โดย Average Joe
13 พฤษภาคม 2015
Adaline Bowman หญิงสาวผู้หนึ่งที่เกิดในต้นศตวรรษที่ 20 เธอแต่งงาน มีลูกสาว และเป็นม่ายในระยะเวลาเพียงไม่กี่ปี แต่สิ่งที่ทำให้ชีวิตของแอดาไลน์หักเหเปลี่ยนไปอย่างน่าอัศจรรย์ คืออุบัติเหตุที่บังเอิญทำให้เธอคงสภาพสาวอายุ 29 ไว้นับตั้งแต่นั้น…จนมาถึงยุคปัจจุบันในปี ค.ศ. 2015
The Age of Adaline (ที่ไม่ใช่ The Age of Adrenaline หรือ The Age of Alkaline) เล่าเรื่องแบบสัจนิยมมหัศจรรย์โดยเฉพาะประเด็นอายุของตัวละครเอกที่ผิดแผกจากคนทั่วไป ซึ่งอาจทำให้ใครหลายคนนึกไปถึง The Curious Case of Benjamin Button (2008) อย่างไรก็ดี หนังทั้งสองเรื่องก็แตกต่างกันพอสมควร ในขณะที่ Benjamin Button เสนอภาพโลกทัศน์อันกว้างขวางผ่านประสบการณ์ของตัวละครเอก แต่ Adaline กลับมีวงแคบกว่า โดยโฟกัสลงมาที่ด้านความรักของตัวละครเอกเท่านั้น
สัจนิยมมหัศจรรย์ (Magical realism) เป็นกระแสการประพันธ์เรื่องที่พบเห็นได้มากในวรรณกรรมแนวโพสต์โมเดิร์น ซึ่งผสมผสานระหว่างสัจนิยมกับแฟนตาซีไว้ด้วยกัน กล่าวคือ มีการนำเสนอเรื่องแบบเหมือนจริงมีรายละเอียด ข้อเท็จจริง และอยู่ในบริบทของโลกสามัญทว่าในเนื้อเรื่องนั้นก็มีองค์ประกอบหรือเหตุการณ์บางอย่างที่ดูเหนือจริง และท้าทายตรรกะทางวิทยาศาสตร์ปรากฏอยู่ด้วยกัน วรรณกรรมหรือภาพยนตร์แนวสัจนิยมมหัศจรรย์มักมีจุดเด่นในด้านการเล่าเรื่องที่ทำให้ความจริงกับความเหนือจริงมีจุดทับซ้อนกันอยู่อย่างแนบเนียน และทำให้คนอ่าน (หรือคนดู) เชื่อว่าสิ่งมหัศจรรย์ในเรื่องนั้น “อาจจะ” เกิดขึ้นจริงก็ได้
ที่มารูป: http://www.defilmkijker.com
ด้วยอายุจริงของแอดาไลน์กับรูปลักษณ์ภายนอกที่ขัดแย้งกันอย่างเห็นได้ชัด ทำให้เธอไม่สามารถใช้ชีวิตอย่างคนปกติได้ รวมทั้งการมีความรัก เธอต้องฝึกตัวเองให้ทำใจแข็งไม่ไปรักใครง่ายๆ เพราะรู้ดีว่าสภาพที่ตนเองเป็นอยู่นั้นคงสร้างความสัมพันธ์ที่ยืนยาวกับใครได้ยาก ชีวิตของเธอจึงมีแต่การวิ่งหนี (ทั้งนัยตรงและนัยประหวัด) มาโดยตลอด แต่ในโลกแห่งโรแมนซ์ที่ความรักมีพลังเหนือสิ่งอื่นใดในโลก ด้วยมนตราแห่งความรัก จะทำให้แอดาไลน์หลุดพ้นจากสภาพที่ประหนึ่งโดนสาปนี้ได้หรือไม่
พล็อตเรื่องโรแมนติกแบบนี้ บวกกับเงื่อนไขของเวลาที่คาบเกี่ยวหลายยุคหลายสมัย น่าจะเอื้อให้ The Age of Adaline เป็นหนังดรามา-โรแมนซ์ชั้นดีเรื่องหนึ่ง บวกกับงานโปรดักชันด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นดนตรีประกอบ การถ่ายภาพ หรือการออกแบบฉากและเครื่องแต่งกาย ก็ดูละเอียดประณีตจนอาจจะพอลุ้นให้เข้าชิงรางวัลอะไรได้บ้าง แต่น่าแปลกที่รู้สึกว่า The Age of Adaline ดำเนินเรื่องได้อย่างเรียบๆ เรื่อยๆ เฉื่อยๆ เนือยๆ แม้จะมีการตัดต่อสลับกันระหว่างฉากเวลาปัจจุบันกับเวลาในอดีต ก็ไม่อาจทำให้หนังมีมิติที่น่าค้นหาเท่าที่ควร จะว่าไปแล้ว ด้วยองค์ประกอบดีๆ หลายข้อที่ได้กล่าวไปข้างต้น หนังไม่ได้น่าเบื่อ แถมดูได้เพลินๆ ด้วยซ้ำ แต่เพราะด้วยปัจจัยอะไรบางอย่าง ทำให้ภาพรวมของหนังยังขาดความลุ่มลึกและความน่าติดตาม เลยทำให้ครึ่งหลังของเรื่องดู “เนือย” และนำไปสู่บทสรุปที่ง่ายไปหน่อย
