ราชาสถาน นิทานตื่นนอน
ขึ้นชื่อว่าอินเดีย หลายคนคงนึกภาพประเทศที่มีประชากรมากเป็นอันดับต้นๆ ของโลก ตามถนนมีผู้คนเดินเบียดเสียดยัดเยียด มีขอทานชุกชุม สาธารณูปโภคอยู่ในขั้นเลวร้าย และกิตติศัพท์ในด้านลบอื่นๆ อีกมาก จนอาจทำให้ใครหลายคนนึกขยาดที่จะไปเยือนประเทศนี้ ถึงกระนั้นก็มิอาจทำให้นักท่องเที่ยวผู้หาญกล้าและรักการผจญภัยทั้งหลายถอดใจได้ รวมถึงนักท่องเที่ยวไทยสี่คนที่รวมตัวกันสร้างทริปไปเยือนประเทศนี้อย่างกระตือรือร้น ที่สำคัญ นี่ไม่ใช่ทริปอินเดียทั่วไป แต่พวกเขายังเลือกไปราชาสถาน รัฐที่แห้งแล้งและยากจนที่สุดในอินเดียอีกด้วย โดยมีจุดประสงค์หลักคือการตามรอยภาพยนตร์เรื่อง The Fall (2006)
จื้อไจ้ไทเป
หนังสือนำเที่ยวไทเปฉบับภาษาไทยเล่มแรกที่จะพาเราไปตะลอนเที่ยวทุกซอกทุกมุมของไทเปอย่างเต็มอิ่มและเพลิดเพลิน ด้วยข้อมูลอันเป็นประโยชน์ที่แน่นปึ้กทั้งที่เที่ยว ที่กิน ที่พัก ที่ซื้อของฝาก
ขอให้มีชีวิตอยู่ด้วยกัน
ความเหงา ความหนาว ความหิว ความเจ็บปวด ความกลัว ความกังวล ความหวาดระแวง ความเครียด ความโกรธแค้น ความผิดหวัง ความโดดเดี่ยวอ้างว้าง ความรู้สึกผิด ความสิ้นหวัง ความท้อแท้...
The Lost Symbol by Dan Brown
ไม่รู้ว่าเพราะหยิบมาอ่านตอนช่วงที่มีเหตุการณ์คับขันทางการเมือง เพราะสมาธิในการอ่านลดลง หรือเพราะพี่แดนฝีมือตกกันแน่ ทำให้การอ่าน The Lost Symbol กินเวลาไปเกือบสองสัปดาห์ทีเดียวกว่าจะจบ
A Monster Calls
A Monster Calls ผสมผสานความเป็นแฟนตาซีและความจริงเอาไว้อย่างแนบเนียนจนแทบแยกไม่ออกในบางช่วง ผู้แต่งใช้ความเป็นแฟนตาซีสะท้อนให้เห็นความจริง ส่วนความจริงบางอย่างก็ถูกนำมาขยายให้เห็นชัดมากขึ้นในส่วนที่เป็นแฟนตาซี
กว่าจะรู้
ครั้งหนึ่งที่ฉันทำงานชายแดน ฉันและทีมต้องการทางจาก อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอนเพื่อจะไปอ.เวียงแหง จ.เชียงใหม่ โดยปกติแล้วเราจะวิ่งที่ถนนสายหลัก คือวิ่งจากปายออกมาเลี้ยวซ้ายไปเชียงดาว แล้วเลี้ยวเข้าเวียงแหง แต่วันนั้นบังเอิญฉันได้เห็นป้ายเขียนว่าทางไปเวียงแหงซึ่งดูจากแผนที่แล้วเหมือนจะเป็นทางลัด เราเลยลองเลี้ยวเข้าไปทางนั้นดู
เมื่อเลี้ยวเข้าไปได้สักพัก ถนนลาดยางเริ่มหาย กลายเป็นถนนลูกรัง นานๆ จะได้เห็นบ้านคนเสียที นั่งไปสักพักก็คิดว่าควรจะย้อนกลับหรือไม่ แต่อีกใจก็คิดว่า ถ้าเรามาใกล้จะถึงแล้วล่ะ เราก็เลยไม่ย้อนกลับ มองทางไปก็ไม่มีวี่แววจะไปถึง สัญญาณโทรศัพท์ไม่มี ขนม น้ำที่ตุนไว้ก็เกือบหมด