ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 123; ดู Kiseki: Sobito of That Day หนังว่าด้วยความเป็นมาของวงกรีน (GReeeeN) วงนักร้องญี่ปุ่นที่ไม่เคยเปิดเผยหน้าตาเลยตลอดระยะเวลา 10 ปี เพื่อไม่ให้การเป็นนักร้องส่งผลกระทบต่อการประกอบวิชาชีพทันตแพทย์ หนังเรื่องนี้มีชื่อไทยน่ารักว่า “GReeeeN 4 ทันตะหัวใจดนตรี”
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าดิฉันรู้จักวงกรีนมาตั้งแต่ปีที่นางเดบิวต์ (ศัพท์สามัญที่ใช้กันในวงการเพลงญี่ปุ่น มาจากคำว่า debut แปลว่า การเปิดตัวครั้งแรก) เหตุที่รู้จักก็เพราะว่าวงนี้มาแต่งเพลงให้วงลูกชายดิฉัน (ลูกดิฉันชื่อ นิชิกิโดะ เรียว อยู่วง NEWS ใครรู้จักปรบมือให้เลย 555) เพลงเพลงนั้นชื่อว่า Weeeek เห็นชื่อปุ๊บรู้ปั๊บว่าใครแต่ง ก็เล่นใส่ตัว e เรียงเป็นพรืด ดู MV ครั้งแรกดิฉันถึงกับอ้าปากหวอ เพลงบ้าอะไรมาไล่ชื่อวันจันทร์ถึงวันอาทิตย์ แต่สนุกชะมัดยาด และแม้จะแปลไม่ออกแต่ก็รู้สึกคึกคักมีชีวิตชีวาทุกครั้งที่ฟัง ต่อมาภายหลังจึงได้รู้ว่าเนื้อเพลงพูดถึงการใช้ชีวิตให้มีพลังในแต่ละวันแต่ละสัปดาห์ ก็เลยรู้สึกทึ่งมาก ว่าเพลงมันสื่อเนื้อหาได้แม้กระทั่งกับคนที่ฟังภาษาญี่ปุ่นไม่รู้เรื่อง แสดงให้เห็นว่าผู้แต่งเข้าใจดนตรีและมีเซนส์ทางดนตรีอย่างล้นเหลือจริงๆ
วงกรีนถือกำเนิดขึ้นจากการรวมตัวของนักศึกษาทันตแพทย์ 4 คน เปิดตัวเมื่อต้นปี 2007 แต่ไม่เปิดเผยใบหน้าและชื่อจริง มีเพียงชื่อในวงการว่า ฮิเดะ นาวิ คุนิ โซ ทั้งสี่เป็นนักร้อง ใช้ดนตรีสังเคราะห์เป็นแบ็กอัพ แนวเพลงคือป๊อปร็อกผสมฮิปฮ็อป โดยฮิเดะทำหน้าที่แต่งเพลงทั้งเนื้อร้องและทำนอง ชื่อวง GReeeeN มาจากคำว่า green ซึ่งนอกจากจะแปลว่าสีเขียวแล้ว ยังหมายถึง อ่อนด้อยประสบการณ์ ยังดิบอยู่ ยังใหม่อยู่ หรือยังไม่โตเต็มที่ด้วย ประมาณว่าพวกเขาอยากจะสื่อถึงความไม่สมบูรณ์แบบ เพื่อให้กำลังใจทุกคนว่าความสมบูรณ์แบบไม่มีในโลกนี้ เราจึงอาจจะทำผิดพลาดได้ อาจจะเกรียน เอ๊ย! ‘กรีน’ บ้างก็ได้ ไม่ต้องซีเรียสมากไป ส่วนตัว e ที่มี 4 ตัวในชื่อวง ก็หมายถึงสมาชิกทั้ง 4 คนนั่นเอง วงนี้มีโลโก้ด้วยนะจ๊ะ ออกแบบมาอย่างฮา เป็นรูปปากยิ้ม สีเขียวใบไม้อ่อนซึ่งเป็นสีโปรดของฮิเดะ มีตัวหนังสือว่า Greeeen สีขาวเรียงอยู่ในปากเหมือนฟันเรียงกัน พร้อมสัญลักษณ์วิ้งๆ สื่อถึงความเป็นหมอฟันและความสุขสนุกสนานเมื่อได้ฟังเพลงของวงนี้ ดูจากภาพประกอบ โลโก้วงก็มีลักษณะแบบนั้นล่ะฮ่ะ เพียงแต่ในภาพคือโลโก้โปรโมตหนัง ก็เลยเป็นคำว่าคิเซกิ (Kiseki) แทน
