ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 071; ดู Café Society หนังเรื่องที่ 3 ของปีนี้ที่น้องเจสซี่ ไอเซนเบิร์ก ลูกชายเดี๊ยน รับบทนำค่าาา #ฟินเฟร่อ
หนังย้อนยุคไปในช่วงทศวรรษ 1930s น้องเจสซี่แสดงเป็น บ๊อบบี้ ดอร์ฟแมน หนุ่มเชื้อสายยิวผู้ตัดสินใจทิ้งชีวิตที่นิวยอร์ก ย้ายไปฮอลลีวูด แล้วไปขอทำงานที่บริษัทของน้าชายชื่อฟิล (แสดงโดย สตีฟ คาเรลล์) ซึ่งเป็นเอเยนต์นักแสดงผู้ทรงอิทธิพล ฟิลฝึกบ๊อบบี้ให้รู้จักเข้าสังคมฮอลลีวูดและคอยเอาใจคนในวงการบันเทิง โดยมีวอนนี่ (แสดงโดย คริสเตน สตวร์ต) เลขาของฟิล คอยดูแลช่วยเหลือ หลังจากนั้นบ๊อบบี้ก็ค่อยๆ ดำดิ่งลงในชีวิตอีกรูปแบบหนึ่ง ชีวิตที่ไม่ต่างอะไรกับสังคมของนักท่องราตรีในคาเฟ่ คือทุกอย่างดูสนุกสนานสวยงามเลิศหรูไฮโซเหมือนความฝัน แต่มันก็ไม่เคยเป็นความสุขที่แท้จริงของใคร
Café Society เขียนบทและกำกับโดยปูชนียบุคคลอีกท่านหนึ่งของฮอลลีวูด นั่นก็คือคุณปู่วู้ดดี้ อัลเลน ซึ่งปีนี้อายุ 80 แล้ว แต่ยังคงทำหนังได้ปีละเรื่องมาตลอดไม่ขาดตกบกพร่อง คนหนุ่มๆ ยังทำไม่ได้แบบนี้เลยเหอะ หนังเรื่องนี้คงเป็นเสี้ยวหนึ่งของชีวิตปู่อยู่พอสมควร เพราะปู่ก็เป็นคนยิว เกิดที่นิวยอร์ก ย้ายไปทำงานที่ฮอลลีวูดเหมือนกัน แถมปู่ยังเลือกน้องเจสซี่มาแสดง ซึ่งน้องนั้น นอกจากจะมีรูปร่างหน้าตาและบุคลิกละม้ายปู่ราวกับร่างอวตารแล้ว ยังมีเชื้อยิวและเกิดที่นิวยอร์กเหมือนปู่ด้วย (อะไรกันเนี้ยยย?!) สัมพันธ์รักอันซับซ้อนของตัวละครในหนัง ก็แอบมีกลิ่นอายชีวิตปู่นะ พูดมากเกินไปก็จะเมาท์ปู่แล้วเดี๋ยวจะกลายเป็นสปอยล์ แต่ทั้งหมดทั้งมวลก็จะบอกว่า ปู่เก่งที่สุดในการหยิบยกประสบการณ์ชีวิตอันมากมายหลากหลายของตัวเอง มาตัดนิดเติมหน่อย ปรุงรสให้อร่อย จนกลายเป็นหนังที่โรแมนติกสุดๆ ตลกเอี้ยๆ และดูสนุกมาก ในขณะเดียวกันก็มีรสนิยม มีความคมคาย และกระตุ้นให้ใคร่ครวญขบคิด นอกจากนี้ ปู่ยังเป็นมือหนึ่งในการกำกับนักแสดง น้องเจสซี่ในเรื่องนี้ไม่เนิร์ดแล้วค่ะ แม้จะยังมีบุคลิกเงอะงะตื่นตระหนกตกใจอยู่บ้าง (ตามบท) แต่ก็เป็นคนปกติแล้วข่าาาา ส่วนคริสเตน สตวร์ต ได้รับบทหญิงสาวที่รักผู้ชายสองคนเหมือนในเรื่อง Twilight แต่ไม่เห็นน่าตบอย่างนังเบลล่าเลย ดูแล้วเข้าใจนาง ดูแล้วเพลิดเพลิน #เดินออกจากโรงอย่างโหวงๆในใจแต่เต็มอิ่มในความรู้สึก
สรุป: จ่าย 120 ได้กลับมา 150
ภาพ: คุณปู่วู้ดดี้ อัลเลน กำกับน้องเจสซี่ในฉากเซ็นทรัลปาร์ก #เหมือนส่องกระจก
ที่มารูป: http://i.dailymail.co.uk
