โดย Average Joe
26 มิถุนายน 2013
ตั้งแต่เห็นชื่อ Marc Forster ในตำแหน่งผู้กำกับหนังแอ็กชัน-สยองขวัญเรื่อง World War Z ก็แปลกใจเล็กน้อย เพราะเท่าที่เคยดูหนังของ Forster มา มักจะเป็นหนังที่เน้นดรามาเข้มข้นของความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งนั้น เช่น Monster’s Ball (2001), Finding Neverland (2004) และ The Kite Runner (2007) ส่วนหนังเจมส์บอนด์อย่าง Quantum of Solace (2008) ก็ไม่ได้ดู เลยไม่รู้ว่าพี่มาร์กกำกับหนังแอ็กชันออกมาเป็นยังไงบ้าง อย่างไรก็ดี การที่เห็นผู้กำกับที่ปกติจะทำหนังดรามาเล็กๆ หันมาจับหนังสเกลใหญ่ๆ ใส่ซีจีเยอะๆ แบบนี้ ก็น่าสนใจไม่น้อย
ที่มารูป: http://cdn.collider.com
คอหนังซอมบี้อย่าง The Walking Dead (2010), Dawn of the Dead (2004), The Crazies (2010), Pet Sematary (1989) และ Evil Dead (1981) อาจจะคุ้นเคยกับเรื่องที่เขียนให้เพื่อน คนรัก หรือคนในครอบครัวของตัวเอกต้องมีอันติดเชื้อกลายเป็นผีดิบไปตั้งแต่กลางเรื่องหรือตอนท้ายๆ เรื่อง เพื่อความสร้างดรามาน้ำตาแตก พร้อมกับให้ผู้ชมตั้งคำถามในใจว่า “หากคนที่เรารักกลายเป็นซอมบี้ เราจะยังรัก ‘ร่าง’ นั้นต่อหรือไม่” ลองนึกภาพตามแล้ว ไม่ว่าใครๆ ก็คงทำใจลำบากกับสถานการณ์เช่นนี้…
แต่ World War Z หาได้มีฉากอะไรที่ว่านั้นไม่ หนังเน้นความเป็นแอ็กชันอย่างชัดเจน (ซึ่งจริงๆ ก็พอจะรู้แนวตั้งแต่ trailer ละ) ฉากฝูงซอมบี้แตกฮือเหมือนมดแตกรังก็น่าตื่นตาตื่นใจไม่ซ้ำซอมบี้ในเรื่องไหนๆ หนังสาดฉากแอ็กชันใส่คนดูอย่างไม่ยั้ง โดยผ่อนจังหวะช้า-เร็ว ให้ได้ลุ้นกันแบบหายใจไม่ทั่วท้องเป็นระยะๆ ซึ่งทำให้หนังไม่น่าเบื่อเลย ใครที่เป็นแฟนหนังแนวตื่นเต้นเรียกอะดรีนาลีน รับรองว่าไม่ผิดหวังแน่นอน
เนื่องจากภารกิจหลักของหนังอยู่ที่การค้นหาต้นตอและการรักษาการระบาดของเชื้อซอมบี้ หนังจึงมีกลิ่นอายคล้าย Contagion (2011) อยู่เล็กน้อย แต่ไปๆ มาๆ ก็เป็นคนละแนวอยู่ดี (อ้าว) ประเด็นของหนังมุ่งเสนอความหาญกล้าและการเสียสละอย่างวีรบุรุษ (heroic chivalry & sacrifice) ซึ่งมักจะเห็นบ่อยๆ ในหนังแนวกู้ชาติกู้แผ่นดินหรือไม่ก็หนังจีนกำลังภายในทั้งหลาย ส่วนวีรบุรุษในที่นี้ นอกจากพี่แบรดแล้ว ก็ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่ยอมลำบากและอุทิศตนเองเพื่อส่วนรวม โดยไม่เสียเวลาคิดหน้าคิดหลังห่วงตัวเองเลยแม้แต่น้อย