ในด้านการแสดง นอกจากนางเอกแล้ว นักแสดงต่างๆ แม้จะแสดงได้ดีตามอัตภาพ แต่จริงๆ แล้วก็เป็นเพียงบทสมทบที่มาช่วยขับบทของตัวเอกให้เด่นขึ้นเท่านั้น อย่างไรก็ดี การได้ดู Harrison Ford แสดงหนังอีกครั้งหลังจากไม่เห็นลุงในจอมานานก็นับเป็นข้อดีอีกข้อในการดูหนัง แม้บทของลุงฟอร์ดจะทำให้ลุงดูเป็นเฒ่าหัวงูไปเสียครึ่งหนึ่งของเวลาบนจอก็ตาม อีกคนที่อยากพูดถึงมากกลับไม่ใช่พระเอก แต่เป็น Anthony Ingruber ที่แสดงเป็นลุงฟอร์ดวัยหนุ่ม ก็ช่างมีหน้าตาท่าทางและสุ้มเสียงเหมือนลุงฟอร์ดเสียจริง
ที่มารูป: http://www.allure.com
และหากจะกล่าวถึงหนังเรื่องนี้โดยละเว้นนางเอกของเรื่องไปก็คงผิดพลาดอย่างมาก Blake Lively สวยสง่างดงามและทรงเสน่ห์มากๆ ในบทแอดาไลน์ นอกจากความสวยแล้ว นางยังแสดงดีอีกด้วย น้องเบลกทำให้แอดาไลน์เป็นหญิงสาวที่เจนโลก รอบรู้ สุขุม จิตใจดี และมีอารมณ์ขัน ซึ่งเหมาะสมกับภูมิหลังของตัวละครที่แม้ภายนอกจะดูเป็นสาวสะพรั่งอยู่
แต่จริงๆ นางเป็นหญิงวัยเกินร้อยปีแล้ว การพูดจาและท่าทางบางอย่างบอกให้รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้มีความ “เก๋า” อยู่มากทีเดียวบอกตรงๆว่าข้าพเจ้าไม่เคยดูผลงานของน้องเบลกเลยสักเรื่อง (รู้แค่ว่านางเป็นเมียของหนุ่ม Ryan Reynolds เท่านั้น) แต่ก็ประทับใจกับการแสดงของนางมาก เรียกได้ว่าบทแอดาไลน์นี้เป็นบทแจ้งเกิดให้นางได้จริงๆ หากใครตัดสินใจไปดูหนังด้วยเหตุผลแค่เพราะว่านางเอกสวย ก็ว่าไม่ได้นะ เพราะนางสวยและแสดงดีจริง แค่นี้ก็คุ้มค่าบัตรแล้ว
ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้คือ ถ้าเรามีเวลา (และเงิน) เยอะๆ แบบแอดาไลน์บ้าง เราคงไปเรียนนู่นเรียนนี่ตามใจอยาก โดยไม่ต้องห่วงว่าจะแก่เกินเรียนหรือเปล่า ฮ่ะๆๆ
8/10 ครับ ^_^
ป.ล. 1 เนื่องจาก The Age of Adaline เข้าฉายไล่ๆ กับ Avengers: Age of Ultron (2015) ที่มีชื่อคล้ายๆกัน จึงอยากจะแนะนำหนังชื่อคล้ายกันอีกจำนวนหนึ่ง เผื่อจะสนใจไปหาดูกันครับ ตามนี้เลย Transformers: Age of Extinction (2014), Ice Age (2002, 2006, 2009, 2012) และ The Age of Innocence (1993) เป็นต้น
ป.ล. 2 หากสนใจหนังแนวสัจนิยมมหัศจรรย์เรื่องอื่นๆ ขอแนะนำ Amélie (2001), Big Fish (2003), Field of Dreams (1989), The Green Mile (1999), Life of Pi (2012), A Little Princess (1995), Midnight in Paris (2011), Pan’s Labyrinth (2006) ครับ (จริงๆ มีอีกเยอะ แต่ยังไม่ได้ดูเลยแนะนำไม่ได้เต็มปาก)
