โดย Average Joe
8 ตุลาคม 2014
ก่อนอื่นคงต้องขอชี้แจงให้เป็นที่เข้าใจตรงกันว่า “A Walk Among the Tombstones ไม่ใช่ Taken” (อ่านซ้ำสามรอบ) เพราะเชื่อว่าหลายปีมานี้ ภาพ เลียม นีสัน คงถูกผูกขาดกับบทไบรอัน มิลส์ อดีตเอฟบีไอผู้ตะลุยรังผู้ร้ายแบบฉายเดี่ยว เพื่อชิงตัวลูกสาวและเมียที่ถูกลักพาตัว จากหนัง Taken ทั้งสองภาค (และกำลังมีภาคสามตามมาติดๆ) และนั่นอาจทำให้หลายคนตัดสินใจตีตั๋วเข้าชม AWATT โดยคาดหวังความมันระห่ำเช่นเดียวกัน บวกกับชื่อภาษาไทย (พลิกเกมนรกล่าสุดโลก) ที่ชวนทำให้เข้าใจสไตล์หนังผิดได้ง่ายๆ
ที่มารูป: http://cdn.collider.com
AWATT ไม่ใช่หนังแอ็กชัน แต่เป็นหนังดราม่าสืบสวนสอบสวนที่ดำเนินเรื่องอย่างเนิบนาบ ทว่าหนักแน่น หนังติดตามขั้นตอนการสืบสวนของลุงพระเอกไปทีละขั้นๆ คุ้ยแคะหาเบาะแส แก้ปมไปทีละเปลาะ และค่อยๆ พาเราไปพบกับความวิปลาสของฆาตกรโรคจิตทีละนิด แบบที่ทำให้เข้าใจว่า “การสอบสวนจริงๆ มันคงต้องเป็นแบบนี้สินะ” คือไม่มีฉากโชว์ความเก่งกาจเป็นยอดมนุษย์ของพระเอก ยิ่งไปกว่านั้น เราจะได้เห็นพระเอกโดนนักเลงท้องถิ่นรุมกระทืบ หรือลื่นล้มก้นจ้ำเบ้า ซึ่งโคตรจะดูไม่เท่ไม่คูลตามที่เราอยากให้พระเอกเป็น แต่นั่นก็เป็นการตอกย้ำความเป็นคนธรรมดาที่ไม่สมบูรณ์แบบของพระเอกให้ชัดยิ่งขึ้น ตัวละครหลายตัวในเรื่องเป็นสีเทา ไม่มีเส้นแบ่งชัดเจนระหว่างคนดี-คนไม่ดี ระหว่างดูหนัง เราอาจจะเอาใจช่วยพ่อค้ายาเสพติดหรือไอ้ขี้ยาไปโดยไม่รู้ตัว
บทแมทธิว สกัดเดอร์ อดีตนายตำรวจขี้เหล้าที่ลาออกมาเป็นนักสืบเอกชนนี้ ทำให้เห็นฝีมือการแสดงอันลุ่มลึกของลุงเลียม (ล ลิงเยอะไปไหม) ฉากหนึ่งที่ชอบมากคือฉากที่พูดเรื่องปืนกับเด็กชายผิวสี ลุงพูดโดยใช้เสียงธรรมดาๆ แต่จบฉากได้ชวนอึ้ง แม้บทนี้จะไม่ได้แสดงอารมณ์หลากหลายมากนัก แต่อย่างน้อยก็ช่วยเตือนความทรงจำให้เราได้บ้างว่า ลุงเลียมเป็นนักแสดงสายดราม่าที่เยี่ยมยอดคนหนึ่ง (อย่าลืมว่าลุงเคยเข้าชิงออสการ์มาแล้ว)
A Walk Among the Tombstones กำกับและเขียนบทโดย Scott Frank นักเขียนบทฝีมือดีที่มีผลงานสุดประทับใจเรื่อง Out of Sight (1998) หนังสุดเซ็กซี่เกี่ยวกับอาชญากรหนุ่มและเอฟบีไอสาว (และทำให้เราเอาใจช่วยพระเอกที่เป็นโจรให้หนีรอด!) จากเครดิตเรื่องดังกล่าว ดูเหมือนว่าเขาจะถนัดเล่าเรื่องที่ก้ำกึ่งระหว่างความถูก-ผิด และตัวละครที่เป็นสีเทา การดำเนินเรื่องของ AWATT ไม่หวือหวา ทว่ามีชั้นเชิง (เช่นฉากเครดิตต้นเรื่อง) ทำให้ในความเนิบนาบนั้นมีความน่าติดตามอยู่ทุกฝีก้าว หนังดำเนินไปเรื่อยๆ และเก็บความจริงที่น่าตกใจเอาไว้เปิดเผยในภายหลัง ปมการไถ่บาปในใจของพระเอกอาจจะยังดูไม่ชัดเจนเท่าไรนักแต่ก็ดูเหมาะกับบุคลิกนิ่งๆ ของพระเอกดี จะมีข้อติงนิดหน่อยตรงที่ การตัดต่อสลับฉากในตอนท้ายเรื่องดูยืดเยื้อไปนิด
สิ่งเดียวที่เป็นห่วงก็คือ แฟนหนังแอ็กชันอาจจะผิดหวังที่หนังไม่บู๊เหมือน Taken (ก็มันคนละเรื่อง) และอาจเซ็งเมื่อเข้าไปเจอฉากยิงกันแค่สองฉาก ส่วนคอหนังดราม่าจ๋า ก็อาจจะมองข้ามเรื่องนี้ไปตั้งแต่แรกก็ได้
8/10 ครับ
ป.ล. หากสนใจหนังดราม่าสืบสวนแบบไม่แอ็กชัน และไม่รับประกันตอนจบตามสูตร ขอแนะนำ Memories of Murder (살인의 추억, 2003) และ Zodiac (2007)
