Tag: Movie Review

ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 048; ฝ่าสายฝนไปดู The Lobster ที่ลิโด 3 คนดูเต็มโรงอย่างมีนัยสำคัญ ควรย้ายไปฉายโรงใหญ่ที่สกาลามั้ยคะท่านเจ้าของโรงหนังเครือเอเพ็กซ์ หนังเรื่องนี้เป็นผลงานของยอร์กอส ลานธิมอส ผู้กำกับชาวกรีก ซึ่งเมื่อปี 2011 หนังเรื่อง Dogtooth ของแกเคยได้เข้าชิงออสการ์สาขาภาพยนตร์ต่างประเทศยอดเยี่ยมมาแล้ว แกไปอยู่อังกฤษเกือบ 4 ปีเพื่อทำ The Lobster โดยได้ไอเดียมาจากเพื่อนๆ ซึ่ง "กลัวการขึ้นคาน กลัวการต้องแก่ตายไปคนเดียว มองคนที่อยู่เป็นโสดว่าเป็นคนประหลาด จึงยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ตัวเองโสด" คุณพระ!

ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 046; ตั้งท่าจะดู "ฟรีแลนซ์ ห้ามป่วย ห้ามพัก ห้ามรักหมอ" ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว แต่ติดงานช่วงเย็นตลอด (งานกุเข้ายิ่งกว่าฟรีแลนซ์) พอเมื่อวานตอนเย็นว่างเลยรีบซิ่งไปสกาลาทันที ดิฉันตั้งปณิธานว่าจะดูหนังเรื่องนี้ตั้งแต่ได้ดูหนังตัวอย่างเป็นครั้งแรกแล้วหัวเราะกับทุกมุขในนั้น ขนาดดูหนังตลกดิฉันยังไม่ขำขนาดนี้เลย แต่พอหนังเข้าฉาย ก็มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ว่า นี่ไม่ใช่หนังฟีลกู๊ดนะ มันไม่ใช่หนังอย่างที่เราคิดกัน ฯลฯ

ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 045; ไปสกาลา ดู Inside Out แอนิเมชันที่พาเราไปดูสิ่งมหัศจรรย์พันลึกที่สุด คือกระบวนการภายในสมองมนุษย์ ซึ่งแสดงออกสู่ภายนอกเป็นพฤติกรรม (เขียนคล้องจองกันทำไม 555)

ครอบครัวเบลิเยร์ ประกอบด้วย พ่อ แม่ ลูกสาวชื่อโปล่า (Paula) และลูกชายชื่อกองตาง (Quentin) ครอบครัวนี้เป็นเจ้าของฟาร์มโคนมเล็กๆ ในนอร์มังดี ทำผลิตภัณฑ์จากนมขาย พ่อแม่และกองตางหูหนวกเป็นใบ้ โปล่าจึงต้องทำหน้าที่สื่อสารกับชาวบ้านชาวช่องแทนทุกคน เช่น ขายชีสในตลาด ติดต่อกับคู่ค้า ตามสัตวแพทย์เวลาวัวป่วย คอยแปลภาษามือเวลาพ่อแม่คุยกับคนอื่นหรือดูทีวี แล้วยังต้องช่วยงานในฟาร์มด้วย ครอบครัวนี้เฮฮามากและรักกันสุดๆ แต่ปัญหาก็เกิดขึ้น เมื่อโปล่าปิ๊งหนุ่มที่โรงเรียน

ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 038; เที่ยว Jurassic  World  ธีมปาร์คสุดสะพรึง ที่สกาลา สำหรับคนที่ชื่นชอบหนัง Jurassic Park ดิฉันว่าส่วนใหญ่ก็คงจะอยากเห็นปาร์คแห่งนี้เปิดบริการขึ้นมาจริงๆ ในหนังสักภาค หลังจากที่ไม่ผ่านการประเมินความปลอดภัยและต้องปิดตัวลงตั้งแต่ยังไม่ได้เปิดเมื่อ 22 ปีที่แล้ว บางคนอาจจะอยากดูไดโนเสาร์พันธุ์ต่างๆ บางคนอาจจะอยากตื่นตาตื่นใจไปกับสวนสนุกในจินตนาการ และบางคนก็อาจเป็นอย่างดิฉัน คือชอบดูไดโนเสาร์ไล่กินคนแล้วเอ็นจอยความระทึกของตัวเอง ดังนั้นจึงไม่เกินความคาดหมายเท่าไหร่ ที่หนังเรื่องที่ 4 ในตระกูล Jurassic Park นี้ จะวางพล็อตให้ปาร์คได้เปิดบริการขึ้นมา แล้วไดโนเสาร์ก็หลุดออกจากที่คุมขังมาไล่ล่าคน โดยคนเป็นหมื่นๆ ที่มาเที่ยวปาร์คก็ไม่รู้จะหนีไปไหน เพราะปาร์คตั้งอยู่บนเกาะอันเป็นสถานที่ปิด แหม! ตามสูตรเป๊ะ

