โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
20 กันยายน 2014
ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 007; เดินไปดู Boyhood ที่ House Rama RCA หนังที่ริชาร์ด ลิงเคลเตอร์ ผู้กำกับและเขียนบท ใช้เวลาถ่ายทำ 12 ปี ตั้งแต่เมสัน ตัวละครเอก (แสดงโดยน้องเอลลาร์ โคลเทรน) อายุ 6 ขวบ จนถึงอายุ 18 ให้เด็กโตขึ้นและผู้ใหญ่แก่ขึ้นตามเวลาจริง ลำพังการถ่ายทำหนังด้วยวิธีการแบบนี้ก็เป็นประวัติศาสตร์ในตัวมันเองอยู่แล้ว แต่หนังไปไกลยิ่งกว่านั้นอีก คือสามารถรักษาทิศทางและคุมโทนเรื่องได้อย่างแม่นยำ ตัวละครทุกตัวก็มีพัฒนาการไปอย่างละเมียดละไมบนพื้นฐานของคาแรกเตอร์ที่วางไว้แต่ต้น ทำให้มีความต่อเนื่องของเรื่องราวและอารมณ์โดยไม่สะดุดเลยทั้งที่ถ่ายทำกันปีละประมาณ 5 วัน และ ผกก.กับนักแสดงก็ไปทำโน่นทำนี่กันเยอะแยะในช่วง 12 ปีนั้นอยากรู้จริงว่าทำได้ไง อยากจะผ่ากะโหลก ผกก. ดูสารสื่อประสาทของแกมาก
ที่มารูป: en.wikipedia.org
เหตุการณ์ที่ร้อยเรียงกันในเรื่องมันช่างเรียบง่ายและใกล้ตัว ไม่มี conflict ยิ่งใหญ่ ไม่มีอะไรผาดโผน แต่มีความอ้างว้างอยู่ในความอบอุ่นมีความดาร์กอยู่ในความสดใส มีอารมณ์ขันอยู่ในความเศร้า มีความรักอยู่ในความวุ่นวาย มีความเสถียรอยู่ในความเปลี่ยนแปลง #นี่แหละชีวิตคนเราแท้ๆ ทำให้คิดได้ว่าแค่คนเราเอาตัวให้รอดจากปัญหาพื้นๆ ที่ต้องเผชิญอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันก็มึนจะแย่แล้ว ดังนั้น อย่าซับซ้อนให้มาก และอย่าสร้างปัญหาเพิ่มเข้าไปให้ตัวเองอีกเลย ทางที่ดี มีปัญหาอะไรก็แก้กันไปแล้วก็เดินหน้าต่อไป เปิดรับประสบการณ์ใหม่ๆ ผู้คนใหม่ๆ ซึมซับทุกคุณค่าของปัจจุบัน แล้วเติบโตไปพร้อมกับกาลเวลาเพื่อก้าวไปสู่อนาคต แค่นี้ชีวิตก็สวยงามและมีความสุขแล้ว ถึงจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่ก็ดีที่สุดเท่าที่มันจะเป็น
สรุป: จ่าย 100 ได้กลับมา 170
