ก่อนอื่นต้องบอกว่า เราเป็นคนไม่อินกับจักรวาลมาร์เวล (Marvel Cinematic Universe – MCU) สักเท่าไร คือดูได้ไม่เกี่ยง แต่ก็เฉยๆ ไม่ได้ขวนขวายตามดูทุกเรื่อง ไม่พยายามทำความเข้าใจปูมหลังหรือความสัมพันธ์อันซับซ้อนของตัวละคร แถมบางเรื่องที่แฟนๆ มาร์เวลรักกันนักหนาอย่าง Infinity War กับ Endgame ก็ทำเรานั่งหาวเบื่อไปหลายรอบ (แต่ก็ดูจนจบนะ)
Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings น่าจะเป็นหนังในจักรวาลมาร์เวลเรื่องแรกที่เราตั้งใจรอคอยด้วยเหตุผลหลายประการ อย่างแรกคงเป็นเพราะนี่เป็นซูเปอร์ฮีโร่ชาวเอเชียคนแรกในจักรวาลอันไพศาลและโด่งดังนี้ บวกกับเมื่อตัวอย่างหนังออกมา ไม่ว่าจะการตัดต่อ ภาพหนังสวยๆ รวมทั้งดนตรีประกอบ ก็ชวนดูยิ่งนัก (แม้จะหวั่นๆ อยู่ว่า Awkwafina จะเล่นมุกแป้กหรือเปล่า) และที่สำคัญ หนังเรื่องนี้มีเฮียเหลียงเว้ยเฮ้ย
ชอน หนุ่มเชื้อสายเอเชียในซานฟรานซิสโก ทำงานเป็นพนักงานรับจอดรถ (hotel valet) ในโรงแรมแห่งหนึ่ง เช่นเดียวกับเคที เพื่อนรักสมัยประถม ทั้งสองใช้ชีวิตกันอย่างชิลๆ ไม่แสวงหาความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่หรือทรัพย์สินมากมาย ทว่าหลังจากเหตุการณ์ไม่คาดฝันครั้งหนึ่งบนรถบัส ชอนกับเคทีก็ต้องบินข้ามโลกมาเผชิญหน้ากับอีกโลกหนึ่งของชอน ที่ที่ชอนเป็นที่รู้จักในนาม “ซ่างชี่” (Shang-Chi 尚氣) บุตรชายของผู้พิทักษ์อาณาจักรต้าหลัว (Ta Lo 大羅) ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในป่าลึกลับ ที่สำคัญคือ เขาต้องกลับมาต่อกรกับเหวินอู่ (Wenwu 文武) หัวหน้าองค์กร Ten Rings ในตำนาน ที่บังเอิญเป็นพ่อของเขาเองด้วย
หลิวซือมู่ (Simu Liu 劉思慕) นักแสดงชาวคาเนเดียนเชื้อสายจีน ผู้สร้างชื่อเสียงมาจากซีรีส์ในบ้านเกิดเรื่อง Kim’s Convenience (2016-2021) เหมาะเจาะมากกับบทชอน/ซ่างชี่ ด้วยบุคลิกที่ดูเป็นคนติดดินง่ายๆ มีอารมณ์ขัน ทำให้ตัวละครนี้มีเสน่ห์ เป็นที่ชื่นชอบของคนดูได้ไม่ยาก บวกกับพื้นฐานที่เคยเรียนศิลปะการป้องกันตัวหลายแขนง และเคยเป็นสตันท์แมนมาก่อน ฉากแอ็กชันทั้งหลายจึงดูไหลลื่นและแนบเนียน ส่วนอาควาฟิน่าในบทเคทีก็ไม่ล้นและแป้กอย่างที่คิดไว้ ความพอดีๆ นี้ทำให้นึกถึงบทของเธอในเรื่อง The Farewell (2019) ที่รักษาความขี้เล่นกับความจริงจังได้อย่างลงตัว
ส่วนเฮียเหลียงเฉาเหว่ย (กรี๊ด 10 นาที) ในบทเหวินอู่ ก็ดูลุ่มลึก ทรงอำนาจ น่าเกรงขาม สมกับเป็นนักรบใหญ่และหัวหน้าองค์กรผู้ทรงอิทธิพล จริงอยู่ที่เหวินอู่นั้นเป็นคนหลงตัวเองและจิตใจอำมหิตนัก แต่ในอีกด้านหนึ่ง เขาก็มีความอ่อนโยนและโหยหาความรักไม่ต่างจากมนุษย์คนอื่นๆ หลังจากที่ได้ชัยชนะมาหลายสมรภูมิ เหวินอู่กลับพ่ายแพ้ราบคาบต่อหญิงสาวผู้พิทักษ์ดินแดนต้าหลัว พลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ที่เขาเคยครอบครองนั้นกลายเป็นสิ่งที่ไร้ความหมายไปในชั่วพริบตา และจากที่ได้รับพลังจากวงแหวนทั้งสิบที่ทำให้เขาอยู่ยงคงกระพันและมีชีวิตอมตะมาหลายพันปี ในที่สุด เขาก็พบคนที่อยากจะแก่ชราไปด้วยกัน กรี๊ดดดดดด โรแมนติกมากกกกกก นี่มันหนังรักชัดๆ