โดยการต่อสู้ของวีรบุรุษในครั้งนี้ มิใช่เพื่อชาติ เพื่อศาสนา เพื่อ Middle Earth เพื่อชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล หรือเพื่อความสงบสุขของยุทธภพ แต่เป็นการต่อสู้และเสียสละเพื่อมวลมนุษยชาติ ซึ่งเป็นภารกิจอันใหญ่หลวงนัก ลำพังพี่แบรดเองทำคนเดียวไม่ไหวแน่นอน ยุทธภพ เอ้ย UN จึงส่งทั้งกองทหารและนักวิทยาศาสตร์ชั้นหัวกะทิมาเป็นลูกมือ นอกจากนั้น หนังยังแฝงการชี้แนวทาง (เชิงสั่งสอนเล็กๆ) ว่า ทุกคนในสังคมควรทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อผู้อื่น ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง มิฉะนั้นคุณอาจเป็นแค่คนไร้ค่าคนหนึ่งในสังคมที่เงินหรือปัจจัยภายนอกอื่นๆ ไม่มีความหมายก็ได้
และไม่ว่าตัวละครของพี่แบรดจะเคยทำงานอะไรใน UN มาก่อน เราก็ต้องชื่นชมความมีสติของเขามากๆ เพราะไอ้ความมีสติและช่างสังเกตของพี่ตลอดทั้งเรื่องนี่แหละ (เช่น เห็นซอมบี้ไล่หลังมาเป็นโขยงแบบนั้น เป็นเราคงวิ่งหนีเปิดไปนานแล้ว ไม่มาตั้งใจนับเวลาที่คนเปลี่ยนเป็นผีดิบหรอก) ทำให้ภารกิจตามล่าหาต้นเชื้อซอมบี้เดินหน้าไปได้เรื่อยๆ และด้วยร่างกายอันแข็งแรงบวกหัวสมองที่คิดอะไรได้ฉับไวปราดเปรียว ทำให้พี่แบรดยังดูหล่อเท่ได้อยู่เสมอ (แม้เราจะรู้ความจริงอันน่าตกใจว่า พี่แบรดแกจะห้าสิบอยู่แล้ว) อีกอย่างที่ชอบคือ แม้เมียพี่แบรดเกือบจะทำให้พี่และทีมงานถูกซอมบี้เล่นงานไปอย่างหวุดหวิด แต่พี่ก็ไม่คิดจะเหวี่ยงใส่เมียเลย ได้คะแนนสามีสุดประเสริฐไปอีกแต้ม
World War Z นับเป็นหนังที่ดูสนุก ด้วยความที่สร้างความตื่นเต้นให้คนดูใจหายใจคว่ำได้ตลอดทั้งเรื่อง และขอแนะนำให้ไปดูกันตั้งแต่สองคนขึ้นไป เพราะจะได้มีเนื้อคนข้างๆ ไว้ให้จิกเวลาลุ้นให้พี่แบรดและพวกพ้องวิ่ง 4×100 หนีซอมบี้ (ที่วิ่งเร็วกว่ายูเซน โบลต์) ได้ทันเวลา ในทางกลับกัน การที่หนังไม่เน้นดรามาน้ำตาแตกแบบหนังซอมบี้เรื่องอื่นๆ ก็อาจจะทำให้คนดูไม่ค่อยอินกับตัวละครอื่นสักเท่าไรนัก อีกอย่างคือ นี่คือหนังซอมบี้ที่ได้เรท PG-13 นั่นแปลว่าคนดูจะไม่เห็นฉากสยดสยอง เลือดสาด ขวัญผวาเช่นหนังซอมบี้กินคนทั่วๆ ไป และนั่นอาจทำให้แฟนหนังซอมบี้ระดับฮาร์ดคอร์รู้สึก “ไม่สุด” ก็ได้
7.5/10 ครับ ^_^
ปล. 1 ฉากตอนท้ายในห้องแล็บนี่มันโฆษณาน้ำอัดลมชัดๆ นะครับ พี่แบรด!
ปล. 2 ซอมบี้ในห้องแล็บ ดูๆ ไปแอบเหมือนไก่อ่ะ ป๊อกๆๆ (รู้ว่าควรกลัว แต่กรูขำ!)
