โดย Average Joe
2 พฤษภาคม 2015
ที่มารูป: http://www.joblo.com
สิ่งสำคัญที่ทำให้แฟรนไชส์หนัง Fast & Furious เป็นมากกว่าหนังแอ็กชันจารกรรมที่มีก๊วนซิ่งรถเป็นตัวเอก น่าจะเป็นเรื่องครอบครัวที่เป็นธีมหลักของหนังทุกภาค (อาจจะยกเว้นภาคสาม) หนังปูพื้นความสัมพันธ์และแสดงให้เห็นพัฒนาการของตัวละครหลักในเรื่องมาตลอดตั้งแต่ภาคแรก โดยเฉพาะดอม (วิน ดีเซล) กับไบรอัน (พอล วอล์กเกอร์) ที่จากเดิมเคยอยู่คนละฝั่งของกฎหมาย จนได้มาเป็นเพื่อน และสุดท้ายมาเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน (ไบรอันแต่งงานกับมีอา น้องสาวของดอม)
แม้พวกเขาเหล่านี้จะไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน (ยกเว้นดอมกับมีอา) แต่ก็สามารถเรียกสมาชิกทุกคนในกลุ่มได้เต็มปากว่าเป็น “ครอบครัว” ของตัวเอง พวกเขาไว้เนื้อเชื่อใจกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ตักเตือนกันเมื่อมีใครทำผิดพลาด และพร้อมที่จะอภัยให้กันได้เสมอ ระยะเวลา 15 ปีที่อยู่ด้วยกันมา เรียกได้ว่าอ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ มองหน้าก็รู้ใจ จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่จะมีทีมเวิร์กที่ยอดเยี่ยมมากเมื่อได้ทำงานด้วยกัน หากทีมเวิร์กสุดเป๊ะบวกกับฝีมือระดับเทพของพวกเขาคือสิ่งที่สร้างความมันสะใจให้กับคนดูแล้ว ก็คงเป็นความสัมพันธ์ที่เหนียวแน่นของตัวละครทุกตัวนี่เอง ที่สร้างความผูกพันให้กับแฟนหนังทุกคนตลอดมา
Furious 7 มีทุกอย่างที่เราคาดหวังจะได้เห็นจากหนัง Fast & Furious หนังสนุกและตื่นเต้นตลอดทั้งเรื่อง ด้วยการตัดต่อ การออกแบบฉากต่อสู้ ซีจีเนียนๆ และมุมกล้องระดับเทพที่พาเรากลิ้งไปพร้อมกับตัวละครเวลาเขาคลุกวงในกัน หนังมีฉากแอ็กชันที่มันระห่ำได้ใจ แม้บางอย่างจะดูเว่อร์วัง (กระทั่งในโลกของ FF เอง) และไม่สมเหตุสมผลเท่าไรนัก (เช่นที่พวกพี่ทำตึกเขาเป็นรูตั้งสามตึกพร้อมๆ กัน เขาปล่อยให้พี่สองคนรอดมาได้ไงฟระ ฮ่าๆๆ) มีมุกตลกสอดแทรกอยู่ประปราย ในขณะเดียวกันก็ยังคงธีมดรามาเรื่องครอบครัวได้อย่างเหนียวแน่น ขอชื่นชมผู้กำกับ James Wan ที่ไม่เพียงจะทำหนังสยองขวัญได้น่าดูเท่านั้น (Saw, The Conjuring, Dead Silence) แต่ยังมีฝีมือในการคุมหนังแอ็กชันภาคต่อให้คงมาตรฐานเทียบชั้นภาคก่อนๆ ได้ และหากจะว่าไปแล้ว Furious 7 น่าจะเป็นภาคต่อที่ดีที่สุดของหนังชุดนี้อีกด้วย
ส่วนพี่จา พนม กับการโกอินเตอร์ครั้งแรก ก็ได้โอกาสแสดงลีลาการต่อสู้ที่สวยงามและมีชั้นเชิง นับว่าเด่นกว่าลูกสมุนทั่วไปอยู่มากโข (เอาจริงๆ คือเด่นกว่าหัวหน้าพี่เสียอีกนะ) ทุกฉากการต่อสู้ของพี่จากับพี่พอลช่างมันหยดติ๋งเอามากๆ แต่ดูไปก็แอบคิดในใจอยู่ตลอดว่า “อย่าทำพี่พอลแรงสิครับพี่จา”
ตัวละครในหนังอาจจะผ่านการสูญเสียด้วยกันมาหลายครั้งหลายหน อย่างไรก็ตาม การสูญเสียในหนังก็คงไม่ทำให้ใจหายและเศร้าสลดเท่ากับการสูญเสียในชีวิตจริง และยิ่งเป็นการสูญเสียเพื่อนที่เป็นเสมือนคนในครอบครัวแล้วด้วย เชื่อว่าทีมงานทุกคนก็คงลำบากใจพอๆ กันในการเข็นหนังเรื่องนี้ออกมาให้สำเร็จจนได้ แม้จะไม่มีพอล วอล์กเกอร์อีกแล้วก็ตาม ซึ่งบทหนังก็เขียน (แก้) มารับสถานการณ์ตรงนี้ได้อย่างพอดี และฉากสุดท้ายนั้น ก็เป็นการส่งลาพี่พอลได้อย่างเหมาะสมและสวยงามมากๆ
8.5/10 ครับ
