หนี
ซวนเซ
ผู้คนเบียดเสียด
ฉันพยายามทรงตัวในความแออัด
ไม่ให้ล้ม
คนมากมาย
ฉันเห็นแต่ความเดียวดาย ความเหงา ในสายตาของคนเหล่านั้น
ว้าวุ่น
ฉันอยู่ที่เดิมตลอดมา
คอยมองเธออยู่ห่าง ๆ แต่เธอไม่เคยสังเกตเห็น
ยิ้มของเธอช่างสดใส ทำให้โลกเบิกบาน
จากเริ่มต้นจนวันสุดท้าย
จำได้ไหม รักของเราเริ่มต้นเมื่อไหร่
ในค่ำคืนที่ฟ้าเกลื่อนไปด้วยดวงดาว
เธอกระซิบข้างหูฉัน
แล้วทันใดนั้น โลกของฉันก็เปลี่ยนไป
จำจันทร์
พระจันทร์เป็นสิ่งที่แปลกคงเป็นเพราะว่าพระจันทร์อยู่ใกล้โลกมาก จึงทำให้เราเห็นพระจันทร์ใหญ่กว่าดาวอื่นๆ เสมอเมื่อเรามองฟ้า เราคาดหวังจะเห็นพระจันทร์ วันไหนไม่เห็น เราก็จะรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย พระจันทร์หลบหายไปไหนนะ
ให้
การให้อยู่คู่กับสังคมเรามานาน เราเชื่อในเรื่องให้แล้วได้บุญ เราจึงชอบให้สิ่งของ เมื่อเราอยากได้บุญ เราจึงมักให้กับพระ เราเรียกทำบุญ หรือให้ผู้ยากไร้ เราเรียกบริจาค
คนใกล้ใจ
คนใกล้ใจของคุณคือใคร ... คนที่เมื่อไรก็ตามที่คุณเดือดร้อน ทุกข์ใจ ทุกข์กาย คนๆ นั้นอยู่ข้างๆ คุณ จับมือคุณไว้ แล้วบอกคุณว่า คุณจะไม่เป็นอะไร คุณสู้ไหว เขาเชื่อในตัวคุณ คนที่ไม่ว่าคุณจะทำตัวอย่างไร แคะขี้มูก ถอดกางเกงในเป็นเลขแปด หรือแม้จะไม่อาบน้ำ เขาก็ยินดีที่จะอยู่กับคุณ รักคุณ แบบที่คุณเป็น
เรื่องรัก
น้องน้อยของพี่
พี่เห็นน้องเป็นเด็กน้อยเรื่อยมา
จนวันหนึ่่ง
น้องวิ่งมาหาด้วยอาการร้อนรน
พี่มองเห็นดวงตากลมโตสุกใสเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
แล้วน้องก็กลั้นใจ ถามพี่ออกไป
ว่า รักแท้ คืออะไร
ดีที่สุด ณ ขณะนี้
ย่ำค่ำ ฉันออกไปหน้าบ้าน เงยหน้าขึ้นมองฟ้า พระจันทร์วันนี้สวยจัง หนึ่งวินาทีต่อมา ฉันพบว่า พระจันทร์เบี้ยว ไม่เต็มดวง เพียงแค่หนึ่งวินาทีผ่านไป พระจันทร์กลายเป็นไม่สวยไปเสียแล้ว ฉันมองเข้าไปที่ความคิดของตัวเอง แล้วถามว่า อะไรคือสาเหตุที่ทำให้ฉันเปลี่ยนพระจันทร์เป็นไม่สวย
สวย
ฉันถามคุณหมอศัลยกรรมตกแต่งว่า ทำไมคนถึงทำศัลยกรรมความงาม คุณหมอมองหน้าฉัน แล้วถามกลับว่า นั่นสิ ทำไม คุณเป็นผู้หญิง คุณว่าทำไม
ทองที่หลังพระ
ปิดทองหลังพระ (สำ) ก. ทำความดีแต่ไม่ได้รับการยกย่อง เพราะไม่มีใครเห็นคุณค่า. (จาก พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน )
เราได้ยินสำนวน “ปิดทองหลังพระ” กันเสมอ เมื่อมีคนพูดถึงการทำความดีโดยไม่หวังผลตอบแทน ให้เราหมั่นปิดทองหลังพระไปเรื่อยๆ แม้ไม่มีใครเห็นก็ไม่เป็นไร