หนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 144; ดู Stronger หนังที่สร้างจากเรื่องจริงของเหยื่อวินาศกรรมในการแข่งขันบอสตันมาราธอนเมื่อปี พ.ศ. 2556
เจฟฟ์ โบว์แมน จูเนียร์ ชายหนุ่มวัย 28 ไปร่วมงานบอสตันมาราธอนเมื่อวันที่ 15 เมษายน ค.ศ. 2013 ในฐานะกองเชียร์ เขายืนอยู่ใกล้ๆ เส้นชัยเพื่อรอให้กำลังใจอดีตแฟนสาวซึ่งเข้าแข่งขันวิ่งมาราธอนในวันนั้นด้วย หลังจากเสียงระเบิดดังขึ้น เขาพบว่าตัวเองนอนอยู่บนพื้น มีชายวัยกลางคนสวมหมวกคาวบอยมาช่วยดับไฟที่เสื้อและปฐมพยาบาลเบื้องต้น ตอนนั้นเจฟฟ์จึงได้รู้ว่าเขาได้เสียขาทั้งสองข้างไปเสียแล้ว
ชาร์ลส์ ครูปา ช่างภาพจากสำนักข่าว Associated Press จับภาพเจฟฟ์ขณะกำลังถูกพาไปขึ้นรถพยาบาลไว้ได้ ภาพนี้ได้ออกอากาศทางทีวีทันที และยังเผยแพร่ในสื่อต่างๆ ทั่วโลก จนแทบจะกลายเป็น ‘ภาพจำ’ แห่งความสูญเสียจากการก่อวินาศกรรมครั้งนี้ ส่งผลให้เจฟฟ์และคาร์ลอส อาร์เรดอนโด ชายสวมหมวกคาวบอยผู้ช่วยเหลือเขา โด่งดังไปทั่วอเมริกาในบัดดล ไม่เพียงเท่านั้น หลังจากฟื้นขึ้นจากการผ่าตัด เจฟฟ์ยังสามารถให้เบาะแสเกี่ยวกับคนร้ายที่วางระเบิด จนเอฟบีไอสามารถจับตัวคนร้ายได้อย่างรวดเร็วด้วย เจฟฟ์จึงถูกสถาปนาให้เป็น “ฮีโร่” เจ้าของฉายา “บอสตันสตรอง” ตามสโลแกนปลุกปลอบชาวบอสตันซึ่งสัมผัสใจและเป็นที่นิยมสูงสุดในช่วงเวลานั้น
1 ปีหลังจากประสบเหตุร้าย เจฟฟ์ใส่ขาเทียม และออกหนังสือเล่มแรกในชีวิต ชื่อ Stronger ซึ่งเขาเขียนร่วมกับนักเขียนอีกคนหนึ่ง คือ เบรต วิตเตอร์ เป็นบันทึกความทรงจำเกี่ยวกับเหตุระเบิดและเรื่องราวชีวิตของเจฟฟ์หลังจากเหตุการณ์ดังกล่าว หนังสือเล่มนี้ก็คือบทประพันธ์ตั้งต้นของหนัง Stronger โดยผู้รับบทเจฟฟ์ก็คือ เจค จิลเลนฮาล (ภาพบนคือภาพที่ถ่ายโดย ชาร์ลส์ ครูปา ภาพล่างคือภาพจากหนัง)
ที่มาภาพ: nydailynews.com
ที่มาภาพ: cinemabuzz.com
เวลามีใครต้องประสบอุปัทวเหตุจนสูญเสียอวัยวะส่วนหนึ่งส่วนใดไปตลอดชีวิต เรามักจะคิดว่าอุปสรรคยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาต้องต่อสู้ก็คือ ความพิการ แต่แท้จริง บางคนอาจจะต้องต่อสู้กับอุปสรรคใหญ่หลวงกว่านั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถคาดคิดไปถึง อย่างเจฟฟ์ ใครจะไปคิดว่า ‘ความเป็นฮีโร่’ ที่คนอื่นหยิบยื่นให้นี่แหละที่ทำร้ายเขา และสิ่งที่เป็นปัญหาในชีวิตเขาจริงๆ กลับกลายเป็น ‘ความเป็นเด็กไม่รู้จักโต’ ของเขาเอง ซึ่งมันเป็นปัญหามาตลอดตั้งแต่ก่อนที่เขาจะประสบเหตุร้ายด้วยซ้ำ ชีวิตที่พลิกผันกลายเป็นคนพิการอย่างกะทันหันจึงกลายเป็นเงื่อนไขที่เรียกร้องให้เขาเติบโตขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน นี่คืออุปสรรค ‘ของจริง’ ยิ่งไปกว่าความพิการ ซึ่งกว่าเจฟฟ์จะผ่านไปได้ก็สะบักสะบอมทีเดียว ดิฉันชื่นชมที่หนังกล้านำเสนอประเด็นนี้ เพราะมันแสดงให้เห็นว่า “ผู้แข็งแกร่ง” ที่แท้จริง ไม่ใช่ผู้ที่สามารถรับมือกับอุปสรรคจากภายนอกที่เข้ามากระทบเท่านั้น หากจะต้องเป็นผู้สามารถเอาชนะอุปสรรคภายใน หรือกล่าวอย่างง่ายๆ คือสามารถ ‘ชนะตัวเอง’
เจค จิลเลนฮาล โชว์ฝีมือการแสดงได้อย่างเฉียบขาดอีกครั้ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฉากแกะผ้าพันแผล ฉากนี้ใช้เทคนิคการถ่ายทำที่ชาญฉลาดอย่างมากๆ เป็นเทคนิคเรียบง่ายซึ่งต้องพึ่งพาการแสดงอย่างสูง แต่ก็ให้ผลชะงัด ดูแล้วเจ็บแปลบยังกะกุขาขาดเอง น้ำตาดิฉันไหลพรั่งพรูราวเขื่อนอุบลรัตน์ระบายน้ำออก แต่หลังจากฉากนั้นผ่านไป กลับรู้สึกอึดอัดขัดใจเป็นระยะๆ ก็เลยแอบเสียดายอยู่นิดหน่อยว่านี่คงจะเป็นหนังอีกเรื่องหนึ่งที่เจค จิลเลนฮาล เล่นดีมาก แต่อาจจะไม่ได้รางวัลใหญ่ เพราะตัวหนังไม่อาจเสริมส่งให้เขาไปถึงจุดนั้น
สรุป: จ่าย 140 ได้กลับมา 142
โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
5 พฤศจิกายน 2560
(ขอบคุณภาพปกจาก lionsgatefilms.co.uk)
