพันธ์ปราบเรียบ อาทิ เสือดำ เสือใบ เสือฝ้าย เสือมเหศวร (เรื่องราวของเสือทั้งสี่เป็นแรงบันดาลใจให้เกิดวรรณกรรมและภาพยนตร์หลายเรื่อง เช่น “นิยายชุดเสือใบ-เสือดำ” ของ ป.อินทรปาลิต หนังเรื่อง “เสือ โจรพันธุ์เสือ” ของธนิตย์ จิตนุกูล หนังเรื่อง “ฟ้าทะลายโจร” ของวิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง) แต่ก่อนจะปราบเสือเหล่านี้ ขุนพันธ์ได้ไปประจำการที่มณฑลนครศรีธรรมราช และได้ปราบหัวหน้าโจรแบ่งแยกดินแดนที่นราธิวาส นามว่า “อะแวสะดอ ตาและ” ซึ่งเป็นต้นเค้าของตัวละคร “อัลฮาวียะลู” (แสดงโดย กฤษฎา สุโกศล แคลปป์) ในหนังเรื่องขุนพันธ์
ที่จริงเรื่องการขับเคี่ยวต่อกรระหว่างขุนพันธ์กับอัลฮาวียะลูเนี่ย เป็นวัตถุดิบชั้นดีจนไม่รู้จะหาอะไรดีกว่านี้ได้แล้ว มีทั้งความเป็น ดรามาเข้มข้น บู๊แอ็กชัน สืบสวนสอบสวน และแฟนตาซี แต่หนังก็ไปเน้นแอ็กชันแนวเหนือจริงซะเป็นส่วนใหญ่ นอกนั้นก็เป็นอะไรก็ไม่รู้ มันคือ “อะไรก็ไม่รู้” จริงๆ นะ ไม่รู้มันมาอยู่ในหนังเรื่องนี้ทำไม ถ้าให้ดิฉันนิยามหนังเรื่องนี้โดยใช้คำ 1 คำ ดิฉันขอนิยามว่า “แปลก” 555 แต่ก็มีเรื่องผิดคาดในทางดี (หรือเปล่าไม่รู้) อย่างหนึ่ง คือตอนที่ทราบว่าอนันดาจะเล่นเป็นขุนพันธ์ ดิฉันหวั่นใจมาก ค่อยวางใจขึ้นมาหน่อยตอนเห็นพี่น้อย กฤษฎา เพราะพี่แกเล่นเรื่อง “13 เกมสยอง” เด็ดขาดไปเลย แต่พอได้ดูหนัง ความรู้สึกกลับตาลปัตร อนันดานั้น ถ้าพูดเป็นภาษาอีสานก็ต้องว่า “คื้อคือ” ถ้าเป็นภาษาเหนือก็ต้องว่า “เปิ๊งเปิง” แปลได้ว่า “มันใช่!” ส่วนพี่น้อย เหมือนโดนผีโจ๊กเกอร์ใน The Dark Knight เข้าสิงพิกล
สรุป: จ่าย 0 ได้กลับมา 35