“คิเซกิ” แปลว่า ปาฏิหาริย์ เป็นชื่อเพลงที่ประสบความสำเร็จสูงสุดแบบอภิมหาอมตะนิรันดร์กาลของวงกรีน ที่จริงวงนี้เขาก็ปังตั้งแต่ออกซิงเกิลแรกแล้วล่ะ เพราะเนื้อร้องทำนองมันโดนมาก เป็นเพลงที่มีคุณภาพทั้งตัวเพลงและเสียงร้อง เนื้อหาของเพลงก็ให้กำลังใจแบบสุดๆ แม้จะเศร้าก็เศร้าแบบมีความหวัง มีพลังไม่ท้อแท้ ฟังแล้วรู้สึกชีวิตดีขึ้นหลายสเต็ป เพลงของวงกรีนก็เลยครองใจคนจำนวนมาก ทำยอดขายถล่มทลายและเป็นเพลงฮิตติดชาร์ตหลากหลายสำนัก จนกระทั่งมาถึงเพลงคิเซกิ อันเป็นซิงเกิลที่ 7 ออกในปี 2008 ก็เกิดปรากฏการณ์ฮิตระเบิดระเบ้อ กล่าวคือ ขายได้ 500,000 แผ่น ได้อันดับ 1 ซิงเกิลที่ฮ็อตที่สุดประจำปี 2008 ได้จารึกในกินเนสส์บุคว่าเป็นซิงเกิลที่มียอดดาวน์โหลดสูงสุด และได้อันดับ 1 จากการจัดอันดับที่เป็นที่ยอมรับมากที่สุดในญี่ปุ่น คือออริกอนชาร์ต ถึง 2 สัปดาห์ซ้อน ซึ่งเป็นเรื่องที่ยากมาก เพราะตลาดเพลงญี่ปุ่นเป็นตลาดที่ใหญ่มากและเต็มไปด้วยเพลงดีๆ ปล่อยออกมาแทบทุกวัน การที่เพลงเพลงหนึ่งของวงที่คนได้ยินแต่เสียง ไม่รู้จักหน้าค่าตา จะขึ้นมาผงาดขนาดนี้ได้ ก็นับเป็น “ปาฏิหาริย์” สมชื่อเพลงอยู่ไม่ใช่น้อย
แต่สิ่งที่ยิ่งกว่าปาฏิหาริย์ ดิฉันว่าก็ได้แก่เรื่องที่พวกเขาปิดบังตัวตนมาได้ตลอดรอดฝั่งนี่แหละ คือถ้าเพลงไม่ดีจริง มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้ตั้งแต่ต้นแล้ว ค่ายเพลงที่ไหนจะยอมทำเพลงให้วงที่โปรโมตตัวศิลปินไม่ได้ ถ้าเขาไม่มั่นใจว่าเพลงมันขายได้ด้วยตัวมันเองจริงๆ แล้วเมื่อการณ์ปรากฏว่าวงนี้ขายเพลงอย่างเดียวก็เอาอยู่ ก็ไม่มีใครไปกดดันให้พวกเขาเปิดหน้าเปิดตาแต่อย่างใด เวลาไปออกรายการทีวีก็ปิดหน้าไป เวลาเล่นคอนเสิร์ตก็เห็นแต่เงาสลัวๆ แล้วแฟนเพลงก็ยอมรับได้ที่จะเห็นแค่นั้น เพราะคนญี่ปุ่นเขาเคารพความเป็นส่วนตัวของคนอื่น ถ้าเป็นเมืองไทยนักข่าวคงไปบุกถึงบ้าน หรือไม่คนรอบข้างก็เอาไปปูดเอง ไม่มีทางจะเก็บความลับได้หรอกนอกจากจะไปออกรายการ The Mask Singer
