โดย Connecting Dots
18 กันยายน 2016
The Monogram Murders ฆาตกรรมอักษรย่อ เป็นนวนิยายสืบสวนที่ปลุกชีพ “เฮอร์คูล ปัวโรต์” นักสืบชาวเบลเยี่ยม ตัวละครสุดคลาสสิกของอกาธา คริสตี้ ขึ้นมาอีกครั้งในรอบ 40 ปี หลังจากอกาธาได้เสียชีวิตไปแล้ว
ที่มารูป: http://readery.co
ผู้ที่ได้รับอนุญาตจากหลานของอกาธา (ผู้ดูแลลิขสิทธิ์ของอกาธา คริสตี้) ให้เขียนนิยายเรื่องนี้ได้ คือ โซฟี ฮันนาห์ นักเขียนนิยายแนวระทึกขวัญเชิงจิตวิทยาที่มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่เหมือนกัน
ตอนแรกที่มีข่าวว่าจะมีคนเอาตัวละครปัวโรต์มาเขียนต่อ ส่วนตัวตื่นเต้นอยากอ่านมาก ก็คิดถึงลุงปัวโรต์อ่ะ แต่ติ่งอกาธาหลายๆ คนรับไม่ได้ เพราะเชื่อว่าไม่มีใครสามารถถ่ายทอดเรื่องราวของปัวโรต์ได้ดีเท่าอกาธา ตัวเราเองก็คิดแบบนั้นนะ แม่ก็คือแม่ ยากที่จะเหมือนออริจินอลได้ 100 % แต่มันจะมิเรอร์เกรดเอได้มากขนาดไหน
ส่วนตัวมองว่า ความกดดันของคนเขียนไม่ได้อยู่ที่ว่าจะสามารถสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ที่หวือหวาน่าประหลาดใจได้ขนาดไหน แต่อยู่ที่ความสามารถในการคงรักษาความเป็นปัวโรต์ และการถ่ายทอดกลิ่นอายการสืบสวนในแบบอกาธา (Old-Fashioned Crime Puzzles) ได้มากแค่ไหนมากกว่า
The Monograms Murder เปิดเรื่องได้น่าติดตามมาก ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในร้านกาแฟที่ลอนดอน ซึ่งปัวโรต์ในวัยเกษียณนั่งกินอาหารอยู่ เธอมาด้วยความหวาดกลัวเหมือนหนีใคร เธอรู้ว่าเธอจะโดนฆ่า แต่เธอไม่ต้องการให้ใครช่วย และไ่ม่ต้องการให้ปัวโรต์หาตัวฆาตกรที่จะฆ่าเธอ เธอบอกเพียงว่าทันทีที่เธอตาย ความยุติธรรมจะบังเกิด
อะไรๆ ค้า เธอเป็นใคร ทำไมพูดอย่างนั้น แล้วหนีใครมา ถ้าพร้อมตาย จะหนีทำไม คำถามมากมายผุดขึ้นในใจ ชวนให้ติดตาม
แล้วเรื่องราวยิ่งเข้มข้นขึ้น เมื่อการปรากฏตัวของผู้หญิงคนนี้ เหมือนจะเชื่อมโยงกับการฆาตกรรมแขกสามคนที่โรงแรมหรูแห่งหนึ่งในคืนวันเดียวกัน โดยแต่ละศพมีกระดุมข้อมือสลักอักษรย่ออยู่ในปาก แต่มันจะเชื่อมโยงกันยังไง ก็อ่านด้วยจิตวิญญาณความเผือกกันไปค่ะ
การเปิดเรื่องของฮันนาห์มีกลิ่นอายของอกาธา และวิธีที่เธอบรรยายตัวละคร มีรายละเอียดของการเข้าใจมนุษย์ในอีกชั้นหนึ่งแบบคุณแม่อกาธาอยู่
ก. ฉันว่าหล่อนก็เป็นมิตรออก
ข. หล่อนเป็นแบบนั้นแหละ เวลาที่ความมั่นใจหล่อนสั่นคลอน ทันทีที่หล่อนกลับมามีชีวิตชีวาเหมือนเดิม หล่อนก็จะเริ่มพ่นพิษอีกครั้ง
แต่การกลับฟื้นคืนชีวิตปัวโรต์ ซึ่งเป็นตัวละครเอก ฮันนาห์กลับทำได้ไม่สมบูรณ์เท่าไหร่
