ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 117; ดู The 100th Love with You หนังญี่ปุ่นที่เกี่ยวเนื่องกับมิติเวลา #อีกแล้วครับท่าน
ล่าสุดเขียนไปในเบี้ยน้อยฯ 089; Tomorrow I will Date with Yesterday’s You ว่ามิติเวลาเป็นสิ่งที่วรรณกรรมและภาพยนตร์นำมาเล่นได้ไม่รู้จบ ยังไม่ทันไรญี่ปุ่นก็ผลิตหนังแนวนี้ออกมาอีกแล้ว คราวนี้สร้างสรรค์โดยโฟร์เอส เอ๊ย! ไม่ใช่ โดยผู้กำกับหนุ่มวัย 34 ทสึคิคาวะ โช กับผู้เขียนบทสาววัย 39 โอชิมะ ซาโตมิ ทสึคิคาวะมีผลงานการกำกับหนังและละครทีวีมาตั้งแต่อายุ 25 เคยได้รับรางวัลในระดับนานาชาติมาแล้วจากหนังสั้นเรื่อง The Time Walker เมื่อปี 2009 ส่วนโอชิมะก็มีผลงานการเขียนบทหนังและละครทีวีดังๆ มากมาย บทละครทีวีเรื่องแรกของเธอเมื่อปี 2005 เรื่อง 1 Liter of Tears ซึ่งคนไทยรู้จักกันดีในชื่อ “บันทึกน้ำตาหนึ่งลิตร” ยังคงเป็นที่กล่าวขวัญถึงความซาบซึ้งสะเทือนใจอยู่จนทุกวันนี้ เมื่อผู้กำกับที่เชี่ยวชาญด้านเวลากับผู้เขียนบทที่เชี่ยวชาญด้านตัวเลขมาเจอกัน #เกี่ยวเหรอค้าาา ก็เลยได้ผลผลิตเป็นหนัง The 100th Love with You นี่ล่ะฮ่ะ #มีสาระบ้างมั้ยเนี่ย
ชื่อภาษาอังกฤษของหนังเรื่องนี้แปลตรงตัวมาจากชื่อภาษาญี่ปุ่นว่า 君と100回目の恋 อ่านว่า คิมิโทะ เฮียกไคเมะโนะ โค่ย #สำเนียงวิบัติมาก แปลว่า “รักครั้งที่ 100 กับเธอ” เป็นเรื่องของหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งได้ค้นพบว่า ชายหนุ่มที่เธอรักสามารถเดินทางย้อนเวลาได้ และเขาได้ย้อนเวลานับครั้งไม่ถ้วนเพื่อพยายามฉุดรั้งเธอให้พ้นจากความตาย
ฟังพล็อตแล้วเหมือนจะจงใจให้เป็น “บันทึกน้ำตาหนึ่งปี๊บ” คือดูแล้วจะร้องไห้น้ำตาไหลเป็นปี๊บอะไรงี้ แต่จริงๆ หนังก็ไม่ค่อยเศร้าเท่าไหร่ เพราะจัดความหวานมาเต็มจนคนดูแทบจะเบาหวานขึ้นตา ปัจจัยสำคัญแห่งความหวานนี้ก็คือพระเอกนางเอก ซึ่งมีคาแร็กเตอร์ชวนฝันบรรเจิดมาก ผู้รับบทพระเอกคือ ซาคางุจิ เคนทาโร่ อายุ 25 เป็นนายแบบมาตั้งแต่อายุ 19 แล้วก็มาแสดงบทสมทบในหนังและละครได้ประมาณ 3 ปี ส่วนผู้รับบทนางเอกคือ มิวะ อายุ 26 เป็นนักร้อง-นักแต่งเพลงมาตั้งแต่อายุ 15 เพิ่งจะมาเล่นหนังเรื่องนี้เรื่องแรก (ชื่อจริงของนางคืออะไรไม่รู้ นักร้องญี่ปุ่นถ้าใช้นามแฝงเขาจะไม่ค่อยเปิดเผยชื่อจริง) นักแสดงทั้งคู่นับว่ามีความสดใหม่ เพราะเพิ่งมารับบทนำกันเป็นครั้งแรก ซึ่งก็ปรากฏว่าปังยิ่งกว่าพลุตะไลไฟพะเนียง พลอยทำให้หนังป๊อปปูลาร์ไปด้วยอย่างยั้งไม่หยุดฉุดไม่อยู่
ว่ากันว่า สิ่งหนึ่งที่ทำให้คนชื่นชอบกันมาก ก็คือส่วนสูงที่แตกต่างกันของพระเอกนางเอก #อย่างนี้ก็มีด้วย น้องเคนทาโร่สูง 183 ส่วนมิวะตัวเล็กมาก สูงแค่ 149 #ห้ะ?! เท่ากับว่า นางเอกสูงประมาณไหล่พระเอก ก็เลยเป็นความฟินของคนดูโดยถ้วนหน้า เพราะความสูงของคู่นี้เหมือนถอดแบบมาจากพระเอกนางเอกการ์ตูนตาหวานไม่มีผิด แถมคุณสมบัติอื่นๆ ก็น่าชื่นชม โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระเอก ซึ่งมีทั้งความเท่ ความโรแมนติก ความเปิ่นอย่างน่ารัก ความอบอุ่นอ่อนโยน ความเป็นนักดนตรี และความอะไรๆ อีกหลายอย่าง จนตอนนี้ได้รับการสถาปนาจากสาวชาวไทยให้เป็นหนึ่งใน “สามีแห่งชาติ” ไปแล้วเรียบร้อย