ด้วยเหตุนี้ การที่วงกรีนอยู่ยั้งยืนยงมาจนครบ 10 ปี จึงเป็นเรื่องที่ควรฉลองใหญ่ แล้วเขาก็จัดใหญ่จัดเต็มจริงๆ มีทั้งไปออกรายการทีวี (โดยใส่ชุดมาสคอตไป) เล่นคอนเสิร์ต (โดยใช้เทคนิคโมชั่นแคปเจอร์ ก็ละม้ายมีตัวเป็นๆ มาร้องมาเต้นให้ดูเลยแหละ แต่ไม่มีหน้า #เออะ) ออกอัลบั้มรวมเพลงเด็ดๆ อัดแน่นถึง 2 ซีดีในกล่องเดียว ออกหนังสือประวัติความเป็นมาของวง โดยเขียนเป็นกึ่งๆ นิยาย ชื่อ Sorette Kiseki หรือ “สิ่งนั้นคือปาฏิหาริย์” และที่เว่อร์วังอลังการสุดก็คือ ทำหนัง Kiseki: Sobito of That Day นี่ล่ะฮ่ะ
ชื่อหนังเรื่องนี้ก็จะงงๆ หน่อย ภาษาญี่ปุ่นชื่อว่า Kiseki: Ano Hi no Sobito แปลว่า “ปาฏิหาริย์: โซะบิโตะของวันนั้น” #เอิ่ม คำว่า “โซะบิโตะ” เนี่ย วงกรีนเขาผูกศัพท์ขึ้นมาเอง แปลว่าคนที่ทดลองทำอะไรใหม่ๆ อย่างอิสระ #นะจ๊ะ โดยใช้เป็นชื่อเพลงที่แต่งขึ้นใหม่เพื่อประกอบหนังเรื่องนี้ และบรรจุในอัลบั้มรวมเพลงข้างต้นด้วย
หนังจับเรื่องในช่วงเวลาที่วงกรีนยังเป็น “โซะบิโตะ” คือตั้งแต่รวมวง แต่งเพลง ซ้อม ไปเล่นในไลฟ์เฮาส์ ออกซิงเกิลแรก จนกระทั่งถึงเพลงคิเซกิ โดยระหว่างนั้นก็มีอุปสรรคอะไรต่างๆ มากมาย แต่ถ้าใครอยากดูเรื่องราวของสมาชิกวงแบบเต็มๆ ก็คงจะต้องผิดหวัง เพราะตัวละครที่เป็นศูนย์กลางของหนังไม่ใช่สมาชิกวง แต่เป็นโปรดิวเซอร์ของวง นั่นก็คือ จิน พี่ชายของฮิเดะ ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของวงกรีน
ประเด็นสำคัญของหนังเรื่องนี้ มาจากการเปรียบเทียบการเลือกทางเดินชีวิตของจินกับฮิเดะ ส่วนความขัดแย้งหลัก ก็คือการที่คุณพ่อของทั้งสองไม่สนับสนุนให้ลูกเป็นนักดนตรี คุณพ่อเป็นศัลยแพทย์ ก็เลยอยากให้ลูกเป็นหมอ เพราะแม้ดนตรีจะมีประโยชน์แต่ก็ช่วยชีวิตคนไม่ได้ #แหม่ #คุณพ่อนี่ไม่รู้อะไรซะแล้ว จินเลือกที่จะยอมหักไม่ยอมงอ ออกจากบ้านไปเล่นดนตรีตามความฝัน แต่ในที่สุดก็ค้นพบว่าสิ่งที่เหมาะกับเขาจริงๆ คือการทำงานเบื้องหลัง ส่วนฮิเดะเลือกที่จะประนีประนอม โดยเบนเข็มจากการเรียนแพทย์มาเป็นทันตแพทย์ เพื่อให้ไม่เกินความสามารถของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็ทำงานเพลงไปด้วย เพราะมันเป็นสิ่งที่เขารักและอยากทำจริงๆ
ที่มาภาพ: pic.twitter.com/QqaPJrx38d
