โดย Average Joe
2 ตุลาคม 2014
ที่มารูป: http://cdn.collider.com
สิ่งที่ทำให้สนใจ As Above, So Below เป็นอย่างแรกคือใบปิดหนังที่ออกแบบได้สวยงามและน่าสะพรึงไปพร้อมๆ กัน ภาพหอไอเฟลคว่ำหัวลงบนพื้นสีแดงฉาน (บ่งบอกเป็นนัยว่า เป็นอันตรายถึงชีวิต) พร้อมทั้งหัวกะโหลกจำนวนมหาศาลที่เรียงกันเป็นตับอยู่ที่ฐานของหอไอเฟล…ซึ่งได้กลายมาเป็นส่วนบนของใบปิดไปแล้วนั้น ช่วยกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นว่า หนังเรื่องนี้จะเล่นกับเรื่อง “ข้างบน-ข้างล่าง” ตามชื่อหนังได้อย่างไรบ้าง แต่จากที่ได้ดูตัวอย่างหนัง ก็เกิดความกังวลขึ้นมาจางๆ ว่า ตัวอย่างหนังได้เปิดเผยสิ่งที่อยู่ในหนังมากเกินความพอดีไปหรือไม่ (และความกังวลที่ว่าก็ไม่ได้ผิดคาดนัก คือเดาจากตัวอย่างได้จริงๆ ว่าจะมาแนวไหน) แต่ทั้งนี้การเดาเรื่องได้จากตัวอย่างหนังกลับไม่ใช่เรื่องที่น่าเป็นห่วงที่สุด
สการ์เล็ต มาร์โลว์ อาจารย์สาวดีกรีปริญญาเอกผู้รับช่วงภารกิจจากบิดาในการค้นหาศิลาอาถรรพณ์ (Philosopher’s Stone — ใช่แล้ว อันเดียวกับในเรื่องแฮร์รี่ พ็อตเตอร์นั่นแหละ) ได้รวบรวมทีมงานลงไปในวงกตสุสานที่อยู่ใต้มหานครปารีส เพื่อค้นหาศิลาในตำนานที่พ่อของเธอตั้งใจหามาตลอดชีวิต เริ่มต้นมาแบบนี้ คอหนังสยองขวัญคงพอนึกออกนะว่าจะมีอะไรต่อจากนี้บ้าง
หนังเดินเรื่องไปตามสูตร ทั้งทางวกวนใต้ดินที่ชวนหลงทางและไม่น่าไว้ใจ ภาพหลอนแวบไปมาในเงามืด และเหตุการณ์ซวยซับซ้อนต่างๆ ที่กดดันให้ตัวละครหันมาทะเลาะกันเอง หนังมีช่วงดีบ้างแผ่วบ้างสลับกันไปเป็นระยะ ช่วงขาขึ้นหลายฉากก็ทำได้ดีมาก โดยเฉพาะฉากหนึ่งที่อาจทำให้คนที่เป็นโรคกลัวที่แคบ (claustrophobic) รู้สึกอึดอัดและหายใจไม่ทั่วท้องได้ทีเดียว
ช่วงแรกของหนัง ดูคลับคล้าย The Da Vinci Code หรือไม่ก็อินเดียนา โจนส์ อยู่หน่อยๆ ตัวเอกมีความเชี่ยวชาญภาษาต่างๆ รวมถึงทักษะการถอดรหัสสัญลักษณ์และตีความคำจารึกโบราณ ประหนึ่งเป็นลูกศิษย์ก้นหม้อของโรเบิร์ต แลงดอน ยังไงยังงั้น จนแอบคิดไปว่า ชื่อที่เหมาะกับหนังเรื่องนี้มากกว่าน่าจะเป็น “Catacombs Raiders: Deadly Quest for the Philosopher’s Stone” (สการ์เล็ต ศิษย์แลงดอน ตะลุยสุสานใต้ดิน ไขปริศนาล่าศิลาอาถรรพณ์)
