ดูหนังอย่างคนเบี้ยน้อยหอยน้อย 134; ดู What Happened to Monday หนังไซไฟทริลเลอร์กระแสแรงที่ใครๆ ก็บอกว่าโคตรสนุก จนดิฉันต้องรีบจัดสรรตารางงานช่วงเย็นวันพุธเพื่อไปดูที่โรงหนัง SF ใกล้บ้าน (จริงๆ วันอื่นว่างแต่ต้องดูวันพุธเพราะตั๋วราคาร้อยเดียว #เบี้ยหอยไม่ค่อยเอื้ออำนวย)
What Happened to Monday เป็นหนังจากการร่วมทุนของอังกฤษ ฝรั่งเศส เบลเยียม และอเมริกา เมื่อออกฉายในฝรั่งเศสใช้ชื่อว่า Seven Sisters เหตุการณ์ตามท้องเรื่องเกิดขึ้นในโลกอนาคต ซึ่งมนุษย์กำลังประสบปัญหาประชากรล้นโลกขั้นวิกฤติ จนต้องก่อตั้งสำนักงานจัดสรรบุตร (Child Allocation Bureau: C.A.B.) ขึ้น เพื่อขับเคลื่อนนโยบายคุมกำเนิด มีหัวหน้าคือนางนิโคเล็ตต์ เคย์แมน (แสดงโดย เกล็น โคลส) นางได้ผลักดันให้บังคับใช้กฎหมายที่อนุญาตให้แต่ละครอบครัวมีลูกได้เพียงคนเดียว ถ้ามีมากกว่านั้นและถูกจับได้ เด็กจะถูกนำไปฉีดยาให้อยู่ในภาวะจำศีล รอเวลาที่โลกผ่านพ้นวิกฤติแล้วค่อยปลุกขึ้นมา ทีนี้เกิดมีหญิงสาวคนหนึ่งท้องไม่มีพ่อ คลอดลูกออกมาเป็นแฝด 7 เพศหญิง นายเทอเรนซ์ เซตต์แมน ผู้เป็นตาของเด็ก (แสดงโดย วิลเลม ดาโฟ) ได้ตัดสินใจทำผิดกฎหมาย แอบเลี้ยงหลานไว้ทั้งหมด และตั้งชื่อหลานตามชื่อวันตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันอาทิตย์ ว่า มันเดย์ ทิวส์เดย์ เวนส์เดย์ เธอร์สเดย์ ฟรายเดย์ แซตเทอร์เดย์ ซันเดย์ ตามลำดับ ให้แต่ละคนสามารถออกจากบ้านได้สัปดาห์ละ 1 วัน ในวันที่ตรงกับชื่อของตัวเอง โดยทุกคนจะต้องสวมบทบาทเป็นคนคนเดียวกัน ชื่อ แคเรน เซ็ตต์แมน แต่ถ้าอยู่ที่บ้านก็ให้เป็นตัวของตัวเองตามปกติ แฝดทั้ง 7 ดำเนินชีวิตแบบนี้มา 30 ปี จนกระทั่งวันจันทร์วันหนึ่ง มันเดย์ออกไปทำงานแล้วไม่ได้กลับบ้าน น้องแฝดที่เหลือจึงต้องร่วมมือกันสืบหาว่า “เกิดอะไรขึ้นกับมันเดย์” เพื่อช่วยเหลือแฝดพี่ให้ทัน ก่อนที่ทางการจะล่วงรู้ความลับของพวกเธอ
นี่คือหนังไฮคอนเส็ปต์ (high-concept film) ที่ดิฉันยอมใจในพล็อตของมันจริงๆ การมีพล็อตตั้งต้นที่ ‘ขาย’ สุดๆ และมีเนื้อเรื่องเน้นเล่าเหตุการณ์สำคัญอันเป็นสถานการณ์คับขันที่ตัวละครต้องเอาชีวิตให้รอด ตามลักษณะของหนังไฮคอนเส็ปต์นั้น ว่ากันตามจริงก็ใช่จะทำให้ดีได้ง่ายๆ เพราะการขายไอเดียล้ำๆ นำหน้ามาก่อนแบบนี้ ถ้าเนื้อในไม่สนุกสนานเร้าใจชวนให้ติดตามได้ตลอดเวลา หนังก็จะแป้กทันตาเห็น แต่ปรากฏว่า What Happened to Monday สามารถสอบผ่านอย่างงดงาม หลายคนบอกว่าบทมีช่องโหว่และไม่ค่อยสมเหตุสมผล แต่ดิฉันว่าหนังไฮคอนเส็ปต์มันก็ต้องเว่อร์แบบนี้แหละ 555 ดูอย่างเรื่อง Speed (ปี 1994) กับ Snakes on a Plane (ปี 2006) สิคะ ดิฉันละอยากจะกราบคนคิดเรื่องจริงๆ
ปัจจัยหนึ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้สนุกมาก ก็เพราะมันชัดเจนในแนวทางของตน ว่าจะนำเสนอแบบแอ็กชันระทึกขวัญสืบสวนสอบสวน แล้วก็ทำได้ ‘ถึง’ ในสิ่งที่ตั้งไว้ หนังจึงอุดมไปด้วยฉากแอ็กชันที่ทั้งสร้างสรรค์และสมจริงมาก ความตื่นเต้นลุ้นจนไส้บิดนี่มาเต็ม แทบไม่มีฉากไหนให้กุพักเลย แถมการสืบหาความจริงและการคลี่คลายปมก็สามารถตอบโจทย์ที่ตั้งไว้ว่า “เกิดอะไรขึ้นกับมันเดย์” ได้อย่างพลิกความคาดหมาย นับเป็นการ ‘ขายของ’ ที่ปิดการขายได้อย่างสมบูรณ์เบ็ดเสร็จเด็ดขาดมาก
อีกปัจจัยของความสนุก คือการได้ดู นูมิ ราเพซ สุดยอดนักแสดงชาวสวีดิช แสดงเป็นแฝด 7 ซึ่งมีคาแรกเตอร์แตกต่างกัน แถมด้วยคาแรกเตอร์ที่ 8 คือแคเรน เซ็ตต์แมน (ตามภาพ) ลุคที่แตกต่างอาจจะช่วยได้ระดับหนึ่ง แต่ถ้าปราศจากฝีมือการแสดงที่เข้าถึงความเป็นตัวละครแต่ละตัวอย่างแท้จริง ก็จบเห่เหมือนกัน พอดีว่าราเพซเป็นนักแสดงที่เล่นได้ทุกอย่างอยู่แล้ว บู๊ก็ได้ ดราม่าก็ดี ตลกก็สามารถ และที่ผ่านมานางก็ได้รับบทที่หลากหลายมาตลอด เปลี่ยนลุคไปเรื่อยๆ แล้วก็ตีบทแตกกระจุยไปซะทุกเรื่อง แต่ถึงกระนั้น การเล่นเป็นแฝด 7 ที่ต้องขึ้นจอพร้อมๆ กันทั้งแบบคู่ แบบคี่ แบบหมู่ แทบจะตลอดเวลา ก็ไม่ใช่เรื่องกล้วยๆ นะ เรียกได้ว่านางเล่นคนเดียวแทบจะทั้งเรื่อง บ้าไปแล้วข่าาาาาา ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องชื่นชมเทคนิคพิเศษและการตัดต่อด้วย ทุกอย่างประกอบกันทำให้น่าเชื่อสุดๆ ว่าเรากำลังดูคน 7 คนที่เหมือนกันเพียงหน้าตา แต่มีลักษณะนิสัยแตกต่าง และมี ‘ชีวิตจิตใจ’ เป็นของตัวเองอย่างแท้จริง
ดิฉันคิดเสมอมาว่า “หนังดี” คือหนังที่สนุก เพราะฉะนั้น หนังเรื่องนี้ก็ดี๊ดี
สรุป: จ่าย 100 ได้กลับมา 199
โดย ปวิวัณณ์ คำเจริญ
17 กันยายน 2560
(ขอบคุณภาพปกจาก imdb.com)
