ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 194; ดู A Quiet Place “ดินแดนไร้เสียง” หนังสยองขวัญขวัญใจผู้ชมและเวทีรางวัล ประจำปี 2018
หนังเรื่องนี้ให้ประสบการณ์ที่แปลกมากสำหรับดิฉัน คือขณะที่ดูในโรงเมื่อปีกลาย รู้สึกอึนมาก หนังอะไรลำไยเยี่ยงนี้ แล้วพอเริ่มจะมันส์ขึ้นมาก็ดันตัดจบ #คืออารายยยย แต่ครั้นเวลาผ่านไป 1 ปี หนังได้มาฉายทางทีวีแล้ว ปรากฏว่าดิฉันเปิดทีวีขึ้นมาเจอเรื่องนี้ทีไรก็ต้องดูทุกที ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ดูไปดูมาก็เริ่มจะคิดอะไรได้ต่างๆ จนต้องเอามาเมาท์มอยนี่แหละฮ่ะ
ที่มาภาพ: imdb.com
เรื่องราวใน A Quiet Place เกิดขึ้นในอนาคต ปี ค.ศ. 2020 ซึ่งก็คือปีหน้านี่เอ๊ง! ในตอนนั้น มนุษย์ถูกสัตว์ประหลาดบ้าอะไรสักอย่างทำลายล้างจนแทบจะสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ เพียงแค่ใครทำเสียงดังขึ้นมา ตัวเวรตะไลนั่นก็จะออกมากุดหัว มนุษย์ก็เลยต้องอยู่อย่างเงียบที่สุด ถ้ายังอยากรักษาชีวิตไว้ให้อยู่รอดในโลกแสนเหียกนี้ต่อไป
มีครอบครัวหนึ่ง ประกอบด้วยคุณพ่อ คุณแม่ ลูกสาวคนโต และลูกชายคนกลางกับคนเล็ก บังเอิญว่าลูกสาวคนโตหูหนวกเป็นใบ้ ทุกคนในครอบครัวก็เลยใช้ภาษามือเป็น บ้านที่อยู่อาศัยของครอบครัวนี้อยู่กลางทุ่ง มีโรงนาอยู่ห่างออกมาหน่อย พื้นโรงนาไม่ได้เป็นไม้กระดานเอี๊ยดอ๊าดอย่างพื้นบ้าน และมีห้องใต้ดินด้วย ทุกคนจึงย้ายไปอยู่โรงนา แล้วก็ปรับวิธีการใช้ชีวิตใหม่ทั้งหมด เพื่อให้ทำกิจวัตรประจำวันโดยเกิดเสียงน้อยที่สุดได้ เช่นเวลากินข้าวก็ไม่ใช้จานชามช้อนส้อม แต่ใช้มือเปิบจากใบไม้แทน นับว่าครอบครัวนี้มีศักยภาพที่จะอยู่รอดได้ใน ‘ดินแดนไร้เสียง’ โดยคุณพ่อคุณแม่ก็พยายามอย่างยิ่งที่จะประคับประคองลูกๆ ให้ปลอดภัยและใช้ชีวิตได้ตามอัตภาพ แต่แม้จะพยายามแค่ไหน ก็ยังพลาดจนได้ เพราะการที่คนเราจะดำรงชีวิตโดยไม่ให้มีเสียงดังเลยนั้น เป็นสิ่งที่ทำได้ยากมาก จนถึงขั้นเป็นไปไม่ได้เลย
จะว่าหนังเรื่องนี้ตื่นเต้นน่ากลัวไหม สำหรับดิฉันก็ว่าน่ากลัวอยู่ ความน่ากลัวระดับหนึ่งมาจากบรรยากาศความเงียบของหนัง คือในช่วงที่ตัวละครอยู่กันเงียบๆ มันก็เงียบจริงๆ จนคนดูแทบไม่กล้าหายใจ กลัวเสียงจะดัง แล้วพอตัวละครตัวใดเผลอทำเสียงดังขึ้นมา เราก็จะลุ้นจนฉี่แทบเล็ดว่าสัตว์ประหลาดจะพุ่งมางาบนางหรือเปล่า ส่วนความน่ากลัวอีกระดับหนึ่ง ไม่รู้เหมือนกันว่ามีใครเป็นแบบดิฉันไหม คือคิดว่าถ้าจะต้องใช้ชีวิตแบบนั้น มันช่างน่ากลัวจริงๆ