John Erick Dowdle ผู้กำกับที่เคยมีผลงานที่น่าพอใจระดับดีพอไปวัดไปวาได้ เช่น Quarantine (2008) และ Devil (2010) อาจจะมีไอเดียและแนวทางที่ดีสำหรับการเป็นหนังสยองขวัญรุ่นใหม่ได้ (เขาเขียนบทร่วมกับน้องชาย Drew Dowdle) แต่ในเวลาเพียงชั่วโมงครึ่ง เทียบกับปริมาณของเนื้อหาที่ต้องการนำเสนอ สองพี่น้องดูเหมือนจะตัดสินใจไม่ถูกว่าควรจะเน้นหนักที่เรื่องใดเป็นพิเศษ การจัดสรรน้ำหนักเนื้อเรื่องยังไม่ลงตัว จึงทำให้หนังไปไม่สุดเลยในทุกด้าน หนังให้เวลากับข้อมูลทางประวัติศาสตร์ในช่วงต้นมากเกินไป ซึ่งท้ายสุดก็ไม่ได้มีบทบาทอะไรมากนัก (เป็นตัวอย่างหนึ่งของการ “ให้เยอะ” แต่ “ได้น้อย”) และการสาดข้อมูลจำนวนมากเข้ามาในหนัง ก็ไม่ได้ทำให้น่าสนใจหรือได้ความรู้อะไรเพิ่มมากนัก (ก็คนเขาตั้งใจจะมาดูฉากสยองขวัญ) ส่วนการปูพื้นและวางอดีตตัวละครแต่ละตัวด้วยการบอกใบ้ทั้งทางตรงและทางอ้อม ก็ถือว่าน้อยไปนิดที่จะส่งให้คนดูมีอารมณ์ร่วมกับชะตากรรมของพวกเขาในตอนท้าย และเมื่อถึงฉากใกล้จบ จู่ๆ ทุกอย่างก็สรุปขมวดปมแบบรีบเร่งจนขาดความน่าเชื่อถือ
เอาเป็นว่า…
ถ้าอยากดูหนังที่ตัวละครแบกกล้องบันทึกประสบการณ์หนีตาย/เอาตัวรอด ได้มุมมองภาพสั่นๆ แบบ 1st Person POV แนะนำให้ดู Cloverfield (2008) หรือไม่ก็ The Blair Witch Project (1999)
ถ้าอยากดูหนังสำรวจถ้ำที่มีตำนานลี้ลับเป็นตัวเสริม แนะนำให้ดู The Cave (2005) >จะว่าไป เรื่องนี้ก็ไม่ได้ดีเด่อะไรมาก แต่อย่างน้อยก็ดูเพลินและสนุกกว่ากันพอสมควร
ถ้าอยากดูหนังที่ตัวละครไปติดหลงอยู่ในถ้ำใต้ดิน บวกกับปมทางจิตวิทยา แนะนำให้ดู The Descent (2005)
ถ้าอยากดูหนังสยองขวัญที่เล่นกับความรู้สึกผิดบาปของตัวละคร และการก้าวข้ามพรมแดนจากโลกมนุษย์สู่นรกภูมิ แนะนำให้ดู Event Horizon (1997) ชุ่มเลือดและหลอนกว่ากันเยอะ
และถ้าอยากเห็นทิวทัศน์สวยๆ ของปารีส เอ่อ… หาหนังแนวอื่นดูเถอะ
เข้าใจตรงกันนะ
ให้คะแนนอย่างใจดีที่ 5/10
ปล. มีเด็กตีตั๋วมาดูหนังเรื่องนี้ด้วย ทั้งที่มากันเองเป็นกลุ่ม (น่าจะประมาณมัธยมต้น) และที่มากับผู้ใหญ่ (รายนี้ไม่น่าจะเกินประถม) มันอัลไล!!! หนังได้เรท R นะเว้ย!
ปล. 2 พอหนังจบ มีคำบรรยายบอกว่า ให้รอดูฉากทิ้งท้ายหลังเครดิต ปรากฏว่า พอเครดิตขึ้นจนหมดแล้ว จอก็มืดไปเฉยๆ เสียอย่างนั้น นั่งรอดูเชิงอีกครู่นึง ไม่มีพนักงานมาเปิดประตูเปิดไฟให้ แต่บนจอก็ไม่มีอะไรให้ดูแล้วเช่นกัน สุดท้ายเลยเดินออกจากโรงอย่างงงๆ แล้วที่บอกว่ามีอะไรให้ดูนั่นมันคืออะไร แต่เอาเถอะ ไม่ว่าจะเป็นความผิดพลาดของโรงหนัง หรือพนักงานประจำโรงก็ตาม ฉากส่งท้ายสั้นๆ นั้น (ถ้ามีจริง) ก็คงไม่อาจกอบกู้หนังเรื่องนี้ได้สักเท่าไรนัก อาเมน