ถ้ามองในแง่การผูกเรื่อง ดิฉันว่าหนังเรื่องนี้มีช่องโหว่อยู่พอสมควร แต่มันก็มีกิมมิคบางอย่างที่ทำให้ช่องโหว่นั้นไม่ขยายกลายเป็นบาดแผล และยังสามารถที่จะยึดโยงกันเพื่อนำเสนอแนวคิดของเรื่องได้อย่างหนักแน่น กิมมิคที่ว่านี้ก็คือ การใช้วรรณกรรม กับเพลง เป็นเครื่องมือในการเชื่อมโยงเรื่องและนำเสนอแนวคิด
วรรณกรรมที่หนังเรื่องนี้ใช้ คือวรรณกรรมเยาวชนเรื่อง โมโม่ (Momo) แต่งโดย มิชาเอล เอนเด นักเขียนชาวเยอรมัน ผู้เขียนเรื่อง The Neverending Story หรือ “จินตนาการไม่รู้จบ” ซึ่งโด่งดังไปทั่วโลก โมโม่เป็นหนังสือที่มีอายุกว่า 40 ปีแล้ว มีฉบับแปลไทยโดย ชินนรงค์ เนียวกุล ใช้ชื่อนี้เป๊ะ เนื้อเรื่องกล่าวถึงสาวน้อยโมโม่ ผู้พยายามต่อสู้กับ “โจรขโมยเวลา” แนวคิดเกี่ยวกับเวลาที่นำเสนอในหนังสือเล่มนี้ คือสิ่งที่นางเอกเรื่อง The 100th Love ฯ ได้ค้นพบหลังจากผ่านการย้อนเวลากับพระเอกมาจนสะบักสะบอม และเห็นพระเอกทุกข์ทรมานยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ตามเวลาที่ผ่านไป เมื่อได้เรียนรู้ “คุณค่าของเวลา” จนเข้าใจแท้จริงแล้ว เธอจึงส่งผ่านความรู้นั้นไปยังพระเอก ด้วยเพลงที่เธอแต่งขึ้น ซึ่งนี่แหละคือกิมมิคอีกอย่างหนึ่งของหนัง
ตามท้องเรื่อง พระเอกนางเอกมีวงดนตรีเป็นของตัวเอง และทั้งสองก็แต่งเพลงด้วยกัน เพลงในเรื่องนี้จึงมีบทบาทในการเชื่อมร้อยทุกสิ่งทุกอย่าง รวมทั้งเชื่อมโยงกับเครื่องมือในการย้อนเวลา อันเป็นสัญลักษณ์ของ “วังวน” ที่พระเอกยึดติดอยู่ด้วย แล้วพอเรื่องดำเนินมาถึงช่วงสุดท้าย เพลงอันไพเราะและเปี่ยมความหมายก็มาเติมเต็มความหลุดรั่วของหนังได้หมดเลย ดิฉันนั่งดูชิลๆ มาตั้งแต่ต้น น้ำตามาไหลพรากๆ ด้วยเพลงตอนท้ายนี่แหละ ใครไม่รู้ว่าหนังนำเสนออะไร ฟังเพลงแล้วจะรู้เอง 555 แว่วว่ามิวะเป็นคนแต่งเพลงเองด้วย สมเป็นสาวน้อยมหัศจรรย์ของวงการเพลงอย่างที่เขาว่ากันจริงๆ
ที่มาภาพ: spice.eplus.jp
ในส่วนของการแสดง ดิฉันว่ามิวะเล่นดีกว่าเคนทาโร่นะ #วอนแฟนคลับอย่าตบป้า จริงๆ บทพระเอกของหนังเรื่องนี้เป็นบทที่ส่งมากๆ แต่ดูเคนทาโร่เล่นเหมือนมีอะไรขาดหายไปบางอย่าง คือก็ไม่ถึงกับแย่ แต่มันเหมือนดูภาพจิ๊กซอว์ที่ตัวจิ๊กซอว์หายไปตัวหนึ่ง ยังไม่สมบูรณ์ สังเกตจากภาพโปสเตอร์นะคะ หน้ามิวะเหมือนจะบอกว่า “นี่ผัวฉันเองค่ะ” ในขณะที่หน้าเคนทาโร่มิได้นำพา
แต่แค่นี้ หนังก็ประสบความสำเร็จถล่มทลาย จนถูกซื้อลิขสิทธิ์ไปเขียนเป็นมังงะ (การ์ตูนภาพ) และนวนิยายถึง 2 สำนวน แถมโอชิมะผู้เขียนบทยังแต่งนิยายภาคแยก (spin-off) เรื่อง The 1st Love with You ด้วย คาดว่าอีกไม่นานเราก็จะได้ดูหนังภาคแยกที่สร้างจากนวนิยายเรื่องนี้แล้วล่ะ เชื่อขนมกินได้เลย
สรุป: จ่าย 140 ได้กลับมา 149
โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
30 พฤษภาคม 2560
(ขอบคุณภาพปกจาก asianwiki.com)