การอยู่อย่าง ‘ไร้เสียง’ นี่มันโหดมาก มันไม่ใช่ชีวิตที่ปกติ เพราะมนุษย์เรามีความต้องการที่จะ ‘ส่งเสียง’ ด้วยวิธีการต่างๆ อยู่โดยธรรมชาติ และเสียงก็เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติเมื่อมีวัตถุกระทบกัน ถ้าเราต้องอยู่อย่างระมัดระวังตัวแจเพื่อไม่ให้มีเสียง จะพูดคุยกันก็ต้องกระซิบแผ่วๆ ไม่สามารถหัวเราะดังๆ ได้ มีน้ำตาก็ต้องกล้ำกลืนไว้อย่างเงียบเชียบ ก็คงจะเป็นชีวิตที่แสนรันทด
อาจเป็นเพราะความกลัวการต้องมีชีวิตอยู่อย่างไร้เสียงกระมัง ทำให้ตอนที่ดูหนังเรื่องนี้รอบแรก ดิฉันรู้สึกอึดอัดเหมือนไม่ได้รับการปลดปล่อย เมื่อหนังกระหน่ำสถานการณ์สุ่มเสี่ยงอันเกิดจากความเลินเล่อของตัวละครพ่อแม่และความดราม่าของลูกสาวมาอย่างต่อเนื่อง แม้จะได้เห็นความพยายามที่จะมีชีวิตอยู่ และความพยายามที่จะต่อสู้อย่างมีกลยุทธ์ของคุณพ่อคุณแม่ แต่ก็แอบหงุดหงิดจิตใจลำไยพอควร เพราะอดคิดไม่ได้ว่า ถ้ามนุษย์มัวแต่วุ่นวายกับปมในใจของตัวเองแบบนี้ ก็คงต้องตกเป็นเบี้ยล่างอยู่วันยังค่ำ
ดิฉันเองไม่อยากสยบยอมให้กับการอยู่อย่างไร้เสียง แต่ก็ไม่อยากต่อสู้เพื่อให้ได้ส่งเสียงโดยใช้วิธีการที่ไม่รอบคอบ ผิดพลาด หรือมีจุดอ่อนเช่นกัน จะสู้ทั้งทีต้องมีเทคนิค ปมในใจกับความดราม่าไม่ทำให้เราอยู่รอดได้ในโลกแบบนี้
สรุป: จ่าย 220 ได้กลับมา 190 ในรอบแรก หลังจากนั้นดูฟรีที่บ้านอีกสองสามรอบ กำไรรวมกับที่ได้กลับมารอบแรก น่าจะประมาณ 255
หมายเหตุ:
- อ่านบทวิจารณ์ A Quiet Place ของ Chocolate Box ญาติสนิทของเบี้ยน้อยฯ ได้ที่นี่
- A Quiet Place เข้าชิงรางวัลต่างๆ มากมายหลากหลายสาขาเมื่อปีที่แล้ว แต่ที่ชนะมาอย่างเกริกเกียรติเกรียงไกรที่สุด น่าจะเป็น SAG Awards (รางวัลของสมาคมนักแสดงแห่งอเมริกา) ซึ่งมอบให้แก่ เอมิลี่ บลันต์ (ผู้รับบทคุณแม่) ในสาขานักแสดงสมทบหญิงยอดเยี่ยมแห่งปี 2018
- หนังกำลังจะมีภาคต่อ ฉายปีหน้า #มิน่าล่ะภาคนี้ถึงจบแบบนั้น #รอคอย
โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
12 มิถุนายน 2562
(ขอบคุณภาพปกจาก imdb.com)