จากผลงานหลายเรื่องที่ผ่านมาของเหลียงเฉาเหว่ย เราจะเห็นว่าเฮียไม่เคยอยู่ในหนังที่น่าเบื่อเลยสักเรื่องเดียว และการที่นักแสดงชาวฮ่องกงระดับตำนาน (ที่ปกติจะแสดงแต่หนังในฝั่งตะวันออกเป็นหลัก) ตกลงรับแสดงในหนังซูเปอร์ฮีโร่ที่ mass เช่นนี้ แสดงให้เห็นว่า Shang-Chi ก็มีบทที่ดีใช้ได้เลย ซึ่งบทเหวินอู่ที่มีความลึกและซับซ้อน บวกกับฝีมือการแสดงของเฮียเหลียง (โดยเฉพาะการสื่ออารมณ์ผ่านสายตา) ก็ทำให้ตัวละครนี้เป็นผู้ร้ายที่น่าเห็นใจมากคนหนึ่งในจักรวาลมาร์เวลด้วย (บทลักษณะนี้ที่นึกได้อีกคน น่าจะเป็น Doc Ock จากเรื่อง Spider-Man)
นับตั้งแต่เรื่อง Crouching Tiger, Hidden Dragon (2000) Memoirs of a Geisha (2005) จนถึงเรื่องนี้ มิเชล โหย่ว หรือหยางจื่อฉง (Michelle Yeoh 楊紫瓊) ดูจะเหมาะมากกับบทคุณพี่/คุณป้าใจดีที่เป็น mentor ให้ตัวเอกได้พบศักยภาพที่แท้จริงของตัวเอง อาจจะเพราะสีหน้าและน้ำเสียงที่ดูอบอุ่นมีเมตตา (ยกเว้นเรื่อง Crazy Rich Asians นะ เรื่องนั้นแม่ร้ายมากกกกก ?) ส่วนเรื่องฉากพะบู๊-ต่อสู้-แอ็กชันก็ไม่ต้องห่วงเลย เพราะแม่บู๊มาตั้งแต่ยุค ‘80 แล้วจ้า
จากบทสัมภาษณ์ของผู้กำกับ Destin Daniel Cretton ในนิตยสาร Entertainment Weekly (July 06, 2021) เขาบอกว่า ตัวละครซ่างชี่ (และอาจจะรวมถึงเคทีด้วย) ก็เหมือนตัวละครวิลในเรื่อง Good Will Hunting (1997) กล่าวคือตัวละครจากทั้งสองเรื่องต่างก็มีภูมิหลังที่เป็นปริศนา รวมถึงความสามารถพิเศษที่เจ้าตัวก็ไม่เข้าใจ หรืออยากทำใจยอมรับสักเท่าไรนัก และนั่นก็เท่ากับเป็นการวิ่งหนีหรือปฏิเสธตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง นอกจากนี้ ยังแสดงให้เห็นถึงภาวะ “ไม่ยอมโต” หรือ “ความกลัวการเติบโตเป็นผู้ใหญ่” (fear of growing up) ของตัวละคร ซึ่งอาจจะมีสาเหตุมาจากความกลัวที่จะต้องรับผิดชอบสิ่งต่างๆ ในชีวิต ทั้งต่อตัวเองและต่อผู้อื่น การใช้ชีวิตที่เน้นความสุขสำราญไปวันๆ อาจเป็นกลไกการป้องกันตัว (defense mechanism) อย่างหนึ่ง โดยเฉพาะคนที่เติบโตมากับผู้ใหญ่ในครอบครัวที่ดุและเข้มงวด “ความกลัวการเติบโตเป็นผู้ใหญ่” ในอีกมุมหนึ่ง อาจจะแปลได้เฉพาะเจาะจงมากกว่านั้นว่า “ความกลัวการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เหมือนพ่อแม่ตัวเอง” ในกรณีนี้ ซ่างชี่น่าจะคิดว่า หากเขาไม่หนีมาอยู่อเมริกา เปลี่ยนชื่อและสร้างวิถีชีวิตใหม่ สุดท้ายแล้วเขาอาจจะกลายเป็นนักฆ่าใจอำมหิตเหมือนพ่อตัวเองก็เป็นได้
Shang-Chi and the Legend of the Ten Rings น่าจะเป็นความสำเร็จที่ต่อเนื่องมาจาก Crazy Rich Asians (2018) ในฐานะของภาพยนตร์ระดับโลกที่มีเนื้อเรื่องและตัวละครเอกเป็นชาวเอเชียในสหัสวรรษใหม่นี้ หนังมีช่วงพูดภาษาจีนเยอะพอๆ กับภาษาอังกฤษ (สิบนาทีแรกมีแต่เสียงภาษาจีน) รวมถึงฉากที่แสดงให้เห็นวัฒนธรรม แนวคิดและทัศนคติบางอย่างของคนเอเชีย เช่น ความสำคัญของครอบครัวและคำว่า “รากเหง้า” ความคาดหวังของพ่อแม่ผู้ปกครองชาวเอเชียที่มีต่อลูกหลาน (เรื่องการมีคู่ การงาน และการสืบทอดมรดก) หรือเรื่องความผูกพันกับคนที่เสียชีวิตไปแล้ว ที่ฝรั่งอเมริกันมักจะมองว่าเป็นการไม่มูฟออน ทว่าสำหรับชาวเอเชียในหลายประเทศ การระลึกถึงคนที่จากไปแล้ว หมายถึงการแสดงความรักและเคารพต่อผู้วายชนม์ที่ดีที่สุดนั่นเอง
8.5/10 ครับ
ป.ล. น้องมอริสน่าร้ากกกกกกกก
ป.ล. 2 ดนตรีประกอบก็ดีมากกกกกกก
โดย Average Joe
15 พฤศจิกายน 2564
