ราชสำนักต้าถังเกิดความวุ่นวาย เมื่อองค์จักรพรรดิทรงประชวรด้วยอาการประหลาดและเสด็จสวรรคตในเวลาเพียงไม่กี่วัน ต่อมาเมื่อองค์รัชทายาทขึ้นครองราชย์ได้ไม่นานก็ทรงเป็นอัมพาตทันที ในที่เกิดเหตุมีเพียงรอยเท้าแมวและขนแมวเป็นเบาะแสเบื้องต้น กวีหนุ่มไป๋เล่อเทียนและภิกษุจากญี่ปุ่นนามคูไคที่ร่วมมือกันไขปริศนาครั้งนี้ พบว่าต้นเหตุของเรื่องประหลาดทั้งหมดนี้ อาจเกี่ยวพันไปถึงการตายของหยางกุ้ยเฟย——พระชายาเอกในจักรพรรดิถังเสวียนจง——เมื่อสามสิบปีก่อน
หยางกุ้ยเฟย มีนามเดิมว่าหยางยวี่หวน 楊玉環 หนึ่งในสี่ยอดหญิงงามในประวัติศาสตร์จีน เรื่องราวชีวิตของนางมีความดราม่าสูง มักมีคนเอามาเขียนหนังสือหรือสร้างเป็นหนังเป็นละครอยู่บ่อยครั้ง จากสาวงามในครอบครัวขุนนางชั้นล่างในเสฉวน ได้เข้าวังมาถวายตัวให้เป็นชายาของโซ่วหวางหลี่เม่า 壽王李瑁 โอรสองค์ที่ 18 ของถังเสวียนจง ถังเสวียนจงเห็นลูกมีเมียสวยเชพบ๊ะ ก็ตรัสขอนางมาเป็นเมียป๋า โซ่วหวางด้วยหวังตำแหน่งรัชทายาทก็ถวายนางให้เสด็จป๋าทันที พอป๋าได้นางไปก็รักก็หลงหัวปักหัวปำ แต่งตั้งให้นางเป็นกุ้ยเฟย (貴妃 ตำแหน่งเมียสูงสุด มีศักดิ์เป็นรองเพียงฮองเฮา) แถมยังโปรดให้หลี่ไป๋ มหากวีแห่งราชวงศ์ถัง แต่งกลอนชมโฉมนางถวายอีกด้วย กลอนบทนั้นมีชื่อบทว่า “ชิงผิงเตี้ยว” 《清平調》 มีทั้งหมดสามบท วรรคที่คนคุ้นเคยกันมากที่สุดคือวรรคแรกจากบทแรกที่ว่า “雲想衣裳花想容” (เห็นเมฆาชวนนึกถึงอาภรณ์ เห็นมวลผกาก็นึกถึงพระฉวีของนาง) หนังใช้บทกวีบทนี้มาเป็นอีกหนึ่งเบาะแสที่นำตัวละครเอกไปสู่หยางกุ้ยเฟย
เลิฟสตอรี่ของถังเสวียนจงและหยางกุ้ยเฟยถูกตัดจบความโรแมนซ์ เมื่ออันลู่ซาน ข้าหลวงคนสนิทของหยางกุ้ยเฟยก่อกบฏบุกเข้ายึดนครฉางอัน ถังเสวียนจงและหยางกุ้ยเฟยต้องระเห็จออกจากวังหลวง ระหว่างทางเหล่าทหารองครักษ์ต่างยื่นคำขาดต่อถังเสวียนจงให้ประหารหยางกุ้ยเฟยเสีย เนื่องจากเป็นชนวนสำคัญที่ทำให้เกิดการกบฏใหญ่ในครั้งนี้ ถังเสวียนจงจำใจรับสั่งให้ประหารนาง หลังจากปราบกบฏสำเร็จ ถังเสวียนจงเสด็จกลับฉางอัน ก็ไม่เป็นทำอะไร ได้แต่ตรอมพระทัย นึกถึงแต่หยางกุ้ยเฟยอันเป็นที่รักของพระองค์จวบจนเสด็จสวรรคต
เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เป็นแรงบันดาลใจให้ไป๋จวีอี้ 白居易 มหากวีเอกอีกคนแห่งราชวงศ์ถัง ประพันธ์บทกวีขนาดยาวที่ชื่อว่า “ลำนำแค้นนิรันดร์” หรือ “ฉางเฮิ่นเกอ” 《長恨歌》 อันมีเนื้อหาเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมความรักระหว่างถังเสวียนจงกับหยางกุ้ยเฟย บทกวีนี้มีความยาว 120 วรรค รวม 840 ตัวอักษร ซึ่งถือว่ายาวมากถ้าเทียบกับกลอนจีนปกติที่แต่งกันไม่เกินแปดวรรคจบ ที่น่าสนใจคือในบทกวีเรื่องนี้มีตอนหนึ่งที่ว่า “馬嵬坡下泥土中，不見玉顏空死處。” หมายความว่า ณ หม่าเหวยพัวอันเป็นสถานที่ที่ประหารหยางกุ้ยเฟย กลับไม่พบร่างของนางอยู่ จึงทำให้หลายคนตีความไปว่า จริงๆ แล้วหยางกุ้ยเฟยอาจจะยังไม่ตาย ณ ตอนนั้น แต่ได้หนีไปอยู่ที่อื่นเสียก่อน หนังเรื่องนี้จึงนำปริศนาเรื่องการตายของหยางกุ้ยเฟยมาขยายความ กลายเป็นสาเหตุหลักที่แมวปีศาจปรากฏตัวตั้งแต่ต้น
อนึ่ง ไป๋จวีอี้ผู้ประพันธ์ “ฉางเฮิ่นเกอ” นั้นมีชื่อรองว่า เล่อเทียน 樂天 ซึ่งไป๋เล่อเทียนนี้ก็คือตัวละครเอกของเรื่องนี้นั่นเอง
ที่มาภาพ: themoviedb.org
อันที่จริง Legend of the Demon Cat หรือ 妖猫傳 มีวัตถุดิบที่น่าจะทำออกมาเป็นภาพยนตร์สืบสวนสอบสวน-แฟนตาซีที่น่าตื่นเต้นได้ไม่ยาก ตามปกติหนังย้อนยุคแบบนี้จะเปิดโอกาสให้ผู้สร้างได้แสดงฝีมือและความคิดสร้างสรรค์ในเรื่องโปรดักชันอยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นฉากยิ่งใหญ่งดงามอลังการ หรือเครื่องแต่งกายของตัวละครอันประณีตวิจิตร หนังเรื่องนี้ก็สามารถสร้างผลงานทั้งสองอย่างออกมาได้ดีมาก อีกทั้งการนำประวัติศาสตร์และวรรณคดีจีนโบราณมาเป็นส่วนสำคัญในการดำเนินเรื่องก็น่าจะทำให้ผู้ชมที่สนใจเรื่องดังกล่าวสนุกไปกับเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในหนังได้ แต่น่าเสียดายที่ผู้กำกับเฉินข่ายเกอ 陳凱歌 กลับให้ความสำคัญกับฉากที่ไม่จำเป็นไปมากพอควร ทำให้การดำเนินเรื่องอืดอาดไม่กระชับ บวกกับการแบ่งเส้นเรื่องเป็นสองทางด้วยจุดเชื่อมโยงอันเบาบาง และการแนะนำตัวละครอีกกลุ่มในช่วงเวลาที่ดูผิดที่ผิดทาง จึงทำให้หนังเยิ่นเย้อเกินจำเป็น และทำให้อิทธิฤทธิ์ของแมวปีศาจและบทบาทของนักสืบคู่หูแผ่วลงไปมากในครึ่งหลัง จุดนี้เองทำให้เห็นชัดว่าการตัดต่อมีปัญหาอย่างมาก ส่วนซีจีที่ใส่มาในหลายๆ ฉากก็ดูล้นเกินไปจนขาดความแนบเนียน
การปรากฏตัวของแมวปีศาจ อาจมีจุดประสงค์เพียงเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับหยางกุ้ยเฟยที่ไม่สามารถเลือกทางเดินชีวิตให้กับตนเองได้ ทว่าในขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็นถึงการยึดมั่นถือมั่น ไม่ยอมปล่อยวาง จนทำให้อดีตอันปวดร้าวตามกัดกินหัวใจ และเกิดเป็นความทุกข์ทรมานยาวนานนิรันดร์ แม้จะสิ้นชีวิตไปแล้วก็ตาม
6.5/10 ครับ
โดย Average Joe
27 มิถุนายน 2562
ป.ล. เพิ่งรู้ว่าโชตะ โซเมทานิ ที่แสดงเป็นสมณะคูไค แต่งงานกับริงโกะ คิคุจิ (Babel, Pacific Rim) ที่แก่กว่า 11 ปี มีความโชตะคอนนะเนี่ย (โชตะจริงๆ ด้วย)
(ขอบคุณภาพปกจาก imdb.com)
