ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 089; ดูหนังญี่ปุ่นเรื่อง Tomorrow I will Date with Yesterday’s You (ไม่สปอยล์เรื่องนี้แต่อาจจะมีแตะๆ Arrival นิดหน่อย #เกี่ยวกันอย่างไม่น่าเชื่อ)
“มิติเวลา” เป็นสิ่งที่วรรณกรรมและภาพยนตร์นำมาเล่นได้ไม่รู้จบ อย่างหนังเรื่องนี้ เห็นชื่อเรื่องก็รู้แล้วว่ามิติเวลาจะต้องเป็นเงื่อนไขสำคัญ และที่จริงหนังก็โปรโมตไว้เยอะว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับวันเวลาที่สวนทาง ความน่าสนใจจึงอยู่ที่ว่า หนังจะไปได้ไกลแค่ไหนภายใต้ข้อจำกัดของมิติเวลาที่ตั้งไว้เช่นนี้
Tomorrow I will Date with Yesterday’s You เป็นชื่อที่แปลตรงตัวจากชื่อนวนิยายต้นฉบับ คือ Boku wa Ashita, Kinou no Kimi to Date Suru (คำว่า “date” อ่านว่า “เดโตะ” ตามแบบญี่ปุ่นอ่ะนะ) นวนิยายเรื่องนี้ทำยอดขายถล่มทลายในญี่ปุ่น ฉบับแปลไทยชื่อ “พรุ่งนี้ผมจะเดตกับเธอคนเมื่อวาน” #ตรงตัวเช่นกัน แปลโดย กนกวรรณ เกตุชัยมาศ เป็นเรื่องของชายหนุ่มกับหญิงสาววัย 20 ปี ที่มาพบกัน รักกัน และตกลงเป็นแฟนกัน แต่ปัญหาคือ เขากับเธอดันอยู่กันคนละมิติเวลา ซึ่งวันเวลาเดินสวนทางกันอยู่ “อนาคต” ของฝ่ายหนึ่งจึงเป็น “อดีต” ของอีกฝ่ายหนึ่ง ที่แย่กว่านั้น ทั้งสองจะเจอกันได้แค่ 5 ปีครั้งเท่านั้นเอง #เวรกรรมจริ๊งงง
พอดีดิฉันเพิ่งไปดูเรื่อง Arrival ซึ่งมีประเด็นเกี่ยวกับ “การเดินของเวลา” ก็เลยได้เอามาใช้ประโยชน์ในการทำความเข้าใจมิติเวลาของหนังเรื่องนี้ (อ่านรีวิว Arrival ได้ในเบี้ยน้อยฯ 088 ค่ะ #ขายของ) Arrival นำเสนอว่า ในความรับรู้ของมนุษย์ (โดยเฉพาะผู้ใช้ภาษาอังกฤษ) เวลาเดินเป็นเส้นตรง ส่วนในความรับรู้ของมนุษย์ต่างดาว เวลาเดินเป็นวงกลม ทีนี้ในเรื่อง Tomorrow I will Date ฯ ล่ะ เวลาจะต้องเดินแบบไหนจึงจะเกิดปรากฏการณ์แบบที่กล่าวมาได้ ต้องไม่ใช่ทั้งเส้นตรงและวงกลมแน่นอน คิดไปคิดมาดิฉันก็นึกออก ว่าเขาแอบบอกไว้ในหนังแล้ว มีเขียนเป็นภาพให้ดูเลย เพียงแต่ไม่ได้อธิบาย ดิฉันลองเขียนดูตามที่เห็นในหนัง ก็พบว่ามันเป็นไปได้จริงๆ ดังนั้น ถ้าเราลองวาดภาพการเดินของเวลาเป็นแบบอื่น เราอาจจะได้แง่มุมเกี่ยวกับมิติเวลาที่แปลกใหม่ออกไปอีกก็ได้ #หนุกหนาน
ที่มาภาพ: www.metalbridges.com
นักแสดงนำชายหญิงของหนังเรื่องนี้ ยิ่งกว่าฟ้าประทาน ผู้รับบทพระเอกคือ ฟุคุชิ โซตะ ส่วนนางเอกคือ โคมะทสึ นานะ ความน่ารักนี่กินกันไม่ลง แต่ความหนักหนาของบทบาทที่ได้รับ นางเอกเหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด เพราะหนังเล่าโดยใช้มิติเวลาของพระเอกเป็นหลัก วันเวลาของพระเอกก็เลยเดินหน้าไปเรื่อยๆ ตามปกติ ส่วนของนางเอกเดินถอยหลัง เธอจึงเป็นฝ่ายที่กุมความลับและกล้ำกลืนความเจ็บปวดอยู่ตลอดเวลา เพราะรู้ว่า “วันสุดท้าย” ของเขาและเธอจะเป็นยังไง
สำหรับท่านที่มีปัญหากับเรื่องมิติเวลา ประมาณว่าไม่ค่อยเข้าใจอะไรงี้ ดิฉันขอบอกว่าไม่ต้องเข้าใจหรอก 555 เราไม่เห็นจะต้องเข้าใจทุกอย่างในหนังเลย หนังหลายๆ เรื่องเราก็ดูสนุกได้ทั้งๆ ที่ไม่เข้าใจแนวคิดทฤษฎีที่อ้างถึงในหนังแม้แต่น้อย จริงๆ แล้วเวลาดูหนัง สิ่งที่เราจะต้องเข้าใจก็คือมนุษย์ต่างหาก ถ้าหนังเรื่องไหนเราดูแล้วเข้าใจมนุษย์มากขึ้น อย่างอื่นก็ไม่เป็นปัญหา
อย่างเรื่องนี้ ดิฉันเข้าใจ๊เข้าใจพระเอกนางเอก ว่าทำไมเขาถึงคิดแบบนี้ ทำแบบนี้ พอเข้าใจแล้วก็เห็นความสำคัญของ “ปัจจุบัน” ขึ้นมาอย่างสุดๆ เลย ที่เขาว่าปัจจุบันคือช่วงเวลาที่มีคุณค่าที่สุดนั้น หนังเรื่องนี้ทำให้เราเห็นอย่างชนิดที่ว่าแทบจะกระแทกใส่หน้า เพราะฉะนั้น ไม่ว่าอดีตหรืออนาคตจะเป็นยังไงก็ตาม ถ้าเรารู้จัก “อยู่กับปัจจุบัน” ความสุขที่เราได้รับ ก็เป็นของจริง
สรุป: จ่าย 140 ได้กลับมา 165
โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
5 กุมภาพันธ์ 2017
