Hereditary
Hereditary (adj.) determined by genetic factors and therefore able to be passed on from parents to the offspring or descendants.
คุณอาจเคยดูหนังสยองขวัญที่ครอบครัวหนึ่งถูกคุกคามด้วยสิ่งชั่วร้ายบางอย่าง (เป้าหมายการคุกคามมักเป็นเด็ก) ทำให้ครอบครัวดังกล่าวต้องประสบเหตุการณ์ขนหัวลุกหรือเป็นอันตรายแก่ชีวิต แต่ท้ายสุดด้วยความรักและสามัคคีของคนในครอบครัว หรือการเสียสละของใครคนหนึ่ง (เช่นพ่อหรือแม่เด็ก) จะทำให้สถานการณ์เลวร้ายกลับกลายเป็นดีได้… แต่คุณจะไม่เจออะไรแบบนั้นใน Hereditary
ที่มาภาพ: imdb.com
หลังจากที่เอลเลน แม่ของแอนนี่ (Toni Collette) เสียชีวิต ครอบครัวของเธอก็พบเจอเหตุการณ์ต่างๆ ที่ทั้งแปลกประหลาด ป่วนประสาท และน่าสยดสยองมากมาย และเมื่อสืบสาวราวเรื่องไปเรื่อยๆ แอนนี่ (และคนดู) ก็ได้รับรู้ว่าเรื่องราวทั้งหมดทั้งมวลนี้ อาจมีสาเหตุมาจากคุณยายวรนาฏ เอ้ย คุณยายเอลเลนที่เสียไปแล้วนั่นเอง
รูปร่างหน้าตา นิสัย ความถนัด พรสวรรค์ สิ่งเหล่านี้อาจส่งต่อกันได้ตามสายเลือดหรือกรรมพันธุ์ แต่ก็เช่นเดียวกันกับความผิดปกติหรือโรคร้ายด้วย ในฉากหนึ่ง แอนนี่เปิดเผยความลับของครอบครัวเธอให้หลายคนรู้ว่านอกจากแม่ที่เพิ่งเสียไปมีอาการ DID (Dissociative Identity Disorder – โรคหลายบุคลิก) บวกกับอัลไซเมอร์แล้ว พ่อของเธอยังเป็นโรคซึมเศร้า ส่วนพี่ชายก็ฆ่าตัวตาย กรณีเสียชีวิตของสมาชิกแต่ละคนในครอบครัวล้วนมีสาเหตุมาจากอาการป่วยทางจิต ซึ่งคงทำให้แอนนี่หวาดระแวงเสมอมาว่าตนเองอาจจะมีจุดจบที่ไม่ต่างกันเท่าไรนัก และคงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เธอไม่คิดอยากมีลูกตั้งแต่แรกด้วย นอกจากนี้ ความสัมพันธ์แบบแปลกๆ ของสมาชิกแต่ละคนในครอบครัว ก็ยังเป็นชนวนสำคัญที่ทำให้เกิดความขัดแย้งอีกหลายครั้งตามมาอีกด้วย (เช่นฉากระเบิดอารมณ์บนโต๊ะอาหาร)
หนังปูเรื่องและสร้างบรรยากาศไม่น่าไว้วางใจ จนทำให้คนดูไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้านั้นเป็นเพียงภาพหลอนที่เกิดจากภาวะไม่ปกติทางจิต หรือมี “อะไร” ที่เหนือธรรมชาติอยู่จริงๆ โดยเฉพาะครึ่งแรกที่วางตัวเป็นหนังเขย่าขวัญเชิงจิตวิทยาที่ดีมาก จนมาถึงครึ่งหลังที่หนังได้เปิดเผยว่าอะไรเป็นอะไร การดำเนินเรื่องก็สามารถนำพาคนดูไปสู่ความสุดโต่งอีกขั้วได้เช่นกัน องค์ประกอบอย่างหนึ่งที่น่าสนใจก็คือ ฉากชั้นเรียนวรรณคดีที่กล่าวถึงปกรณัมกรีกโบราณ โดยยกตัวอย่างความโอหังและชะตากรรมของเฮราคลีส (Heracles หรือเฮอร์คิวลีส Hercules) และการบูชายัญอิฟิเจไนอา (Iphigenia) ก็เป็นภาพสะท้อนโชคชะตาที่ครอบครัวของแอนนี่ต้องประสบ นี่คงเป็นสาเหตุที่หนังกำหนดให้แอนนี่มีอาชีพเป็นนักทำโมเดลจำลอง ที่แสดงให้เห็นถึงการ “ควบคุม” และ “จัดวาง” ด้วย “สิ่งหนึ่ง” ที่มีอำนาจเหนือกว่า อันเป็นภาพซ้อนกับครอบครัวแอนนี่ตั้งแต่ฉากแรกจนฉากสุดท้ายเลยทีเดียว
Hereditary คือมหกรรมรวมฮิตความฉิบหายวายป่วงที่แท้ทรู สถานการณ์บางอย่างที่คิดว่าย่ำแย่มากแล้วในตอนต้นเรื่อง ยังสามารถดำดิ่งลงสู่ความหายนะได้มากกว่านั้นอีกในระดับไฮสปีด และประเดประดังรุมกันเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน ที่สำคัญคือเหตุการณ์หลายอย่างในเรื่องทำเราคิ้วขมวดเป็นปมแน่นขึ้นเรื่อยๆ โดยที่หนังไม่จำเป็นต้องมีเสียงดังโฉ่งฉ่างด้วยซ้ำ (อาจมีฉากตุ้งแช่นิดหน่อยตอนท้าย) ผู้กำกับเลือกที่จะกดดันคนดูด้วยฉากและพฤติกรรมตึงเครียดและชวนพิศวง พร้อมด้วยดนตรีประกอบสุดหลอน ที่ยังคงติดหูติดตาอยู่แม้หนังจะจบไปแล้วก็ตาม (ขนาดออกจากโรงมาแล้ว ก็ยังผวาเสียงเดาะลิ้นอยู่เลย)
เท่าที่เคยดูหนังของ Toni Collette มา เธอรับบทเป็นแม่ในครอบครัวไม่ปกติอยู่หลายหน เช่นบทคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวของลูกชายที่เห็นผีใน The Sixth Sense (1995) คุณแม่ของครอบครัวเพี้ยนๆ ที่พาลูกสาวคนเล็กไปประกวดนางงามเด็ก ใน Little Miss Sunshine (2006) คุณแม่ที่มีอาการ Dissociative Identity Disorder (อาการเดียวกับคุณยายเอลเลนใน Hereditary) ในซีรีส์เรื่อง United States of Tara (2009-2011) คุณแม่ของเด็กชายที่เกลียดคริสต์มาส ใน Krampus (2015) ความไม่ปกติในครอบครัวของแต่ละเรื่องนั้นก็อยู่ในระดับที่ต่างกันไป ส่วนใน Hereditary นี้ ความผิดปกติดังกล่าวได้ก้าวมาสู่ระดับที่เรากลัวเหลือเกินว่า จะพาให้นักแสดงแต่ละคนเสียสติตามตัวละครไปก่อนถ่ายหนังจบหรือเปล่า การแสดงของเจ้โทนี่ในเรื่องนี้ก็วิปลาสได้เต็มแม็กสุดๆ จนอยากให้ความเสียจริตในระดับอินฟินิตี้นี้พาเธอไปสู่เวทีรางวัลเยอะๆ ด้วยเถิด
8/10 ครับ
(เต๊าะ!)
โดย Average Joe
5 กรกฎาคม 2561
(ขอบคุณภาพปกจาก nerdist.com)
