โดย Average Joe
6 มิถุนายน 2012
คิดว่าใครๆ หลายคนที่ไปดู Snow White and the Huntsman คงมีจุดโฟกัสที่ Evil Queen หรือพรานป่าหล่อล่ำ มากกว่าแม่ Show White เวอร์ชันกระต่ายน้อยท้องผูกเป็นแน่ ฉะนั้น เราก็จะมองข้ามและทำเป็นลืมๆ เธอไปซะ โอเค้? (มีใครเชื่อว่าแม่หนูคนนี้สวยกว่าราชินีจริงๆ เหรอ)
ที่มารูป: https://upload.wikimedia.org
สโนว์ไวท์เวอร์ชันนี้กลับไปสู่ความมืดหม่นตามต้นฉบับดั้งเดิมได้ดีพอควร ไม่ว่าจะเป็นการกำกับศิลป์อันอลังการ โทนสีหม่นๆ ซีจีเนียนๆ (ว่าแต่ เหล่าภูติในป่าศักดิ์สิทธิ์นี่เป็นญาติห่างๆ กับกอลลัมรึเปล่า หน้าตาคล้ายกันมาก :-P) เมกอัพระดับเทพและคอสตูมที่สวยเลิศตามฟอร์มของหนังแนวนี้ โดยเฉพาะการแสดงของ Charlize Theron ทำให้ราชินี Ravenna (หรือชื่อภาษาไทยว่า “นางกากนาสูร”?) ดูน่ากลัว น่าเกรงขาม น่ารังเกียจ น่าสงสาร ทั้งยังเซ็กซี่สุดๆ ทุกอย่างดูเหมือนจะสอบผ่านได้สบายบรื๋อ แต่ทำไมฉันเฉยๆ ล่ะ?!?
บอกไม่ถูกว่าชอบหรือไม่ชอบหนังสโนว์ไวท์เรื่องนี้ (ยังไม่ได้ดู Mirror Mirror และราชินีจูเลีย) เพราะองค์ประกอบของหนังหลายอย่างที่กล่าวไปข้างต้นก็ล้วนอยู่ในเกณฑ์ดี การตัดต่อโดยรวมถือว่าโอเค มีเพียงบางฉากที่ตัดไปมาแบบห้วนไปนิด เลยทำให้อารมณ์หนังกระตุกนิดหน่อย แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ปัจจัยสำคัญที่ทำให้ “เฉยๆ” ได้ขนาดนี้ หลายครั้งรู้สึกว่าหนังพยายามทำออกมาให้ยิ่งใหญ่เทียบมหากาพย์เรื่องอื่นๆ โดยมีตัวละครมากมาย แต่กลายเป็นว่า ตัวละครถูกยัดเข้ามาไว้มากเกินจนดูแลไม่หมด หลายคนโดนทิ้งขว้างหน้าตาเฉย โผล่มาคนละนิดละหน่อย คนดูยังไม่ทันจำชื่อหรือผูกพันอะไรก็หมดบทเอาเสียดื้อๆ ซึ่งอาจจะต้องโทษคนเขียนบทที่หลายใจไปหน่อย คืออย่าลืมว่านี่คือสโนว์ไวท์ มิใช่ Lord of the Rings จะอีพิกอะไรกันนักหนา หนังสองชั่วโมง เน้นตัวละครแค่สี่ห้าคนก็น่าจะพอแล้ว โดยเฉพาะราชินี Ravenna ที่อุตส่าห์ได้นักแสดงที่เก่งขนาดนี้มาแล้ว สวยได้โทรมได้อย่างไม่หวั่น น่าจะใส่บทให้เจ๊จัดเต็มได้มากกว่านี้ (จุดจบของนางดูเรียบไปหน่อยนะ)
และที่สำคัญ แม้จะได้อยู่ในชื่อเรื่องทั้งคู่ แต่พระเอก-นางเอกดันขาด chemistry กันอย่างแรง (ว่าจะไม่พูดถึงนะ แต่ก็อดไม่ได้) ยังไง้ยังไงก็ดูไม่เข้ากัน แถมความสัมพันธ์ยังคลุมเครือ พัฒนาการโดดๆ ชอบกล (แบบว่า มันไปชอบกันตอนไหนฟะ) ประเด็นเรื่องความรักเลยจืดชืดเสียยิ่งกว่าหมากฝรั่งที่เคี้ยวมาแล้วกว่าสองชั่วโมง
ร่ายมาเสียยาว ไม่ใช่หนังไม่ดีหรอกนะ จะว่าไปก็ดูเอาเพลินๆ ได้ในระดับหนึ่ง แต่เนื่องจากอารมณ์มันไม่สุด กั๊กๆ ตื้อๆ ตันๆ เลยได้อารมณ์แบบ “อ๊ะ แค่นี้เองเหรอ”
ปล. นี่เป็นหนังอีกเรื่องในช่วงนี้ ที่ตัวอย่างหนังสนุกเกินตัวหนังทั้งเรื่องไปหลายขุม (ก่อนหน้านี้คือ Dark Shadows)