ในงานประเภทบันเทิงคดี (fiction) ฉากที่เกิดเหตุการณ์ของเรื่องอาจจะเป็นที่ที่ไม่มีอยู่จริง แต่เป็นดินแดนซึ่งจินตนาการขึ้นให้เป็น 'โลกของตัวละคร' หรือถ้าจะเปรียบให้ใหญ่กว่า 'โลก' ก็กล่าวได้ว่ามันคือ 'จักรวาลของตัวละคร' ที่ซึ่งตัวละครใช้ชีวิตและดำเนินบทบาทต่างๆ ตามท้องเรื่อง สิ่งนี้มีศัพท์เฉพาะเรียกว่า fictional universe (ดิฉันแปลเองโง่ๆ ว่า จักรวาลของบันเทิงคดี) ซึ่งถ้าบันเทิงคดีหลายเรื่องเกิดขึ้นใน 'จักรวาล' เดียวกัน ก็จะเรียกว่า fictional shared universe (แปลขำๆ ว่า จักรวาลร่วมของบันเทิงคดี) เราคุ้นเคยกับ shared universe ในหนังมามากมาย เช่น Harry Potter ทั้ง 7 ภาค The Lord of the Rings + The Hobbit และ X-Men ทั้งหลาย แต่คงไม่มีจักรวาลใดแล้วที่ใหญ่โตกว้างขวางเท่า "จักรวาลภาพยนตร์มาร์เวล" หรือที่มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า Marvel Cinematic Universe (MCU)

ดู When Marnie Was There แอนิเมชันเรื่องล่าสุดและอาจจะเป็นเรื่องสุดท้ายของสตูดิโอจิบลิถ้าผลประกอบการไม่ดีขึ้น หากเป็นเช่นนั้นก็น่าเสียใจ เพราะอะนิเมะของจิบลินอกจากจะมีภาพสวยงามเป็นเอกลักษณ์แล้ว ยังมี 'เสน่ห์' บางอย่างที่สัมผัสใจคน และนำเสนอสารสำคัญที่เสริมสร้างความเข้าใจโลกและชีวิตในแง่มุมต่างๆ ให้แก่ผู้ชมเสมอ

ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 025; ดู Kingsman: The Secret Service หนังเล่าเรื่องขององค์กรลับ "คิงส์แมน" ซึ่งทุกคนที่อยู่ในสังกัดจะใช้ชื่อตัวละครจากตำนาน "กษัตริย์อาเธอร์ กับอัศวินโต๊ะกลม" เป็นโค้ดเนมของตน โดยหัวหน้าองค์กรใช้ชื่อ "อาเธอร์" (ก็แหงอยู่แล้ว) ตามท้องเรื่องนั้น

ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 024; ดู Birdman or (The Unexpected Virtue of Ignorance) ที่ลิโดเจ้าเก่า อเลฆันโดร กอนซาเลซ อิญาร์ริตู เป็นผู้กำกับหนังชาวเม็กซิกัน หนังเรื่องแรกของแกคือ Amores Perros (แปลเป็นภาษาปะกิดว่า Love's a Bitch) ได้สร้างความตื่นตะลึงอย่างมากแก่สากลโลก จนเข้าชิงออสการ์สาขาภาพยนตร์ต่างประเทศยอดเยี่ยมในปี 2000 และกวาดรางวัลไปมากมายหลายเวที แกจึงได้โกฮอลลีวู้ด ทำเรื่อง 21 Grams ในปี 2003 ซึ่งส่งให้เบนิซิโอ เดล โทโร กับนาโอมิ วัตส์ เข้าชิงออสการ์สาขานักแสดงสมทบชายและหญิงตามลำดับ

ข้าพเจ้าเคยดูผลงานของผู้กำกับ บงจุนโฮ Bong Joon-ho มาแค่สองเรื่อง หนึ่งคือ Memories of Murder    (살인의 추억, 2003) หนังสืบสวนที่ตื่นเต้นน่าติดตามตลอดเวลา (ทั้งๆ ที่ไม่เห็นฆาตกรเลย) และอีกหนึ่งคือ    The Host (괴물, 2006) หนังสัตว์ประหลาดสุดเซอร์ไพรส์หงายเงิบ แม้หน้าหนังจะเป็นคนละแนว แต่สิ่งที่หนังทั้งสองเรื่องมีเหมือนกัน คือ ประเด็นการเสียดสีสังคมที่เจ็บแสบ และบทสรุปที่เหนือความคาดหมาย ดังนั้น เมื่อรู้ว่าเฮียบงจะโกอินเตอร์มาฮอลลีวู้ดตามเพื่อนนักทำหนังร่วมชาติบ้าง (Kim Ji-woon กับเรื่อง The Last Stand และ Park Chan-wook กับเรื่อง Stoker) ผลงานครั้งล่าสุดนี้จึงเป็นสิ่งที่พลาดไม่ได้