โดย Average Joe
28 กันยายน 2012
คนเป็นพ่อเป็นแม่ หรือผู้ปกครองของเด็กเล็กๆ คงต่างเคยกังวลใจเกี่ยวกับการหาโรงเรียนดีๆ ให้บุตรหลานได้เล่าเรียน ศึกษาหาความรู้ พอหาโรงเรียน (ชื่อ) ดีๆ ได้ ก็ต้องกังวลต่อไปอีกขั้นว่า บุคลากรในโรงเรียนจะดีสมกับค่าเล่าเรียน (แพงๆ) ที่จ่ายไปหรือไม่ ที่สำคัญกว่านั้นคือ ลูกหลานที่ส่งไปเรียน จะได้ความรู้ อ่านออกเขียนได้ หรือคิดเป็น ตามที่ใจผู้ปกครองหวังเอาไว้หรือไม่
ในเรื่อง Won’t Back Down คุณแม่ยังโสดคนหนึ่ง (Maggie Gyllenhaal) ที่มีลูกสาวเป็นโรค dyslexia (อาการอ่านหนังสือไม่ออก) พยายามวิ่งเต้นให้ลูกสาวย้ายห้องเรียน เพราะครูประจำชั้นของลูกสาวเป็นพวก “เช้าชามเย็นชาม” ไม่ใส่ใจเด็กๆ หรือการสอนอย่างจริงจัง ทว่าครูใหญ่ก็เพิกเฉยแบบธุระไม่ใช่ เธอจึงร่วมมือกับครูอีกคน (Viola Davis) เพื่อเป็นแนวหน้าในการยื่นเรื่องร้องเรียนต่อผู้บริหารชั้นสูง โดยหวังว่าจะสร้าง “โรงเรียนในอุดมคติ” เสียเอง และพวกเธอก็พบว่า ศัตรูตัวฉกาจที่แย่พอๆ กับคน ก็คือระบบราชการประเภทที่ปกป้องแต่คนในระบบด้วยกันนี่เอง
ที่มารูป: http://static.you2play.com
พล็อตเรื่องแบบนี้อาจทำให้นึกถึงหนังรุ่นพี่หลายเรื่องที่เกี่ยวกับการศึกษาและการต่อสู้กับระบบ เช่น Dead Poets Society (1989) Mr. Holland’s Opus (1995) Dangerous Minds (1995) Music of the Heart (1999) และ Freedom Writers (2007) เป็นต้น และการที่ตัวละครทุ่มเทให้กับงานมากจนบางครั้งก็อาจละเลยคนในครอบครัวไปบ้าง ก็ทำให้นึกถึง Erin Brockovich (2000) ด้วยเช่นกัน จะแตกต่างกันก็ตรงที่ หนังเรื่องนี้ไม่เพียงแต่พูดถึงประเด็นความสัมพันธ์ระหว่างครู-นักเรียนเท่านั้น แต่เน้นที่มุมมองของผู้ปกครองด้วยว่า พวกเขาต้องต่อสู้ขนาดไหน เพื่อให้ลูกหลานของตัวเองได้รับการศึกษาพื้นฐานที่ดีและเหมาะสมตามสิทธิที่ควรได้
เป็นที่น่าสังเกตว่า คนไทยไม่ค่อยนิยมสร้างหนังแนวนี้สักเท่าไร อาจจะเป็นเพราะเห็นตั้งแต่ก่อนออกประตูบ้านแล้วว่า “ยังไงก็เจ๊งแหงๆ” เราจึงได้ดูแต่หนังไม่กี่แนว (รัก ตลก แอ็กชัน ผี) ทำให้ไม่แน่ใจว่า ที่คนไทยไม่ชอบดูและสร้างหนังแนวนี้ เป็นเพราะว่าเราตีโจทย์กันไม่แตก หรือว่าเราไม่ได้ใส่ใจกับระบบการศึกษาตั้งแต่แรกกันแน่
สังคมไทยอาจจะถูกระบบทุนนิยมครอบงำมากจนมองทุกอย่างเป็นตัวเลขและทางลัดไปเสียหมด หลายคนมีค่านิยมว่าลูกหลานต้องเรียนจบปริญญาตรี (ทั้งๆ ที่การศึกษาขั้นพื้นฐานก็ยังมีปัญหาอยู่) และมองว่าพวกที่เรียนสายวิชาชีพนั้นมีแต่พวก “เรียนไม่เก่ง” บวกกับผู้บริหารที่ไร้วิสัยทัศน์และเห็นแก่เงิน เราจึงเห็นป้ายโฆษณาชวนเชื่องี่เง่าๆ สตึๆ อย่าง “จบ ม.๖ ได้ภายในแปดเดือน” ติดหราอยู่ริมถนนใหญ่ในเมืองหลวง น่าเศร้าขนาดไหนที่ผู้บริหารประเทศยังคิดได้เพียงเท่านี้ บางทีท่านๆ ทั้งหลายก็มัวแต่เล่นการเมืองจนลืมไปว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดในภารกิจเรื่อง “การศึกษา” ก็คือเด็กๆ นี่เอง หาใช่ผลประโยชน์และอัตตาของพวกท่านไม่ นี่ยังไม่รวมเรื่องที่เงินเดือนครูต่ำเตี้ยจนไม่มีใครอยากมาสอนหนังสือกันแล้วด้วยนะ
คาดการณ์ดูแล้วว่า Won’t Back Down ไม่น่าจะทำเงินมาก ด้วยโปสเตอร์หนังที่เชยระเบิด ชื่อหนังที่ไม่ค่อยดึงดูด บวกกับดาราที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก (หากไม่ใช่คอหนังจริงๆ จะรู้จัก Viola Davis หรือ Maggie Gyllenhaal มั้ย) แถมเนื้อเรื่องที่ไม่ใช่แนวที่คนไทยชอบ จะว่าไป ตัวหนังเองก็ดำเนินเรื่องไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยมีจุดพีค แถมตอนจบก็เดาได้ง่ายแสนง่าย ในใจก็คิดว่าบุญเท่าไรแล้วที่ยังมีคนซื้อมาฉายในโรง แต่ไม่ว่าจะทำเงินได้กี่มากน้อย นี่คือหนังที่เหมาะอย่างยิ่งสำหรับคนที่ห่วงใยอนาคตของชาติ ไม่ว่าจะเป็นผู้ปกครอง เป็นครู หรือโดยเฉพาะผู้บริหาร ที่หากได้ดูแล้วคิดจะปรับปรุงอะไรๆ ในระบบการศึกษาของเราบ้าง ก็คงจะดีไม่น้อย
7/10 ครับ ^_^