ในส่วนที่เป็นรายละเอียด ดิฉันผู้ฟังเพลงอย่างเดียว ไม่ได้ติดตามเรื่องราวของศิลปินเท่าไรนัก ก็ไม่รู้หรอกว่ามันตรงกับข้อเท็จจริงมากน้อยแค่ไหน แต่ถ้ามองในแง่ความเป็นหนัง ดิฉันว่ามันถูกเลือกสรรและจัดวางอย่างมีเอกภาพมากทีเดียว ทั้งยังมีน้ำหนักมากพอที่จะทำให้เราเข้าใจเงื่อนไขและเหตุผลของตัวละครด้วย อย่างเช่น เรื่องที่วงกรีนต้องปิดบังหน้าตา เมื่อก่อนดิฉันก็งงๆ ว่าทำไมจะต้องเคร่งครัดขนาดนั้น แต่พอมาดูหนังก็เข้าใจว่ามันเกิดจากความจำเป็นหลายอย่าง แล้วเงื่อนไขที่วางไว้นี้ก็มีผลต่อการดำเนินเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบเลย ทำให้หนังมีความเข้มข้นทางอารมณ์สูงมาก แม้ดูเผินๆ จะไม่ค่อยมีความเข้มข้นของเหตุการณ์ ทั้งหมดนี้ต้องอาศัยการแสดงในระดับที่ไม่ธรรมดาของคู่พี่น้อง อันได้แก่ มะทสึซากะ โทริ (คนผมปรกหน้า ภาพบนซ้าย) ผู้รับบทจิน กับสึดะ มาซากิ (คนผมแสกกลาง ภาพบนขวา) ผู้รับบทฮิเดะ โดยเฉพาะสึดะ จากประสบการณ์ที่ดิฉันได้ดูหนังมา พูดได้ว่านี่คือหนึ่งในการแสดงที่ดีที่สุด ไม่ใช่แค่ของญี่ปุ่นนะ แต่ของโลก #ขีดเส้นใต้สองเส้นด้วยปากกาแดง
ในขณะที่เพลงของวงกรีนปลุกความหวังพลังใจให้แก่คนฟังมาตลอดทศวรรษ หนังเรื่องนี้ก็ทำหน้าที่เช่นเดียวกับเพลงของพวกเขา คือบอกเราว่าแม้ชีวิตจะไม่เป็นไปอย่างที่เราต้องการ แต่เราก็สามารถสร้างสรรค์ให้มันเป็นชีวิตที่ดีที่สุดได้ด้วยมือของเราเอง บางครั้งความฝันหรือความต้องการของเราอาจจะสวนทางกับความจำเป็นในชีวิต แต่ถ้าเรามีความเพียรพยายามอันไม่สิ้นสุด และแน่วแน่มั่นคงกับเส้นทางที่เราเลือก มันก็มีหนทางเสมอที่เราจะผสาน “สิ่งที่เราต้องทำ” กับ “สิ่งที่เราอยากทำ” เข้าด้วยกัน ดังเช่นวงกรีนที่ยังคงเดินหน้ารักษาฟันผู้ป่วยในฐานะทันตแพทย์ พร้อมๆ กับที่รักษาใจคนด้วยบทเพลงต่อไปโดยไม่ย่อท้อ
เมื่อก่อนนี้เวลาฟังเพลงของวงกรีน ดิฉันก็แค่ฟังแบบเพลงเพราะๆ เพลงหนึ่ง แต่หลังจากนี้ความรู้สึกคงจะเปลี่ยนไป เพราะเวลาที่ได้ฟังเพลงหรือได้นึกถึงเพลงเหล่านั้น มันจะมีความจริงเบื้องหลังบทเพลงพ่วงมาด้วย เป็นความจริงที่ทำให้เข้าใจว่าพวกเขาได้ผ่านอะไรมาบ้าง และมุมมองดีๆ ที่นำเสนอในเพลงนั้นเป็นสิ่งที่ได้มาอย่างไร นั่นทำให้ดิฉันมีอาการเหมือนโลโก้วงกรีน คือไม่สามารถหุบยิ้มได้ตลอดเวลาที่ได้ฟังเพลงของพวกเขาในหนัง และหลายๆ ครั้งก็มีน้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม ทั้งๆ ที่หน้ายังยิ้ม
สรุป: จ่าย 140 ได้กลับมา 210
โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
27 มิถุนายน 2560
(ขอบคุณภาพปกจาก kiseki-movie.com)
