โดย Average Joe
15 มกราคม 2013
ที่มารูป: http://cdn.collider.com
“The brain is the most outstanding organ. It works for 24 hours, 365 days, right from your birth until you fall in love.”
นี่คือข้อความที่เพื่อนบางคนเอามาแชร์กันใน Facebook ในช่วงที่ผ่านมานี้ นับเป็นประโยคที่ตลกร้ายมากประโยคหนึ่ง เพราะความน่าขันของประโยคนี้มาจากความจริงที่ปฏิเสธได้ยาก คนเราสามารถทำอะไรบ้าๆ บอๆ หรืองี่เง่าสุดชีวิตได้ก็ตอนมีความรักนี่เอง
ชายวัยกลางคนประสบปัญหาชีวิตเป๋หลังจากภรรยาที่ใช้ชีวิตร่วมกันมานาน 25 ปีขอหย่า เขาได้พบกับชายหนุ่ม (หล่อ) เจ้าสำราญ ท่าทางมั่นใจตัวเองสูงคนหนึ่ง ที่อาสาจะช่วยกอบกู้ “ความเป็นชาย” คืนกลับมาให้เขา และความสัมพันธ์ของตัวละครหลักที่เริ่มขึ้นอย่างแปลกๆ เช่นนี้ ก็พัฒนาไปสู่เรื่องราวชุลมุนวุ่นวายเกี่ยวโยงพัวพันไปถึงตัวละครอื่นๆ อีกมาก แต่ก็น่ารักน่าเอ็นดูและซาบซึ้งตรึงใจได้อย่างไม่น่าเชื่อ
Crazy Stupid Love ผสมผสานความเป็นหนังรักละมุนละไม หนังตลกขายมุขหน้าตายแบบฮาหึๆ หนังดรามาชีวิตคู่ รวมถึงหนังก้าวข้ามวัย (Coming-of-age) ได้อย่างลงตัว ด้วยการเดินเรื่องที่เป็นธรรมชาติและไหลลื่น ตัวละครที่แม้จะดูเพี้ยนๆ ไปบ้าง (ยังไม่ถึงกับหลุดโลก) แต่ก็ยังเป็นคนธรรมดาที่เราสามารถพบเจอได้ในชีวิตจริง บางครั้งพวกเขาอาจจะทำผิดพลาดบ้างในบางช่วงของชีวิต หลายครั้งอาจเป็นเพราะความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เพราะเหตุผลไร้สาระบางอย่าง หรือเพราะอารมณ์ที่อ่อนไหว ซึ่งล้วนแต่เป็นข้อบกพร่องของมนุษย์เราทุกคนอยู่แล้ว
นักแสดงในเรื่องนี้จะเรียกว่าเป็น “ดรีมทีม” ก็คงได้ ทุกคนเล่นตามบทบาทของตัวเองได้มีเสน่ห์น่าติดตาม และยังรับส่ง เข้าขา สนับสนุนกันเองได้เป็นอย่างดี แต่การแสดงสุดเซอร์ไพรส์จริงๆ ก็มาจากสองนักแสดงนำ Steve Carell และ Ryan Gosling นี่เอง จริงอยู่ที่หนังเรื่องนี้เป็นหนังตลก และพี่สตีฟก็เป็นที่รู้จักในฐานะนักแสดงตลกยอดฝีมือ แต่พอบทจะดรามาขึ้นมา พี่แกก็สามารถทำซึ้งจนเราน้ำตาคลอได้เหมือนกัน (เช่นฉากโทรศัพท์ในสวน) สำหรับบทสามีที่สูญเสียภรรยา และพ่อที่สูญเสียความเชื่อมั่นจากลูกชาย พี่สตีฟ “เอาอยู่” จริงๆ แม้ปัญหาชีวิตจะประดังเข้ามามากมาย แต่เขายังยิ้มสู้ต่อไปได้ ทำให้นึกถึง Jim Carrey ใน The Truman Show (1998) ขึ้นมาเลย และอยากเห็นพี่แกเล่นหนังดรามาอีกต่อไปในอนาคตด้วย ในขณะเดียวกัน น้องไรอันที่เล่นหนังเครียดๆ มาแล้วหลายเรื่อง ก็พลิกบทบาทมาเล่นตลกได้อย่างอยู่หมัด ไม่ว่าจะสีหน้าท่าทาง จังหวะการปล่อยมุข เหมือนกับเล่นหนังรอมคอมมาแล้วหลายเรื่อง (น้องไรอันได้เข้าชิงลูกโลกทองคำสาขานำชายประเภทตลกด้วยนะ) อย่างไรก็ดี บทผู้ชายห่ามๆ ในเรื่องนี้ ก็ยังเปิดโอกาสให้เขาแสดงความอ่อนไหวและความเปราะบางภายในใจออกมาในตอนท้ายๆ ด้วย คนอะไรฟะ ทั้งหล่อ (และหุ่นดีมว้ากกกก สำหรับเรื่องนี้) ทั้งเก่ง น่าอิจฉาจริงๆ (โว้ยยยย)
นอกจากทีมนักแสดงที่แสดงเข้าขากันอย่างกลมกลืนสุดๆ แล้ว คุณความดีของหนังส่วนหนึ่งคงต้องยกให้ Dan Fogelman ที่เคยเขียนบทหนังการ์ตูน Cars (2006) ให้กลายเป็นหนังดรามาที่ให้คติการใช้ชีวิตมาแล้ว บทหนังเล่าเรื่องที่เหมือนจะซ้ำซากให้ไม่ซ้ำซากได้อย่างสนุกน่าสนใจ มีการขยักปมบางอย่างเอาไว้เฉลยตอนท้ายได้เหมาะเหม็ง บทพูดเต็มไปด้วยประโยคเหน็บแนมเจ็บๆ คันๆ มุขฮาแบบตลกร้าย และปรัชญาความรักที่ลึกซึ้ง และทำให้ประเด็นสำคัญของหนังไม่ได้อยู่ที่ว่า ความรักของแต่ละคู่จะสมหวังหรือไม่ แต่อยู่ที่ว่า เราจะเข้าใจและให้อภัยคนที่เรารักได้มากแค่ไหน ในวันที่เขา “ก้าวพลาด” ในบางจังหวะของชีวิต
และไม่ว่าบทหนังจะมีประโยคฉลาดๆ ซึ้งๆ อะไรอยู่เต็มไปหมด ส่วนตัวคิดว่าประโยคที่ Emma Stone พูดถึงหุ่นของ Ryan Gosling ต่อไปนี้ ช่างจริงแท้ (และตรงใจ) ที่สุด
“Seriously? It’s like you’re Photoshopped!”
อยากให้ได้ดูกันครับ หนังมีดีเกินคาด ทั้งสนุกและได้ข้อคิดดีๆ มากจริงๆ
9/10 ครับ ^_^
ปล. ใครที่สนใจบทดรามาดีๆ ของนักแสดงตลก ขอแนะนำ Adam Sandler ใน Reign Over Me (2007), Robin Williams ใน Good Will Hunting (1997) และ Jennifer Aniston ใน The Good Girl (2002) ครับ ส่วนนักแสดงที่มักรับบทเครียดๆ อย่าง Russell Crowe ก็เคยแสดงบทเบาๆ ในหนัง A Good Year (2006)