เวลาอ่านถึงปัวโรต์ในเรื่องนี้จะให้ความรู้สึกเหมือนฟังเพลงอัลบั้ม Mega Hits คือรวมฮิตสุดยอดคาแรคเตอร์เด่นของปัวโรต์มาไว้ด้วยกัน แบบแปะๆ ต่อๆ ทุกอย่างมันมาแบบแบนๆ พยายามย้ำมันบ่อยๆ ให้เห็นชัด เหมือนกลัวคนอ่านจะไม่เชื่อว่านี่คือปัวโรต์นะ เลยทำให้บางครั้งปัวโรต์ในนิยายเล่มนี้ จะโชว์คาแรคเตอร์ตัวเองได้เบอร์ใหญ่รัชดาลัยมาก ปัวโรต์จะพูดถึงเซลส์สมองสีเทาเล็กๆ หรือพูดภาษาฝรั่งเศสแทรกภาษาอังกฤษบ่อยมาก (เป็นคำพูดที่ปัวโรต์ต้นฉบับมักจะพูดออกมาบ้าง) จนเราคิดว่า เฮ้ย แต่ก่อนปัวโรต์เค้าพูดบ่อยแบบนี้เลยเหรอ จะถี่ไปแล้วนะ
หลังจากอ่านจบ ก็อยากรู้ว่าติ่งฝรั่งเค้าคิดยังไงกับหนังสือเล่มนี้ ก็มีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบ แต่ไม่ชอบจะเยอะกว่าชอบอยู่เหมือนกัน ที่สนุกคือ การได้รับรู้ว่า ติ่งฝรั่งเค้าก็รำคาญจุดเดียวกับเราเลย แถมเค้ามีความเป็นติ่งมากกว่าเราอีก
“ปัวโรต์ไม่ใช่คอกาแฟนะ น่าจะดื่มชา หรือ ช็อกโกแลตร้อนมากกว่าป่ะ”
“ปัวโรต์ไม่มีทางมาเช่าบ้านอยู่ในพื้นที่แบบนี้แน่”
“ปัวโรต์ไม่มีทางขึ้นรถเมล์ และออกมาเดินเล่นในอากาศหนาวๆ อย่างนี้หรอก”
“ปัวโรต์ไม่ใช่เชอร์ล็อก โฮล์มส์นะ เค้าไม่มานั่งหาหลักฐานเองขนาดนี้หรอก เค้าใช้จิตวิทยาไขคดีต่างหาก”
ฯลฯ
อย่าหาว่าติ่งเวอร์เลยนะ ขนาดเราที่ไม่ละเอียด ก็ยังรู้สึกทะแม่งๆ ดังนั้น พอเราได้ยินเสียงยืนยันจากติ่งอินเตอร์ เราก็ฉลาดทีหลังขึ้นมาทันที
“นั่นไง ก็ว่าอยู่”
นี่แหละคือความยากของการเอาตัวละครที่มีคนจำนวนมากรักและติดตามมาทำใหม่ พวกเขาจำได้และรู้จักตัวละครของเขาดีมาก
ในส่วนของเนื้อเรื่อง พลอตมีความสนุก น่าติดตาม แต่เสียดายว่า เปิดตื่นเต้น กลางตามติด แต่จบไม่จับใจเลย
ตอนจบคือมันจะหักมุม ซ้อนหักมุม กี่รอบต่อกี่รอบก็ไม่รู้ คือใช้หน้ากระดาษในการเฉลยคดีเกือบ 100 หน้า อ่านลุ้นจนแฮก ที่สำคัญคือ ตอนจบเหลือเชื่อไป
ส่วนตัวคือไม่เชื่อในสิ่งที่เฉลย ในแง่วิธีฆ่ายังไม่เท่าไหร่ เพราะนิยายแนวสืบสวนหลายๆ เรื่อง วิธีฆ่านี่สุดติ่ง ทำกันได้จริงๆ เหรอฟระ แต่ในแง่แรงจูงใจเบื้องหลังการฆาตกรรมทั้งหมด ซึ่งสำหรับเรามันเป็นสิ่งที่สำคัญมากๆ เพราะที่อ่านมาจนจบ นอกจากตายได้ยังไง สิ่งที่คนอ่านทุกคนอยากรู้ก็คือว่าตัวละครฆ่าเพราะอะไร อะไรที่ผลักดันให้ฆาตกรลงมือได้ แต่สำหรับเรื่องนี้ ด้วยจรรยาบรรณของผู้อ่านแล้ว ไม่สามารถเชื่อได้
สรุปคือ ในความคิดเห็นส่วนตัว (อันนี้แล้วแต่คนมองจริงๆ) The Monogram Murders เป็นนิยายที่อ่านสนุก น่าติดตาม และทำให้คลายคิดถึงปัวโรต์ได้ สามารถถ่ายทอดความเป็นปัวโรต์ได้ถึง 80 % (ที่บ่นๆ มา มันเป็นเรื่องเล็กน้อยๆ ที่อาจสร้างความสะดุดใจนิดๆ หน่อยๆ) ส่วนตอนจบ เราไม่เชื่อ แต่คนอื่นอาจจะเชื่อ และทึ่งในการหักมุมของฮันนาห์ก็ได้
เห็นว่าปีนี้ คุณฮันนาห์ก็จะออกเล่มใหม่ โดยมีปัวโรต์เป็นนักสืบอีก ติ่งอกาธาทั้งหลาย เตรียมจับโปเกมอน เอ้ย เตรียมจับผิดกันได้เลย ; )
